Ομάδα αναρχικών, με την ονομασία Συμβούλιο Αναρχικής Δράσης «Γράκχος Μπαμπέφ», ανέλαβε την ευθύνη για τον εμπρησμό στρατιωτικού τζιπ σε εγκατάσταση του στρατού στου Γουδή. Με ανάρτησή τους στον ιστότοπο, Indymedia, γνωστοποιούν πως εισέβαλαν στη στρατιωτική εγκατάσταση το περασμένο Σάββατο (25/6), κοντά στο σημείο που είχε εκτελεστεί ο Νίκος Μπελογιάννης και έκαψαν ένα στρατιωτικό τζιπ.
“Το βράδι του Σαββάτου 25/6 διεισδύσαμε σε μια εγκατάσταση του εθνικού στρατού στο Γουδί, κοντά στο σημείο που είχε εκτελεστεί ο κομμουνιστής αγωνιστής Νίκος Μπελογιάννης τον Μάρτη του 1952 και κάψαμε ένα στρατιωτικό τζιπ. Η εμπρηστική επίθεση που πραγματοποιήσαμε ήταν μια πράξη αντίστασης στην ένοπλη εξουσία και τον εθνικισμό του ελληνικού κράτους. Ο πόλεμος ενάντια στο μιλιταρισμό είναι ταξικός πόλεμος ενάντια στον ίδιο το καπιταλισμό. Για να ανατρέψουμε το κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, πρέπει να γκρεμίσουμε τους κρατικούς και τους ιδιωτικούς στρατούς, που είναι η αιχμή της ταξικής κυριαρχίας και του ιμπεριαλιστικού πολέμου», αναφέρεται μεταξύ άλλων…”
Ο Φρανσουά-Νοέλ Μπαμπέφ (François-Noël Babeuf, 23 Νοεμβρίου 1760 – 27 Μαΐου 1797), γνωστός και ως Γράκχος Μπαμπέφ (Gracchus Babeuf, ως φόρος τιμής στους Ρωμαίους μεταρρυθμιστές αδερφούς Γράκχους) ήταν Γάλλος πολιτικός και δημοσιογράφος της Γαλλικής Επαναστατικής περιόδου.
Προερχόμενος από πτωχή πολυμελή οικογένεια γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου του 1760. Ο πατέρας του ήταν λιποτάκτης του γαλλικού στρατού, που παρά την αμνηστία που τού δόθηκε επιστρέφοντας στη Γαλλία, περιέπεσε σε μεγάλη φτώχεια. Παρά ταύτα κατάφερε να παράσχει στο γιο του τη βασική εκπαίδευση, ο οποίος στη συνέχεια ανέλαβε αρχικά να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ευγενών πριν εκδηλωθεί η Γαλλική Επανάσταση. Το 1780, όταν πέθανε ο πατέρας του, ανέλαβε ο ίδιος την φροντίδα της μητέρας του και των αδελφών του, αλλά και της δικής του οικογένειας.
Αρχικά εγκατεστημένος στο Παρίσι, εργάσθηκε ως συγγραφέας σοσιαλιστικών αποκλίσεων με έντονη κριτική κατά του γαλλικού κτηματολογίου και της τότε φορολογίας. Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης που ακολούθησε ήταν πλέον εκδότης διαφόρων εφημερίδων, μέσω των οποίων υποστήριζε τις περί ισότητας αντιλήψεις του, δημιουργώντας παράλληλα το λεγόμενο «κίνημα των ίσων», του οποίου και υπήρξε ένας των ιδρυτών του, φθάνοντας στο σημείο να επικρίνει και αυτό ακόμα το νέο καθεστώς της επανάστασης.
Εξ αυτών των δράσεων τελικά θεωρήθηκε και η οργάνωσή του ως συνωμοτική, με κίνδυνο να εξεγερθεί και ο στρατός κατά της κυβέρνησης. Συνελήφθη μαζί με άλλους επαναστάτες συνεργάτες του και, μετά από μια δίμηνη δίκη που ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου του 1797, στις 26 Απριλίου καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης. Ίδια θανατική ποινή επιβλήθηκε και σε έναν ακόμη συνεργάτη του, ο οποίος και καρατομήθηκε την επόμενη ημέρα (27 Απριλίου 1797).
Με ρεπορτάζ από το altsantiri.gr
