Από το facebook του Βασίλη Σωτηρόπουλου, δικηγόρου και αναπληρωματικού μέλους της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου:
Δημοσιογραφία δεν είναι να αποκαλύψεις ένα “θέμα” ως μια πληροφορία που βγαίνει σαν λαγός από ένα καπέλο προς τέρψη μιας μερίδας μόνον του κοινού, που όλως τυχαίως ταυτίζεται περιστασιακά με την κυβερνητική πλειοψηφία. Η λειτουργία αυτή προσιδιάζει περισσότερο στους διασκεδαστές των μεσαιωνικών ανακτόρων. Που δεν διακινδυνεύουν απολύτως τίποτε με τα αστεία τους εις βάρος αντιπάλων του άνακτα.
Στην δημοσιογραφία το ζητούμενο είναι η ένταξη της πληροφορίας στην ροή του δημόσιου λόγου. Πληροφορία που αφορά με δυσμενή τρόπο τρίτα πρόσωπα δεν νοείται να δημοσιοποιείται στο πλαίσιο αυτό αν προηγουμένως δεν έχει διασταυρωθεί και αν δεν έχει ζητηθεί από τα τρίτα πρόσωπα η τοποθέτησή τους. Η αναζήτηση και η φιλοξενία της αντίθετης άποψης είναι ακρογωνιαίος λίθος ειδικά της ερευνητικής δημοσιογραφίας που αναζητά την πληροφορία που έχει θαφτεί ή διαφύγει της προσοχής του κοινού ή και των δημόσιων αρχών. Η διαλεκτική ενυπάρχει στον πυρήνα της δεοντολογίας, ακριβώς για λόγους πληρότητας της ενημέρωσης που δεν τηρείται όταν αποσιωπώνται απόψεις και γεγονότα που συμπληρώνουν την εικόνα.
Τίποτε απ’ όλ’ αυτά δεν φαίνεται να έχει τηρήσει σήμερα η “Καθημερινή” με την δημοσιοποίηση φερόμενων συνομιλιών για απειλές σε πρόσωπο που διενέργησε έρευνα για την καταστροφή στο Μάτι. Η εφημερίδα χρησιμοποιεί απροκάλυπτα εργαλειακά την πληροφορία που κατέχει χωρίς να τηρεί επιφυλάξεις. Αντίθετα, μάλιστα, εξάγει το συμπέρασμα του “δόλου”, για να χαρακτηρίσει συμπεριφορές ατόμων που ήδη είναι κατηγορούμενοι σε εκκρεμή ποινική δίκη. Μια κλασική περίπτωση δηλαδή παρέμβασης του Τύπου στο έργο της Δικαιοσύνης. “Τεκμήριο αθωότητας; Ψιλά γραμμάτα, σάμπως οι άλλοι το σεβάστηκαν;”
Φαίνεται ότι ο αυριανισμός και το “Μακελειό” κέρδισαν. Επέβαλαν την κατάργηση των κλασικών κανόνων του δημόσιου λόγου οριζόντια, κονιορτοποιώντας την διάκριση ανάμεσα στο περιθωριακό και το επίσημο, το αξιόπιστο και το προπαγανδιστικό, το διασταυρωμένο και το ζουμερά γαργαλιστικό. Προς το παρόν τουλάχιστον, η έντυπη δημοσιογραφία θέλει να πάρει πίσω το κοινό που έχασε από την ωμότητα του διαδικτυακού χυλού, αντιγράφοντας την χειρότερη εκδοχή του: την αδιαφορία για την πληρότητα της είδησης.
