Το ερώτημα όμως δεν είναι αν θα γίνει μια αβαρία για το καλό των εργαζομένων του ΔΟΛ. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν αυτό θα ισχύσει για τους 500 εργαζόμενους στο συγκρότημα και το ΔΟΛ ή θα ισχύσει για άλλους επιχειρηματίες για εργαζόμενους; Δηλαδή αν αυτή τη στιγμή ένας επιχειρηματίας πρέπει να καταβάλει, όχι ένα εκατομμύριο, αλλά 20.000 για δώρο Χριστουγέννων και δεν μπορεί να τα δώσει γιατί το ίδιο ποσό διεκδικεί η Εφορία, θα αποδεσμευτεί το ποσό για το καλό των εργαζόμενων ή θα πάει αυτόφωρο ο επιχειρηματίας και το καλό των εργαζόμενων δεν είναι το ίδιο καλό με αυτό των εργαζόμενων του ΔΟΛ;
Πέρα από όλα τα άλλα, ζούμε και την σχιζοφρενή κατάσταση , να πρέπει να ανατραπούν μνημονιακοί νόμοι υπέρ αυτών που στήριξαν τα μνημόνια. Ή για να το θέσουμε πιο άγαρμπα και ίσως άδικα για τους εργαζόμενους, αφού προσπάθησαν να πείσουν την κοινωνία πως ζει πάνω από τις δυνατότητές της, στο ΔΟΛ θέλουν να συνεχίσουν να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους.
Όλα αυτά θα είχαν ίσως μια αξία όχι μόνο να εξεταστούν αλλά και να ανατραπούν υπέρ των εργαζόμενων στο Συγκρότημα αν δεν υπήρχε μια αλήθεια που κρύβεται επιμελώς. Μιλάμε για ένα πτωχευμένο συγκρότημα και ένα πλούσιο ιδιοκτήτη ο οποίος δεν βάζει το χέρι στην τσέπη την προσωπική ή των offshore του, για να σώσει το ΔΟΛ και να πληρώσει τους εργαζόμενους. Αφού λοιπόν παρακάμψουμε και κρύψουμε αυτή την αλήθεια, αναζητούμε «λύσεις» υπέρ των εργαζόμενων.
Μια ομάδα στο ΔΟΛ, προσπαθεί να κερδίσει απλώς χρόνο για να έρθει σε deal με τις Τράπεζες για να αναλάβει τη «διαχείριση» του Συγκροτήματος. Δεν ξέρω αν πρόκειται για προσωπικές φιλοδοξίες ή για επανάληψη του κόλπου που έγινε επί κατοχής, όταν ο πατέρας Λαμπράκης ανέθεσε τη διαχείριση των εφημερίδων σε «εργαζόμενους» και την Κομαντατούρ και τα πήρε πίσω μερικά χρόνια μετά.
Η κυβέρνηση η οποία είναι η τελευταία που έχει ευθύνη (ούτε φιλική υπήρξε στο ΔΟΛ, ούτε επί εποχής της δόθηκαν δάνεια) πιέζεται να πάρει πρωτοβουλίες εξυπηρέτησης των εργαζόμενων. Μόνο που το θέμα δεν είναι οι εργαζόμενοι αλλά η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Αυτοί που θα πάρουν τέτοιες αποφάσεις αναλαμβάνουν ποινική ευθύνη. Στο όνομα της πολιτικής τους αντίληψης υπέρ των εργαζόμενων; Και αν τις πάρουν αυτές τις αποφάσεις πώς θα αντιμετωπίσουν προσφυγές ίσως και δεκάδων χιλιάδων άλλων ελλήνων επιχειρηματιών που θα ζητήσουν ίδια μεταχείριση; Να το πάω όμως και πιο πέρα: πώς τράπεζες και κυβέρνηση θα αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες περί μονομερών ενεργειών ενάντια σε μνημονικούς νόμους;
Αντιλαμβάνεσθε πως υπάρχει κίνδυνος αντί να πάει φυλακή ο Ψυχάρης να πάει κυβερνητικός
Γράφει ο Φέλιξ στο koutipandoras.gr
