«Διαχρονικά αχάριστος ο ελληνικός λαός», κατά τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Πράγματι. Κωλολαός. Αφού ψήφισε και Τσίπρα στο καπάκι τρεις φορές, τη στιγμή που μπορούσε να επιλέξει ξανά τον Αντωνάκη τον Σαμαρά, τον τιτάνα που διέλυσε την κοινωνία, την παιδεία, την υγεία, τις συντάξεις… Με τον φιλαράκο του, τον Παπασταύρου, που δεν έκανε και τίποτε το παλλικάρι, ήταν απλά ψυχοπονιάρικο. Του ζητούσαν κάτι φίλοι του, οικογενειακοί – ξέρετε τώρα αυτές τις υποχρεώσεις τις οικογενειακές – να διαχειριστεί κάτι ψωροεκατομμυριάκα – ξέρετε τώρα, καθημερινά πραματάκια, τα ζούμε όλοι μας –, και αυτός, τι να κάνει, ευγενική ψυχή γαρ, θυσιαζόταν.
Πότε για τον έναν, πότε για τον άλλον.
Τι να έκανε; Να μην εξυπηρετήσει το παλλικάρι; Για όνομα τώρα…
Αλλά είπαμε. Αχάριστος λαός αυτοί οι έλληνες.
Α πα πα πα…
Αντζελίνα η…συριζαία
