Ξεσήκωσε κυριολεκτικά τον κόσμο στη Ρεματιά Χαλανδρίου ο Ευκλειδης Τσακαλώτος με μια αποστροφή του λόγου του με πολλαπλό μηνυμα σε όσους γράφουν σεναρια: “Αλλά το τελευταίο: Θέλω να σας υπενθυμίσω τι κάναμε και, άρα, να σας δώσω μια υπόσχεση για το μέλλον. Γιατί όλη η διαπραγματευτική ομάδα, κάτω από τον Αλέξη, δούλεψε τέσσερα χρόνια διαπραγματευόμενη με τους “θεσμούς”, μαζί με 50, 60, 80 νέα παιδιά. Και θέλω να σας πω ότι δεν πέρασε μια μέρα που να ξεχάσουμε για ποιον διαπραγματευόμαστε, για ποιον κόσμο διαπραγματευόμαστε. Γιατί εμείς πάντα ξέραμε για ποιες κοινωνικές ομάδες διαπραγματευόμαστε. Κι αυτό δεν είναι το παρελθόν, είναι η υπόσχεση που δίνουμε τώρα στον ελληνικό λαό: ότι με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα θα διαπραγματευόμαστε εξίσου κάθε μέρα γι’ αυτόν τον κόσμο που υποφέρει και μπορεί να πάει καλύτερα!”, είπε ολοκληρώνοντας ο πρώην ΥπΟικ και ο κόσμος ξέσπασε ενθουσιασμένος!
Ολόκληρη η παρουσίαση του προγράμματος «Ελλάδα 2027: Επτά βήματα για Δίκαιη Κοινωνία και Ευημερία για Όλους» από τον Ευκλειδη Τσακαλώτο:
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, θέλω να αρχίσω μ’ ένα ερώτημα: Ποιος παράγει αξία; Οι κλασικοί οικονομολόγοι, όλοι έλεγαν ότι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες παράγουν την αξία. Για 40 χρόνια, θέλουν να σας πείσουν ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας παράγει αξία, κανείς άλλος. Ενώ εμείς λέμε ότι όταν το κράτος επενδύει στα σχολεία, όταν το κράτος φτιάχνει τους δρόμους, όταν το κράτος δίνει στήριξη στους νοσηλευτές, όταν το κράτος επενδύει στην κατάρτιση των εργαζομένων, παράγει αξία. Μας κάνει πιο πλούσιους.
Θέλω να σας δώσω ένα παράδειγμα για να το κάνω λίγο πιο κατανοητό. Μια δεξιά οικογένεια έχει ένα σπίτι 300.000 ευρώ και αποφασίζει ότι θα πάρει ένα δάνειο 50.000 -ή μπορεί να έχει καταθέσεις 50.000-, για να αναβαθμίσει το σπίτι. Να κάνει μια σούπερ-ντούπερ, που θα έλεγε ο Μπαμπινιώτης, κουζίνα, να έχει καινούρια έπιπλα, καινούργια ράφια.
Αυτή η οικογένεια, μετά από αυτή την επένδυση, είναι πιο φτωχή; Όχι. Δεν είναι πιο φτωχή, γιατί έχει αυξηθεί η αξία του σπιτιού. Και αυτό το ξέρει ο δεξιός ιδιοκτήτης, ο δεξιός μεσίτης, ο δεξιός τραπεζίτης. Αλλά όταν η συζήτηση έρχεται στο κράτος, το ξεχνάνε αυτό.
Το κράτος δεν έχει δικαίωμα να επενδύσει στον δικό του πλούτο, να γίνουμε όλοι μαζί πλουσιότεροι. Και όταν λέμε εμείς ότι έχουμε ένα κοινωνικά βιώσιμο πρόγραμμα και θέλουμε ένα κοινωνικό αναπτυξιακό κράτος, αυτό εννοούμε. Εννοούμε ότι θα έχει τη μέριμνα να μας κάνει όλους και όλες πλουσιότερες με την πραγματική έννοια και όχι με την έννοια που έχουν αυτοί που ξέρουν, όπως είπε ο Όσκαρ Ουάιλντ, την τιμή όλων των πραγμάτων, και την αξία κανενός. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.
