Οι φίλοι στους οποίους αρέσει η σελίδα thefaq για τον Γιάννη Μπεχράκη
Standing Ovation – Yannis Behrakis
Της Μαρίνας Καρτελιά
Γύρισα το βράδυ και έμαθα για το θάνατό σου. Όχι για το φευγιό σου, γιατί θα μείνεις πάντα εδώ. ΄Υστερα μπήκα στη σελίδα σου στο facebook, κι αντίκρυσα αυτή την αναγγελία θανάτου και τι να θυμηθούμε για να δείξουμε τι σημαίνεις για μας. Σε ενεστώτα χρόνο. Σκόπιμα.
Θελήσαμε οι φίλοι του thefaq.gr να μιλήσουμε για σένα όπως ξέρουμε. Με τις φωτογραφίες σου. Γιατί κι εσύ έτσι μιλούσες καλύτερα. Στην αρχή είχαμε μόνο αυτές. Τη θλίψη μας, την αγωνία μας κι αυτές.
΄Υστερα είχαμε μια ελπίδα. Μας την έδωσες εσύ, μ΄αυτή:
Και μετά κρεμασμένοι με λαχτάρα στα κοινωνικά δίκτυα, όταν ανακοινώθηκε ότι είσαι υποψήφιος, μαζί μ΄άλλους δυο brothers in arms, για το βραβείο Πούλιτζερ.
Το οποίο πήρες. Μαζί με τους συντρόφους που τους είδαμε σήμερα να σου αφήνουν δυο λόγια.
Άλλος πυλώνας στις φωτογραφίες σου οι τόποι. Κι αυτοί για κάτι μιλούσαν, για κάτι που αγάπησες, αποτύπωσες και κουβαλούσες μέσα σου όπου πήγαινες στον πλανήτη : Αρχαία Ολυμπια, Παρίσι , Λονδίνο, Σεράγεβο, Αβάνα.
Μετά σε είδα στην ΕΡΤ. Σεμνό. Συγκινημένο πολύ. Είχες ένα πρόσωπο σκαμένο και τραχύ κι εγώ έβλεπα μπροστά μου στο γυαλί έναν ευαίσθητο άνθρωπο με καρδιά μικρού παιδιού. Η οθόνη έλιωσε στις άκρες όταν άρχισες να μιλάς. Τα πίξελς έλιωσαν για πρώτη φορά αντίθετα με τις φωτογραφίες σου, που στέκονταν γρανιτένια κι αποτύπωναν με έντιμη καθαρότητα την αλήθεια της ματιάς σου.
Ο Γιάννης Μπεχράκης στη βράβευση Πούλιτζερ
Προς το βράδυ είδα κι αυτό το βίντεο μιας επόμενης βράβευσής σου, Prix Bayeux και standing ovation για το βραβείο κοινού, για το φάκελο «Οι καταδικασμένοι» την αίθουσα όρθια και στα πόδια σου, σεμνέ πιονιέρε της μάχιμης φωτοδημοσιογραφίας. Ταπεινός μυρμήγκι των λήψεων, εικαστικό μάτι του πόνου σ΄ένα σκληρό κόσμο. Αντί γι΄αυτά, μίλησες για το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και τη γιαγιά σου την πρόσφυγα.
Οι καταδικασμένοι – (2.07.00 και 2.20.00) Βράβευση
Τελευταίος σταθμός και μετά έξοδος : Η κόρη σου. Η πατρική αγάπη χωρίς όρους και όρια. Τα βήματά της προς την Τέχνη σου μάλλον ριζωμένα στο δνα της και ζυμωμένα ως βίωμα. Οπότε δεν ανησυχώ. Μα η σκέψη μου είναι εκεί όπως ίσως θάθελες.
Ευχαριστούμε για το φως που έδωσες ακόμα και στις πιο σκοτεινές μας ώρες. Βγάλε καμιά φωτογραφία από κει πάνω και βρες τρόπο να μας τη στείλεις να δούμε πώς μας βλέπεις από κει. Γιατί μας λείπει ήδη η ματιά σου και μετά από σένα τούτος ο κόσμος θα μοιάζει στενότερος.
Κι η ζωή μας στη Γη πιο δύσκολη χωρίς το φακό σου.
Ο Γιάννης Μπεχράκης στο TedEx για τη Σιέρρα Λεόνε.
Κλικ.
