Πρώτα μας είπαν ότι ο πρωθυπουργός θα ανέβει στο βουνό για να σκεφτεί (ξεκλέβοντας μερικές ημέρες διακοπών από το φορτωμένο με διακοπές πρόγραμμά του) και θα κατέβει με το όνομα του προσώπου που θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Τελικά, και τριήμερο στο Μέτσοβο πήγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δεν μάθαμε το όνομα που θα προτείνει και έβγαιναν έκτοτε οι υπουργοί και τα στελέχη να λένε την άποψή τους, ότι θα ανακοινωθεί εν καιρώ όταν αποφασίσει ο πρωθυπουργός και θα είναι πρόσωπο ευρείας αποδοχής που έλεγε ο κ.Θεοδωρικάκος, ότι θα είναι πολιτικό πρόσωπο που έλεγε ο κ.Γεραπετρίτης, ότι μπορεί να πήγαν και σε μέντιουμ και να τους το είπε όπως “αστειεύτηκε” ο Κ.Τασούλας και να τα ρεπορτάζ για τα ονόματα και οι διαρροές ότι θα εξαντλήσει το χρονικό περιθώριο για την ανακοίνωση του ονόματος ο πρωθυπουργός (αφού η θητεία Παυλόπουλου τελειώνει το Μάρτιο), και , και , και…
Και ήρθε η σημερινή μέρα. Και ξαφνικά από το “στις 22 Ιανουαρίου”, “από μέρα σε μέρα” “από ώρα σε ώρα” φτάσαμε ΣΤΗΝ ώρα όπου ο πρωθυπουργός αποφάσισε ότι η ανακοίνωση της πρότασής του για την Προεδρία της Δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει περιεχόμενο διαγγέλματος.
Τι άλλαξε και από την “εξάντληση των χρονικών περιθωρίων” φτάσαμε στο άρον άρον διάγγελμα για την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Αικ.Σακελλαροπουλου;
Είχαν προηγηθεί οι “επιτυχίες” του ταξιδιού του Κ.Μητσοτάκη μετά της συζύγου του στο Λευκό Οίκο και η, τουλάχιστον ντροπιαστική, εμφάνισή του δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ στην άτυπη συνέντευξη Τύπου αλλά και αυτή της πλήρους διάψευσης όλου του κυβερνητικού αφηγήματος για τις καταλήψεις στο Κουκάκι και για τους γιους του Ινδαρέ που δήθεν “ζούσαν στην κατάληψη μεσοτοιχία με το πατρικό τους”. Αφήγημα που γκρεμίστηκε με πάταγο απο τα αποτελέσματα των ερευνών που δεν εντόπισαν ούτε ένα αποτύπωμα των Ινδαρέ στην κατάληψη της Ματρόζου…
Μετά ήρθε η “επιτυχία” του αποκλεισμού από τη Διάσκεψη του Βερολίνου όπου θα συζητηθεί το θέμα της Λιβύης με τη συμμετοχή χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία, η Κίνα, η Τουρκία (βεβαίως, βεβαίως…) και η Δημοκρατία του Κονγκό αλλά όχι της Ελλάδας και φυσικά η τελευταία, σημερινή, φρέσκια “επιτυχία” του επιτελικού κράτους και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, η επανίδρυση του υπουργείου για το Μεταναστευτικό μετά την απίστευτη προχειρότητα και το μπάχαλο που έφεραν οι κυβερνητικοί χειρισμοί και η συνεχής “μετακόμιση” του τεράστιου ζητήματος του προσφυγικού/μεταναστευτικού από το ένα υπουργείο στο άλλο…
Τι να κάνει κι ο Κυριάκος;
Έκανε την καρδιά του πέτρα και άφησε τα χρονικά περιθώρια, τους όρους της Φώφης και τα μέντιουμ και ανακοίνωσε την επιλογή του μπας και ξεχαστεί το πόπολο και ασχοληθεί λίγο με το πόσο προοδευτικός είναι ο πρωθυπουργός που δεν βρήκε γυναίκες πολιτικούς για να βάλει στην κυβέρνηση του, όπως δήλωνε σε ξένη ανταποκρίτρια το καλοκαίρι, αλλά επειδή “η κ.Σακελλαροπούλου ΕΙΝΑΙ γυναίκα” όπως μας ενημέρωσε στο διάγγελμα, είναι πολύ προοδευτικός και η πρότασή του πολύ ενωτική και υπερκομματική και καταπληκτική, μην το συζητάτε.
Το μόνο που θα ήθελα να ζητήσω είναι να ανακοινώσει την πρόταση για Σακελλαροπούλου και στα αγγλικά (που τα θαύμασαν μέχρι και στις ΗΠΑ) για να το απογειώσει το θέμα…
Κολάμπια προφέσορ
