Στο CNBC και στη δημοσιογράφο Silvia Amaro, μίλησε στο περιθώριο του άτυπου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βερσαλλίες, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, για τις παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν στην ευρωπαϊκή χονδρική αγορά φυσικού αερίου, την κρίση στην Ουκρανία. Είναι προκλητικό ωστόσο, το γεγονός πως καθ΄όλη τη συνέντευξη, ο πρωθυπουργός παρουσιάζεται πρόθυμος να ξοδέψει κι άλλα χρήματα για στρατιωτικές δαπάνες – λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, αρκεί – όπως τόνισε – να μην συμπεριληφθούν στο έλλειμα του προϋπολογισμού.
Ομολογεί ανερυθρίαστα λοιπόν ότι λέει ψέματα όταν αρνείται τη μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα (κόστος περίπου 500 εκατ. ευρώ), διότι έτσι θα έπρεπε να αφαιρέσει το ποσό αυτό από την Υγεία ή διαφορετικά θα επηρέαζε το έλλειμα και θα μας οδηγούσε σε νέα μνημόνια, αφού όπως δήλωσε είναι πρόθυμος να δώσει πολύ περισσότερα χρήματα για να φορτώσει τον λαό με περισσότερα όπλα για χάρη του ΝΑΤΟ… αρκεί να μη το μετρήσει στο έλλειμα η ΕΕ!
Ο απόλυτος εμπαιγμός των Ελλήνων πολιτών, με έναν πρωθυπουργό να πανηγυρίζει για τη χώρα του που ξεπέρασε το 2% του προϋπολογισμού για τους εξοπλισμούς λες και δεν δίνει στην πραγματικότητα λεφτά του λαού, που θα μπορούσαν να πάνε για την ενίσχυση του ΕΣΥ, να πάνε στην Παιδεία, στις υποδομές, τα ΜΜΜ, τον Πολιτισμό…
Παραθέτουμε κομμάτι από τη συνέντευξη: (διαβάστε την όλη εδώ)
-Silvia Amaro: «Τι θα χρειαζόταν για να πει η Ελλάδα «ναι» στην απαγόρευση του ρωσικού πετρελαίου;»
-Κυριάκος Μητσοτάκης: «Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στο ρωσικό πετρέλαιο και το ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτό που έχουμε πει είναι ότι είμαστε πρόθυμοι να εξετάσουμε πρόσθετες κυρώσεις. Και αυτή είναι πάντα μια επιλογή που βρίσκεται στο τραπέζι. Υποθέτω ότι αυτό είναι κάτι που θα συζητηθεί και στο επίπεδο του επόμενου Συμβουλίου. Επομένως, η Επιτροπή κάνει την προεργασία. Θα ξαναπώ ότι η αγορά πετρελαίου είναι διαφορετική από την αγορά φυσικού αερίου, επομένως δεν θα απέκλεια οτιδήποτε επί του παρόντος.
Πιστεύω ότι αυτό που συνέβη ήταν ένα απότομο κάλεσμα αφύπνισης για την ΕΕ. Εδώ και αρκετό καιρό μιλούσαμε για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας. Επενδύαμε στις αμυντικές μας δυνατότητες. Υπογράψαμε διμερή συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία περιλαμβάνει ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής. Υποστηρίζουμε, λοιπόν, ένθερμα το να έχει η ΕΕ τη δυνατότητα να υπερασπιστεί ανεξάρτητα τον εαυτό της. Πρόκειται για μία επένδυση που είναι συμπληρωματική στο ΝΑΤΟ, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι και μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά υπάρχουν ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Πρέπει λοιπόν να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα ότι είμαστε πρόθυμοι να υπερασπιστούμε την ήπειρό μας, ανεξάρτητα από τη σχέση μας με το ΝΑΤΟ. Και γι’ αυτό πιστεύω πως είναι τόσο σημαντική η αναφορά που γίνεται στα Συμπεράσματα στο άρθρο 42, παράγραφος 7, της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και, ασφαλώς, καθώς πρόκειται να δαπανήσουμε περισσότερα για την άμυνα, πρέπει επίσης να καταλήξουμε σε μία συναντίληψη για το πώς θα χειριστούμε αυτές τις αμυντικές δαπάνες στους υπολογισμούς του ελλείμματος. Πρόκειται για θέμα που έθεσα ξανά σήμερα. Αυτή η συζήτηση ξεκινά. Όπως γνωρίζετε, αποτελεί μεγάλο θέμα στο επίπεδο των Υπουργών Οικονομικών μας (ECOFIN).
Όμως η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι χώρα που θα ξεπεράσει σημαντικά το 2% του ΑΕΠ που έχει ορίσει το ΝΑΤΟ ως το ελάχιστο για τις αμυντικές δαπάνες. Επομένως, εάν θέλουμε να δαπανήσουμε περισσότερα για την ευρωπαϊκή άμυνα πρέπει, πρώτον, να διασφαλίσουμε ότι αυτό πραγματικά θα γίνει με τον κατάλληλο τρόπο και, δεύτερον, να βεβαιωθούμε ότι δεν προσθέτει μη αναγκαίο βάρος στη δημοσιονομική μας θέση».
-Silvia Amaro: «Ως εκ τούτου, μήπως θα πρέπει να ενισχυθεί ο στόχος του 2% που έχει επί του παρόντος το ΝΑΤΟ. Πρέπει αυτός ο αριθμός να αυξηθεί;»
-Κυριάκος Μητσοτάκης: «Καταρχάς, τα περισσότερα κράτη-μέλη δεν βρίσκονται καν σε αυτό το επίπεδο δαπανών. Ας φτάσουμε πρώτα στο 2% για εκείνα τα κράτη-μέλη που δεν είναι εκεί. Και για τα κράτη-μέλη που σκοπεύουν να δαπανήσουν πολύ περισσότερο από το 2%, ας εξασφαλίσουμε ότι οι πρόσθετες δαπάνες πέρα και πάνω από το επίπεδο του 2% δεν συνυπολογίζονται στο έλλειμμά μας. Αυτή είναι η πρότασή μου και νομίζω ότι είναι απολύτως λογική».
