Η εφημερίδα New York Times δημοσιεύει συλλογικό άρθρο των ανταποκριτών Matina Stevis-Gridneff, Monika Pronczuk, Tariq Panja και Sarah Hurtes που αναφέρεται στο σκάνδαλο του Ευρωκοινοβουλίου και τις παρασκηνιακές ενέργειες της Εύας Καϊλή υπέρ του Κατάρ.
Τίτλος: Bribery Case Cracks Open European Parliament — and Finds Hidden Cash – (Η υπόθεση δωροδοκίας “ανοίγει” το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο — και βρίσκει κρυμμένα μετρητά)
Εισαγωγικά οι αρθρογράφοι αναφέρονται στο ταξίδι της Εύας Καϊλή στο Κατάρ. Η Καϊλή κατείχε την ιδιότητα του ενός εκ των 14 Αντιπροέδρων του Ευρωκοινοβουλίου, ωστόσο η επίσκεψη ήταν ιδιωτική, καθώς δεν είχε επισήμως κάποιο λόγο για να μεταβεί εκεί.
Αμέσως μετά την επιστροφή της στις Βρυξέλλες, η κα Καϊλή προέβη σε μία παθιασμένη ομιλία, υπερασπιζόμενη το Κατάρ έναντι των επικριτών του, που έκαναν λόγο για υπερεκμετάλλευση των ξένων εργατών, που έκτισαν τις υποδομές για την διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.
Σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες από την ομιλία της, η κα Καϊλή ήταν στην φυλακή, κατηγορούμενη μαζί με τον σύντροφό της Francesco Giorgi και δύο άλλους για δωροδοκία από το Κατάρ. Οι Βελγικές Αρχές με τη βοήθεια Μυστικών Υπηρεσιών ερευνούσαν για πάνω από ένα χρόνο τις δωροδοκίες του Κατάρ και αποκάλυψαν ένα σύστημα χρηματικής συναλλαγής έναντι πολιτικών διευκολύνσεων στην καρδιά του Ευρωκοινοβουλίου.
Σημειώνεται ότι ο δικηγόρος της Καϊλή, Μιχάλης Δημητρακόπουλος, δήλωσε ότι η πελάτης του είναι αθώα, δεν γνώριζε τίποτα για τα χρήματα που βρέθηκαν και δεν έκανε καμία διευκόλυνση προς το Κατάρ, διότι οι θέσεις της συνάδουν με την επίσημη πολιτική της ΕΕ έναντι του Κατάρ.
Εκτός από το Κατάρ, οι Βελγικές Αρχές διερευνούν πιθανές παρόμοιες συναλλαγές και με το Μαρόκο. Οι έρευνες ταρακούνησαν τις Βρυξέλλες, ενώ παρασκηνιακά λαμβάνει χώρα χείμαρρος κατηγοριών για διαφθορά βουλευτών ολόκληρου του πολιτικού φάσματος.
Σημειώνεται ότι το Κατάρ – επικρατώντας των υποψηφιοτήτων των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας – κέρδισε τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, ωστόσο εγείρονται πολλές αμφιβολίες για το αν ο διαγωνισμός ήταν τίμιος.
Στις ΗΠΑ η νομοθεσία απαιτεί από τους λομπίστες να δηλώνουν ποιους εκπροσωπούν, αντιθέτως στις Βρυξέλλες υπάρχουν ελάχιστες υποχρεώσεις τέτοιων αποκαλύψεων και πολλές από τις συναλλαγές λαμβάνουν χώρα, έχοντας ως βιτρίνα τη διπλωματία.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το Ευρωκοινοβούλιο, που είναι μεν ο πλέον αδύναμος θεσμός της ΕΕ, ωστόσο είναι το μόνο Όργανο που έχει απευθείας από τους ευρωπαϊκούς λαούς εκλεγμένους τους 705 ευρωβουλευτές του.
Σύμφωνα με τον πρώην ευρωβουλευτή και νυν επικεφαλής της Transparency International E.U. Michiel van Hulten, το Ευρωκοινοβούλιο είναι εύκολα προσβάσιμο σε κάθε είδους λομπίστες και έχει καταστεί προνομιακό πεδίο δραστηριότητάς τους, διότι είναι σχετικά εύκολο να δρούν ‘κάτω από το ραντάρ’ χωρίς να εντοπιστούν.
Οι αρθρογράφοι σημειώνουν ότι πήραν πάνω από 20 συνεντεύξεις ευρωβουλευτών και αξιωματούχων της ΕΕ και του Βελγίου και βοηθών τους, οι οποίοι ήξεραν πρόσωπα και πράγματα, αλλά θέλησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους, καθώς δεν επιθυμούσαν εμπλοκή τους στο σκάνδαλο.
Συνοψίζοντας τα περιεχόμενα των συνεντεύξεων, οι αρθρογράφοι αναφέρουν ότι η 44χρονη Εύα Καϊλή και ο 35 χρονος Francesco Giorgi γνωρίστηκαν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου και ξεκίνησαν την σχέση τους το 2017.
Ήταν η πρώτη θητεία της Καϊλή, ενώ ο Giorgi εργαζόταν ως βοηθός του ανώτατου στελέχους του Ευρωκοινοβουλίου Pier Antonio Panzeri. Και οι δύο ανήκαν στην κεντροαριστερή ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, ενώ και οι δύο δημοσιοποιούσαν θέματα από την ιδιωτική τους ζωή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Giorgi εκτός από την σύντροφό του συνδέεται με το σκάνδαλο και μέσω του πρώην αφεντικού του Pier Antonio Panzeri, ο οποίος συνελήφθη, καθώς στην οικία του βρέθηκαν 600.000 ευρώ. Σύμφωνα με τις Αρχές, ο Panzeri διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο, καλλιεργώντας σχέσεις με αξιωματούχους του Κατάρ και του Μαρόκου και διευκόλυνε την διοχέτευση χρημάτων στις Βρυξέλλες μέσω της ΜΚΟ της οποίας ηγείται.
