Ούτε μία από τις 306 λέξεις του μηνύματος της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δεν αφορά στο φασισμό, το ναζισμό, τον Χίτλερ, τον εθνικοσοσιαλισμό,τη μαύρη απειλή κατά των λαών της Ευρώπης. Παρά μόνο γενικότητες και αοριστίες περί “έμφυτης τάσης του λαού να συσπειρώνεται γύρω από ένα στόχο” κλπ.
Όπως ήταν φυσικό οι επικρίσεις έπεσαν βροχή, όχι φυσικά από τα συστημικά ΜΜΕ αλλά από την αξιωματική αντιπολίτευση και τα σόσιαλ μίντια. Και ορθά. Γιατί το θέμα δεν είναι ότι η Κεραμέως ξέχασε ή παρέλειψε, ή οτιδήποτε άλλο της ίδιας τάξης. Η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (που σε λίγο θα μείνει μόνο ‘Θρησκευμάτων’), η ίδια η οποία στην αρχή της θητείας της είχε αναφερθεί στην ανάγκη “ιεροδιδασκάλων” στα σχολεία, δημιουργώντας ερωτήματα αλλά πολλές ανησυχίες, η ίδια που είχε ότι δεν χρειάζεται “κοινωνιολογία” στις τάξεις, είναι η ίδια που σήμερα απολύτως συνειδητά “σερβίρει” μια σύγχρονη, απολιτικοποιημένη εκδοχή του αγώνα του ελληνικού λαού κατά της ναζιστικής Γερμανίας. Τίποτε τυχαίο. Τίποτε περιστασιακό.
Όπως έδειξε και το αποκαλυπτικό περιστατικό της ταινίας “Τζόκερ”, η “τάξη και η ασφάλεια” έχουν επιστρέψει μαζί με την κανονικότητά τους. Μια κανονικότητα που περιλαμβάνει και την ακροδεξιά, ορφανή πλέον… Απούσα μεν από τα βουλευτικά έδρανα, παρούσα όμως στο μυαλό και – κυρίως – στις αποφάσεις και τις ενέργειες της νέας εξουσίας των αρίστων και των ‘τεχνοκρατών’ του ΣΕΒ!
