Στήλη Άλατος: “Ευκλείδη θέλουμε την Αριστερά για να πάρουμε την ζωή που μας κλέβει ο Μητσοτάκης. Δεν την θέλουμε για να περνάμε την ώρα με την αγωνία της”

Τιμημένοι μου αναγνώστες, σήμερα γιορτάζουν οι ένοπλες δυνάμεις. Σε κανονικές χώρες, δεν θα υπήρχε αυτή η γιορτή, αλλά στην χώρα-σφραγίδα, έχουν βγει από το πρωί όλοι οι πολιτικοί, του “Πατρίς θρησκεία οικογένεια” και πλειοδοτούν σε ευχές (π@@@@@@@ς), για τα εθνικά όπλα και τον στρατό.Είναι συνθήκη αυτοκτονίας ομαδικής, αυτό που ζούμε, αλλά όπως βλέπω κρατιόμαστε με το ζόρι για να μην κάνουμε το χατήρι, στο πιο παρανοϊκό σύστημα εξουσίας, που έχει εμφανιστεί στον πλανήτη. Τώρα καλά μου παιδιά, μου ήρθε στο μυαλό, ένα παλιό σύνθημα που έλεγε “κουφάλα νεκροθάφτη δεν θα πεθάνουμε ποτέ”, αλλά δυστυχώς αυτό το σύνθημα ποτέ δεν έγινε πράξη.Ναι καλά, εντάξει, το κατάλαβα ότι σας μαύρισα την ψυχή, αλλά μήπως ζούμε σε κανονικές συνθήκες, και δεν το έχω πάρει χαμπάρι εγώ η αλλοπαρμένη Στήλη Άλατος; Είναι όλα σωστά αυτά που συμβαίνουν κι εγώ πήρα τον λάθος δρόμο, καρδιά μου και κατεβαίνω στον γκρεμό, για να σε συναντήσω; Όχι, αν είστε εντάξει, απαντήστε, γιατί έχω ξεφύγει που έχω ξεφύγει, δεν το χω σε τίποτα να πάρω τους δρόμους και να τραγουδάω για τον Κυριάκο, όλα τα ωσαννά μαζεμένα. Όχι πέστε αν κι εσείς στέλνετε τα γειτονόπουλα στο σούπερ μάρκετ, με ένα 20άρικο, να πάρουν μακαρόνια και κ@λ@χαρτα, γιατί φοβάστε ότι αν δείτε τίποτε άλλο, που το χρειάζεστε, θα αρχίσετε να μετράτε με τα δάχτυλά σας, τα περισσεύματα και θα σας κοιτάζουν παράξενα οι ταμίες; Έχω και το κακό να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, λές και πάω για ποτό στο μπαράκι, οπότε κάντε εικόνα, καλά μου παιδιά, μια τρελή με γόβα στιλέτο, να μετράει τα λιανώματα, να δει αν της φτάνουν να αγοράσει κανά φρούτο( είδατε πόσο σεμνή είμαι, δεν γράφω ποιό φρούτο)…

Αυτοί που έφυγαν από τον Συριζα δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα

Είναι να μην με πάρει η κατηφόρα, τιμημένοι μου αναγνώστες, γιατί φτάνω μέχρι τον πάτο, χωρίς να πάρω ανάσα. Όπως η χώρα ένα πράγμα ή ο Συριζα αν προτιμάτε, ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα. Δεν τους έφτανε εκεί στην Κουμουνδούρου, που έχουν αρχίσει και κατεβαινουν, δυο δυο τα σκαλοπάτια, ήρθαν και οι δημοσκοπήσεις, για να τους ρίξουν κι άλλο την… ψυχολογία τους. Όχι καλά μου παιδιά, δεν θα ασχοληθώ με τις δημοσκοπήσεις, όχι μόνο γιατί έχω καεί η Στήλη Άλατος, αλλά γιατί μου φαίνεται ότι είναι πολύ χυλός, το έδαφος που πατάνε και τα συμπεράσματα, πιο πολύ σε επιθυμίες μοιάζουν, παρά στην πραγματικότητα. Αλήθεια σας λέω, δεν ξέρω την άποψη όλων αυτών που αποτελούν την ηγετική ομάδα του Συριζα, τι πιστεύουν για τις δημοσκοπήσεις και τι έχουν σκοπό να κάνουν. Πάντως επειδή δεν έχουν αλλάξει και πολλά από την εποχή Τσίπρα, μάλλον έχουν συνηθίσει να γλιστράνε προς τα κάτω και να παίρνουν πολύ κόσμο μαζί τους.

