Για να πω την αλήθεια, μέχρι την τελευταία στιγμή, που βγήκαν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα οι διαγωνιζόμενοι και ανακοινώθηκε το αίσιο -τι αίσιο, θεσπέσιο…- τέλος του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, μ’ έζωναν, όπως και πολλούς από σας φαντάζομαι, τα φίδια. Θα τα καταφέρουν οι δικοί μας ή θα γίνει καμιά πατάτα λόγω και έργων, και θα μας χώσει η διαπλοκή στο σακί; Θα μπορέσουν να τελειώσουν επιτυχημένα την ολυμπιάδα των καναλιών και να αποσπάσουν το χρυσό ή θα μείνουν εκτός μεταλλίων και με τον Μητσοτάκη να γουργουρίζει χαιρέκακα;
Δεν ήταν και άριστοι οι οιωνοί. Πενήντα – εξήντα εκατομμύρια για τις τέσσερις άδειες θεωρούσαν επιτυχία οι ειδήμονες της καφετέριας. Εκεί περίπου στέκονταν και κάποιοι έμπειροι του Μαξίμου. Με το δίκιο τους. Δεκαπέντε εκατομμύρια για μια άδεια δεν είναι παίξε γέλασε, πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για άδειες που είκοσι εφτά χρόνια τις έπαιρνε ο πιο επίμονος τζαμπατζής -ή νταβατζής στην παλαιοδεξιά διάλεκτο. Άσε που ο έγκυρος περί αυτά Μπάμπης του ΣΚΑΪ, είχε διατυπώσει την προηγούμενη μέρα τον χρησμό ότι τα λεφτά θα είναι λίγα και οι καταστροφές πολλές.
Ε, όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και αφού τελείωσα με τους ποδοσφαιρικούς πανηγυρισμούς, συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό. Αν και όταν μάλιστα το καταλάβουν οι Άλλοι, θα πονέσει πολλούς: Οι αριστεροί μπορούν! Η Αριστερά μπορεί. Να οργανώσει, να κυβερνήσει, να χωθεί ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, να τα βάλει με θηρία στα μέτωπα που διαλέγει. Να δουλέψει με σύστημα, με επιμονή, απαλλαγμένη από την οίηση του αυτονόητου δίκιου και της θεωρητικής της υπεροχής. Να βρέξει κώλο, που λέει η παροιμία, για να φάει η κοινωνία και η χώρα κανένα ψαράκι.
Ο Παπάς, ο Κρέτσος -το έμαθες το όνομά του τώρα, Μπάμπη;-, ένας κόσμος ανώνυμος εκεί, τις έπιασαν τις συναγρίδες των καναλιών. Αλλά τώρα τελευταία φαίνεται ότι η κυβέρνηση πήρε φόρα. Παράγει αποτελέσματα, πώς να το κάνεις. Στην Παιδεία, στην Υγεία, στα δημόσια έργα, στις διεθνείς πρωτοβουλίες, στη ΔΕΗ, σε μια σειρά πεδία. Κι έτσι σιγά – σιγά γίνεται πιο απολαυστικό, αν και κάπως θλιβερό, το θέαμα να έχουμε μια αντιπολίτευση της μιζέριας και της γκρίνιας απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ της πράξης.
Της πράξης; Εμείς; Οι ερασιτέχνες; Και οι επαγγελματίες της εξουσίας στην μπαρούφα; Και όμως…. Βλέπεις τον Τσίπρα να εγκαινιάζει αράδα -θέλει, φαίνεται, να δώσει το σήμα της νέας φάσης, που συνεπάγεται δουλειά και αποτελέσματα- και τσιμπιέσαι. Δουλειά, χαρά, και στην Αριστερά; Ναι, ρε, που είπε ο Πετρούνιας. Ή μίλα και σκάβε, σε μια αριστερή παραλλαγή της γνωστής σκωπτικής παραίνεσης…
Το άρθρο δημοσιεύεται στην Αυγή
