Όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερους δημοσιογράφους βλέπουμε αφενός να εντάσσονται στα κομματικά επιτελεία, αφετέρου να ξεσκονίζουν κοστούμια για να κατέβουν υποψήφιοι.
Του Χρήστου Ξανθάκη
Η πλειονότητα, μάλιστα, όσων ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία προσπαθεί να το κρύψει το στόρι ως την τελευταία στιγμή. Για να δημοσιογραφεί ανενόχλητα, να πουλάει προπαγάνδα για είδηση, αλήθεια για ψέμα…
Ας χάψουμε όμως το παραμύθι κι ας δεχτούμε ότι ως την άγια ώρα της κομματικής ένταξης και της κομματικής υποψηφιότητας ο λειτουργός του Τύπου ήταν άμεμπτος και άμωμος. Ότι πληροφορούσε αμερόληπτα τους θεατές, τους αναγνώστες, τους ακροατές και δεν έπαιρνε χαρτάκι, όπως στα γήπεδα, από το κόμμα στο οποίο επρόκειτο και τυπικά να ενταχθεί.
Μετά τι γίνεται; Γιατί κάποια στιγμή θα τελειώσει η διαδρομή του δημοσιογράφου στον κομματικό ιστό ή στη Βουλή, δεν γίνεται να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Αλλάζουν οι συσχετισμοί, αλλάζουν οι ηγεσίες, αλλάζουν οι ψηφοφόροι, αλλάζουν όλα. Τι γίνεται κατόπιν; Επιστρέφει η δημοσιογραφάρα στις επάλξεις και συνεχίζει να πουλάει ευθυκρισία στα κορόιδα; Σαν να μην συνέβη τίποτα, σαν να μην είχε υψώσει ποτέ σημαία ευκαιρίας; Και οι ενώσεις οι δημοσιογραφικές το αποδέχονται και το καταπίνουν έτσι για πλάκα;
Ή μήπως προσθέτουν κάποια πρόβλεψη στο καταστατικό τους για τους γύπες της ενημέρωσης;
- Όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο αυξάνεται η φημολογία ότι θα κυκλοφορήσουν καινούρια φύλλα (βλέπε, για παράδειγμα, την «Απογευματινή») που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες των ημερών. Μόνο η «Ελευθεροτυπία» έκλεισε τον Νοέμβριο του ’14 ακριβώς επειδή έρχονταν εκλογές. Επειδή έπρεπε να κλείσει…
- Η γύμνια των καναλιών φαίνεται στην πρωτιά του Mega τον περασμένο Αύγουστο – οπότε και τρέλανε τις θεαματικότητες και τα social media. Και τώρα όλοι οι εναπομείναντες δίαυλοι προσπαθούν να το μιμηθούν με προγράμματα που θυμίζουν σε όλα τους εκείνα του Μεγάλου Καναλιού. Δεν ξέρω αν θα τους βγουν οι πρωτοβουλίες, αλλά η βιβλιοθήκη του Mega είναι η μόνη που μπορεί να προκαλέσει τέτοιο και τόσο θόρυβο ακόμη και τόσα χρόνια μετά την πρώτη ή δεύτερη προβολή.
- Από τη μια, πολύ θετική μοιάζει η οδηγία για το κοπυράιτ στην Ενιαία Ψηφιακή Αγορά (DSM), μιας και οι δημοσιογράφοι θα αποκομίσουν έστω ένα ελάχιστο κέρδος από τη διασπορά των έργων τους στο διαδίκτυο. Κι από την άλλη, επειδή ακριβώς θα τεθεί ζήτημα πληρωμής, ενδέχεται να περιοριστεί δραστικά η διασπορά των έργων τους – πράγμα μάλλον καταστροφικό στην «οικονομία της προσήλωσης». Το μαχαίρι είναι δίκοπο και καλό θα ήταν να είμαστε λίγο συγκρατημένοι πριν αρχίσουμε το χειροκρότημα…
- Άμα δεν σου δίνουν εκπομπή στην ΕΡΤ, τα κάνεις μπουρδέλο με την ελπίδα να σε θυμηθεί η επόμενη κυβέρνηση. Γνωστό το έργο, το ’χουμε δει χιλιάδες φορές!
Δημοσιεύθηκε στη στήλη «Pro Media», στο φύλλο 67 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 16/9