Έχω την τιμή να σας παρουσιάσω, πρώτον, την πολιτική μας για τη στέγαση.
Διπλασιάζουμε την επιδότηση ενοικίου σε νέους και νέες 25 ως 44 ετών και διευρύνουμε τα εισοδηματικά κριτήρια γι’ αυτό.
Δημιουργούμε Τράπεζα Στέγης για τη χορήγηση οικονομικά προσιτής κατοικίας σε νέες οικογένειες.
Θεσπίζουμε περιορισμούς στους κανόνες του Airbnb.
Θέλω να σας πω ποια είναι η λογική, γιατί το κάνουμε αυτό. Γιατί επιδοτήσεις δίνει και η Νέα Δημοκρατία. Δάνεια δίνει και η Νέα Δημοκρατία. Αλλά έχουμε μάθει, απ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, ότι αυτές οι αγοραίες λύσεις δεν δουλεύουν.
Γιατί δεν δουλεύουν; Γιατί οδηγούν τους ιδιοκτήτες να αυξήσουν τις τιμές των ακινήτων. Η αγοραία λύση αφήνει την τιμή των ακινήτων να πάει στον ουρανό. Γι’ αυτό δεν δουλεύει. Άρα, αν δεν ρυθμίσεις την αγορά του Airbnb, θα φύγουν από το Παγκράτι, θα φύγουν από το Κουκάκι και θα πάνε στη Νέα Ιωνία, θα πάνε στο Νέο Ηράκλειο και θα αυξηθούν οι τιμές και εκεί.
Δεύτερον, είναι απλά οικονομικά: Αν δεν αυξήσεις την προσφορά των σπιτιών που υπάρχουν, πώς είναι δυνατόν να μην αυξηθεί η τιμή των σπιτιών; Γι’ αυτό χρειάζεται ένα γενναίο πρόγραμμα κοινωνικής στέγασης, για να μπορεί να υπάρχει και επαρκής προσφορά ακινήτων σε αυτή τη χώρα.
Γι’ αυτό για μας δεν είναι μόνο οικονομικό, για να ελέγξουμε την τιμή των ακινήτων. Γιατί για μας, η στέγαση είναι δικαίωμα. Είναι δικαίωμα, ανθρώπινο δικαίωμα. Κανένας δεν πρέπει να μείνει χωρίς σπίτι. Και το κράτος πρέπει να είναι δίπλα γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Πάμε τώρα στο δεύτερο που πρέπει να παρουσιάσω, που είναι το ιδιωτικό χρέος και η πρώτη κατοικία. Αυτό που θα κάνουμε είναι ότι θα αναστείλουμε όλους τους πλειστηριασμούς για σπίτια, μέχρι 300.000 ευρώ. Γιατί δεν θέλουμε να δούμε τις σκηνές που έχουμε δει στην τηλεόραση, με ανθρώπους 80 χρόνων να τους πετάνε έξω από το σπίτι, ή μια κυρία που δεν έχει πληρώσει τα κοινόχρηστα, να αποφασίζουν να τη διώξουν από το σπίτι.
Και θα παρουσιάσουμε μια ολιστική πολιτική για το ιδιωτικό χρέος, ώστε να μπορέσει ο κάθε ιδιοκτήτης σπιτιού να ρυθμίσει αυτό το χρέος, να μπορέσει να ανασάνει.
Ποια είναι η λογική; Η λογική είναι αυτή που έχουμε μάθει όλοι οι οικονομολόγοι, και άλλοι φαντάζομαι, από το 1929 και μετά. Όταν υπάρχει μια μεγάλη κρίση, όταν ο κόσμος δεν μπορεί να ξεπληρώσει το χρέος -όχι γιατί είναι κακοπληρωτής, όχι γιατί πήρε ένα ρίσκο που δεν του βγήκε, αλλά γιατί οι οικονομικές συνθήκες αλλάξανε, καμία σχέση με τη δική του ευθύνη- τότε το κράτος πρέπει να παρέμβει και το βάρος πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα στον ιδιοκτήτη, βεβαίως, το κράτος και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό, θα βουλιάξουμε και θα έχουμε και νέα χρέη και θα συνεχίσει αυτός ο κύκλος.