Έχω αρχίσει τις κακίες, αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να ονειρεύομαι, όπως κάνουν αρκετοί στον Συριζα, τις ώρες που δεν αλληλομαχαιρώνονται. Ναι ξέρω , σε λίγο τα σχόλια σας θα είναι βιτριολικά, αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους(εκτός αν έχουμε δικό μας δημοσκόπο).
Καθόμουν χθες και σκεφτόμουν, μετά από την ανάγνωση διάφορων σχολίων αναγνωστών στο επίσημο the faq, ότι κάποιους τους έχουν πάρει χαμπάρι και η πορεία τους δεν διορθώνεται ούτε με όλους τους δημοσκόπους, στο σπίτι τους.

Γράφει συγκεκριμένα ένα από τα πολλά χτες: “Ευκλείδη θέλουμε την Αριστερά για να πάρουμε την ζωή που μας κλέβει ο Μητσοτάκης. Δεν την θέλουμε για να περνάμε την ώρα με την αγωνία της! Έλεος”

Ούτε λίγο ούτε πολύ καλά μου παιδιά,ο κόσμος, οι ψηφοφόροι, οι πολίτες, όπως θέλετε πέστε τους, έχουν καταλάβει ότι τα στελέχη της Ομπρέλας, έχουν μια δυσανεξία, στο να αναλαμβάνουν την ευθύνη και να βρουν λύσεις για τους πολλούς. Πρόβλημα για τον πολιτικό, που δεν θέλει να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του. Μην βιαστείτε να με βρίσετε. Δεν εννοώ συμβιβασμούς στις αξίες, στην αξιοπρέπεια. Μιλάω για λίγο νερό σε όλα τα πιστεύω που είναι γραμμένα στην πέτρα, πριν από 150 χρόνια και που τα έχει ξεφτίσει η βροχή, αλλά κάποιοι νομίζουν ότι τα βλέπουν. Ένα βλέμμα πιο κει, ένα λοξοκοιταγμα, που μπορεί να δώσει μια διαφορετική προοπτική. Α, θέλει και ικανότητα. Την ικανότητα αυτή την προοπτική την διαφορετική, να την φέρεις στα μέτρα σου , να την σμιλεψεις και να την χρησιμοποιήσεις, για να αλλάξεις πράγματα προς το καλύτερο.Ναι τιμημένοι μου αναγνώστες, το ξέρω ότι είναι δύσκολο και θέλει πολύ δουλειά, στα μέσα μας, να δούμε προοπτική σε κάτι διαφορετικό, οπότε…Οπότε έρχομαι ξανά σε αυτούς που έφυγαν. Αυτούς, με τους λαιμούς που έχουν πάθει αγκύλωση, από την ακινησία και αδυνατούν να στρίψουν το κεφάλι. Αυτούς που τα βλέμματά τους είναι παγωμένα και καρφωμένα προς τα μέσα τους, ικανοποιούν το εγώ τους, πουλάνε μούρη, αλλά δεν λοξοκοιταζουν, στο σήμερα. Αν ήταν αλλιώς καμωμένη η ζωή, ίσως και να είχαν δίκιο, αλλά δεν είναι έτσι όμως. Η ζωή μας ανοίγει πολλά μονοπάτια…