Καθώς πλησίαζε η έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εντατικοποιείτο η υπέρ του Κατάρ ρητορική της Καϊλή και του Giorgi, καθώς αμφότεροι εναντιώνονταν στα επιχειρήματα περί παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ (μία μοναρχία που ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία και θέτει ως προϋπόθεση ταξιδιού στο εξωτερικό για τις γυναίκες κάτω των 25 ετών την άδεια του άνδρα προστάτη της).
Επίσης, η Καϊλή προωθούσε το ζήτημα άρσης βίζας για τους πολίτες του Κατάρ για επισκέψεις στην ΕΕ, ενώ-σύμφωνα με τους συναδέλφους της- υπονόμευε τις έρευνες του Ευρωκοινοβουλίου για τη διαχείριση της οργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου από το Κατάρ.
Αναφέρεται επίσης ότι ενώ η Γερμανίδα ευρωβουλευτής Hannah Neumann -που προεδρεύει της Επιτροπής Σχέσεων του Ευρωκοινοβουλίου με την Αραβική χερσόνησο,-σχεδίαζε επίσκεψη της Επιτροπής στην Ντόχα για πάνω από ένα χρόνο, για την εκτίμηση της προόδου που είχε κάνει το Κατάρ στην διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου, η κυβέρνηση του Κατάρ την ειδοποίησε ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη, διότι το κτήριο της συνάντησης ήταν ακόμη υπό κατασκευή.
Ένα μήνα αργότερα, έκπληκτη και εξοργισμένη η Neumann διαπίστωσε ότι η κα Καϊλή ταξίδεψε στη θέση της στο Κατάρ, όπου κατά τη διήμερη παραμονή της συναντήθηκε ακόμη και με τον Αρχηγό του Κράτους Sheikh Tamim bin Hamad al-Thani, συνάντηση που- σύμφωνα με τους ανθρώπους που σχετίζονται με το ταξίδι της – είχε οργανώσει η ίδια.
Σύμφωνα με συνέντευξη της Neumann στους Times, η Καϊλή, υποκρινόμενη ότι μιλά εκ μέρους του Ευρωκοινοβουλίου, προέβη σε δηλώσεις υπέρ του Κατάρ που απείχαν από τις θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Ο δικηγόρος της Καϊλή καθώς και εκπρόσωπος του Ευρωκοινοβουλίου ανέφεραν ότι το ταξίδι της Καϊλή στο Κατάρ ήταν επίσημο.
Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με την φιλελεύθερη βουλευτή Katalin Cseh, δύο εβδομάδες αργότερα, στα μέσα Νοεμβρίου, ένα φαινομενικά μη αμφιλεγόμενο ψήφισμα, που επέκρινε την μη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ, συνάντησε μεγάλη δυσκολία ακόμα και να ενταχθεί στην ατζέντα των συζητήσεων.
Ακόμη και οι πολιτικοί σύμμαχοι της Καϊλή απογοητεύτηκαν, καθώς σύμφωνα με τον Δανό ευρωβουλευτή Niels Fuglsang, οι Σοσιαλδημοκράτες υποτίθεται ότι ηγούνται στην προώθηση θεμάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο Fuglsang τόνισε ότι το σχέδιο ψηφίσματος, που θα ασκούσε κριτική στο Κατάρ, συνάντησε την αντίσταση τουλάχιστον ενός εκ των ατόμων που σήμερα ερευνώνται και τελικά το ψήφισμα απορρίφθηκε και αντικαταστάθηκε με άλλο, που εξήρε το Κατάρ για τις μεταρρυθμίσεις που ‘αποτελούν υπόδειγμα για τα κράτη του Κόλπου’ και υπογράμμιζε ότι το Κατάρ ήδη έχει βελτιώσει τις συνθήκες διαμονής και εργασίας των εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και έκανε αλλαγές στην εργατική του νομοθεσία.
Σημειώνεται, επίσης, ότι ο Giorgi, που εργαζόταν σε ένα νέο ευρωβουλευτή, έστειλε email σε όλους τους σοσιαλιστές ευρωβουλευτές, ζητώντας τους να καταψηφίσουν τροπολογία που κατήγγειλε τη δωροδοκία του Κατάρ, για να αναλάβει την διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Τελικά δεν ψηφίστηκε η τροπολογία που έκανε λόγο για τη δωροδοκία.
Σημειώνεται ότι το lobbying της Καϊλή υπέρ του Κατάρ δεν συνιστούσε ασυνήθιστο φαινόμενο στο Ευρωκοινοβούλιο, καθώς μέρες μετά τις συλλήψεις, πολλοί ευρωβουλευτές ιδιωτικά κατηγορούσαν άλλους αντιπάλους τους για παρόμοιες δραστηριότητες. Σημειώνεται ότι μπορεί μεν οι δηλώσεις της Καϊλή να μην προκάλεσαν αλλαγή πολιτικής έναντι του Κατάρ, ωστόσο συνέβαλαν στη θετική δημοσιότητα και στη βελτίωση της εικόνας του Κατάρ.
Με πληροφορίες από HELLASJOURNAL.COM