Μόνο δυο προτάσεις είπα εγώ, αλλά είναι σημαντικές. Είναι σημαντικές για να μπορέσει το κοινωνικό αναπτυξιακό κράτος, να μας βάλει σε μια άλλη τροχιά.
Επιτρέψτε μου δυο τελευταίες σκέψεις. Η πρώτη είναι ότι σας παρουσίασαν, ο Αλέξης και όλοι οι άλλοι, μια διαφορετική λογική. Σας παρέθεσαν ένα αντιπαραθετικό σχέδιο. Για εμάς τους Αριστερούς και Αριστερές, όλα τα σχέδια τα αναπτυξιακά πρέπει να κοιτάνε στο μέλλον και να έχουν το οραματικό στοιχείο. Σημαίνει ότι επειδή ξέρεις πού θέλεις να πας, ξέρεις από πού θέλεις να ξεκινήσεις.
Αλλά ξέρουμε και κάτι άλλο: Δεν γίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά που είπαμε χωρίς την κοινωνία μαζί μας, χωρίς τη δημοκρατία, χωρίς τη συμμετοχή. Και λέω το εξής για τη δημοκρατία: Η Δημοκρατία μας δεν έχει πεθάνει, ούτε καν είναι στην εντατική. Αλλά έχει πολλές ενδείξεις ότι νοσεί βαθιά. Νοσεί βαθιά όταν δεν υπάρχει καν ο δημόσιος χώρος για να συζητηθούν σε βάθος αυτά τα αντιπαραθετικά σχέδια.
Άρα, η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι και ψήφος για τη δημοκρατία. Είναι και ψήφος για τον δημόσιο διάλογο. Είναι και ψήφος για τον δημόσιο χώρο, όπου οι πολίτες χωρίς fake news, χωρίς απειλές, μπορούν να συζητήσουν για το μέλλον.
Και τέλος, μια υπόσχεση: Ξέρετε ότι κάτω από τον Αλέξη, ήμουν υπεύθυνος για τη διαπραγματευτική ομάδα, από το 2015 ως και το 2019. Καταφέραμε αυτά που είπε ο Αλέξης κι ο άλλος ο Αλέξης, να βγούμε από τα μνημόνια, να κάνουμε το μαξιλάρι, να ρυθμίσουμε το χρέος.
Κάναμε όμως και κάτι άλλο: Το κάναμε αυτό μειώνοντας τις ανισότητες, μειώνοντας την παιδική φτώχεια και εξασφαλίζοντας πρόσβαση στη δημόσια Υγεία στους ανασφάλιστους. Άρα, δείξαμε, όταν μας λένε για την κοστολόγηση, ότι μπορούμε να έχουμε σοβαρή δημοσιονομική πολιτική και να βρεθούν οι πόροι για ό,τι είναι σημαντικό.
Αλλά το τελευταίο: Θέλω να σας υπενθυμίσω τι κάναμε και, άρα, να σας δώσω μια υπόσχεση για το μέλλον. Γιατί όλη η διαπραγματευτική ομάδα, κάτω από τον Αλέξη, δούλεψε τέσσερα χρόνια διαπραγματευόμενη με τους “θεσμούς”, μαζί με 50, 60, 80 νέα παιδιά. Και θέλω να σας πω ότι δεν πέρασε μια μέρα που να ξεχάσουμε για ποιον διαπραγματευόμαστε, για ποιον κόσμο διαπραγματευόμαστε. Γιατί εμείς πάντα ξέραμε για ποιες κοινωνικές ομάδες διαπραγματευόμαστε. Κι αυτό δεν είναι το παρελθόν, είναι η υπόσχεση που δίνουμε τώρα στον ελληνικό λαό: ότι με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα θα διαπραγματευόμαστε εξίσου κάθε μέρα γι’ αυτόν τον κόσμο που υποφέρει και μπορεί να πάει καλύτερα!
Σας ευχαριστώ πολύ.
