Όπως έγινε γνωστό από ιταλικά μέσα ενημέρωσης, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, ο Ιταλός φιλόσοφος, καθηγητής και πολιτικός επιστήμονας, Τόνι Νέγκρι. Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε η σύντροφός του, Γαλλίδα φιλόσοφος Τζούντιθ Ρεβέλ. Ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς του εργατικού μαρξισμού, ο Τόνι Νέγκρι ήταν 90 ετών. Πέθανε τα ξημερώματα του Σαββάτου (16/12) στην Πάντοβα, μετά από μακρόχρονη ασθένεια.
Ο Αντόνιο (Τόνι) Νέγκρι, γεννήθηκε στην Πάντοβα την 1η Αυγούστου 1933. Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτών της ριζοσπαστικής, αριστερής οργάνωσης Potere Operaio («Εργατική Δύναμη»), και αργότερα της Autonomia Operaia («Εργατική Αυτονομία»).
Ήταν ο σπουδαιότερος θεωρητικός του ρεύματος της Αυτονομίας και του αντάρτικου πόλεων που κυριάρχησε στη ριζοσπαστική ιταλική Αριστερά τη δεκαετία του 1970. Υπήρξε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα και ήταν ένας από τους ιδρυτές του εργατιστικού κινήματος στην Ιταλία.
Την 7η Απριλίου 1979, συνελήφθη ως εγκέφαλος και ηθικός αυτουργός των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Η σύλληψή του οφειλόταν στην υπόθεση ότι η ηγεσία της οργάνωσης Potere Operaio μετεξελίχθηκε σε παράνομο καθοδηγητικό κέντρο της τρομοκρατίας. Ο Νέγκρι φυλακίστηκε και παρέμεινε επί τεσσεράμισι χρόνια προφυλακισμένος παρά την πρώτη αθώωσή του το 1980.
Το 1983, εκλέχθηκε βουλευτής αλλά μετά από τέσσερις μήνες έγινε άρση της ασυλίας του και αποφάσισε να καταφύγει στη Γαλλία. Εκεί, προστατευμένος από τον κίνδυνο της απέλασης χάρη στο «δόγμα Μιτεράν», δίδαξε στο πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού και στο College International de Philosophie, κοντά στον Ντεριντά, τον Φουκώ και τον Ντελέζ.. Συμμετείχε σε σεμινάρια και ερευνητικά προγράμματα υπουργείων και δημόσιων οργανισμών στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών. Το 1997, μετά από συμφωνία που μείωσε την καταδίκη του στα 13 χρόνια, επέστρεψε στην Ιταλία για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Μετά την αποφυλάκισή του το2003, έζησε στη Βενετία και το Παρίσι με τη σύντροοφό του. Πολλά έργα του έχουν κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, μεταξύ των οποίων τα: «Καιρός για Επανάσταση», «Γιατί ο Μαρξ», «Εξορία», «Η ζωή μου από το άλφα ως το ωμέγα», «Goodbye Mr. Socialism», «Αυτοκρατορία» κ.α.
Μέσω του έργου του, «συνομίλησε» με τον Μαρξ, τον Ντεριντά και τον Σπινόζα. Η ιδέα του για την «Εργατική Αυτονομία» γνώρισε ευρείας αποδοχής στους φιλοσοφικούς – μαρξιστικούς κύκλους, αλλά και επικρίσεις. Ο ίδιος, σε συνέντευξή του, το 2017, δήλωνε ότι, «Την επανάσταση δεν τη δημιουργείς – σε δημιουργεί. Η επανάσταση σημαίνει να ζεις και να κατασκευάζεις συνεχώς στιγμές καινοτομίας και ρήξης».
Πηγή: ethnos.gr
