Ανήσυχη και προβληματισμένη, αλλά και οργισμένη για τις πρόσφατες πολιτικές επιλογές του ελληνικού λαού εμφανίζεται η Τάνια Τσανακλίδου σε συνέντευξή της στην “Αυγή” και την Μάνια Ζούση.
«Οι τελευταίες εκλογές ήταν για μένα ένα χαστούκι που γύρισε ο κόσμος ανάποδα. Δεν το περίμενα ποτέ. Δεν περίμενα μέσα σε τέσσερα χρόνια να ξεχάσει ο κόσμος ποιος τον έφερε σε αυτήν τη δυστυχία. Δεν περίμενα ότι θα είχαν κάνει τέτοια βρομερή δουλειά τα ΜΜΕ λασπολογώντας και κατηγορώντας ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα, που, αν μη τι άλλο, ήταν μια κυβέρνηση που δεν έκλεψε, δεν πήρε μίζες, συμπεριφέρθηκε με ήθος και συμπόνια απέναντι στις αδύναμες ομάδες. Ελπίζω σε μια μεγάλη, ωραία εξέγερση, η οποία δυστυχώς δεν θα είναι ούτε αναίμακτη ούτε πολιτισμένη. Θα είναι άγρια. Γιατί ελπίζω; Γιατί αυτός ο θάνατος που ζούμε κάθε μέρα, αυτή η αφαίμαξη όλης της ψυχικής υγείας και της πνευματικότητας, είναι χειρότερη. Οι τηλεοράσεις πρέπει να κλείσουν στα σπίτια των ανθρώπων, γιατί είναι μεγάλη καταστροφή, πρέπει να τελειώνουμε μαζί της, καθώς μας υπαγορεύει πώς να σκεφτόμαστε».
Ανήσυχη για το μέλλον του κόσμου, δεν διστάζει να πει πως «οδηγούμαστε σε μια παγκόσμια δικτατορία. Ο μισός πλανήτης είναι εξεγερμένος και οι κυβερνήσεις δεν πτοούνται. Η βία των δυνάμεων καταστολής είναι παντού αδιανόητη. Αποσιωπούνται οι ειδήσεις που είτε κάνουν έναν πολίτη να σκεφτεί είτε τον πληροφορούν για πράγματα από τα οποία κινδυνεύει. Δεν είναι ο μετανάστης κι ο λωποδυτάκος από τους οποίους κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε από όσους μας κυβερνούν, από τις μεγάλες εταιρείες που χτίζουν, δηλητηριάζουν, σκοτώνουν, κάνουν σκλάβους τους εργαζόμενους.
Και δεν δέχομαι ότι το κακό είναι ανίκητο, υπάρχει πάντα ο ανθρώπινος παράγοντας που είναι αστάθμητος. Αυτό το ξέρει ο καπιταλισμός και γι’ αυτό φοβάται τόσο και για αυτό οργανώνεται τόσο πολύ. Ξέρουν ότι όσο στριμώχνεις τον άλλον στη γωνία, κάποια στιγμή θα χυμήξει, χωρίς να νοιάζεται για τη ζωή του, και θα σε ξεσκίσει. Όταν τα πράγματα είναι οριακά, μπορεί να ξεσπάσει άγρια. Και τι δεν είναι οριακό; Οι συντάξεις; Οι συμβάσεις εργασίας; Είναι μισθοί αυτοί που έναν ολόκληρο πληθυσμό τον καταδικάζουν στη φτώχεια και στην ανασφάλεια; Που σε λίγο στα νοσοκομεία θα πετάνε έξω όσους είναι ανασφάλιστοι για να πεθάνουν; Που οι καρκινοπαθείς δεν θα έχουν φάρμακα;
Βλέπω την οργή. Έχουμε στριμωχτεί, ο ζωτικός μας χώρος έχει ελαττωθεί κι όταν θα φτάσει να γίνει ασφυκτικός, ουαί κι αλίμονο σε αυτόν που θα βρεθεί μπροστά μας. Θα γίνουν τέρατα. Γιατί ο άνθρωπος είναι ένα άγριο θεριό άμα του στερήσεις τον ζωτικό του χώρο. Να ξέρουν λοιπόν αυτοί ότι οδηγούν την κοινωνία σε μια τρομακτική μελλοντική αγριότητα. Που δεν θα γλιτώσουν ούτε οι ίδιοι».
Ολόκληρη η συνέντευξή της Τάνιας Τσανακλίδου στην avgi.gr
