Σε κουβέντα στην Αθήνα, ανάμεσα σε φοιτητές του Πολυτεχνείου, μου έκανε παρέα ένας σκύλος με το όνομα Κανέλος.
Αγκάλιασε τα πόδια μου, ενώ μιλούσα. Δεν τον γνώριζα καθόλου, όμως εκείνος είχε την υπομονή να με ακούσει με τα αυτιά τεντωμένα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Κανέλος ήταν ένας σκύλος ράτσας σκύλου, ένας σκύλος του δρόμου, πεισματάρης, που ποτέ δεν έλειπε από τις φοιτητικές διαδηλώσεις, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψηφώντας την Αστυνομία.
Επτά χρόνια μετά, το 2010, o θυμός ξεχείλιζε στην Ελλάδα. Οι φοιτητές πρωτοστατούσαν στις διαμαρτυρίες κατά των εξολοθρευτών ολόκληρων χωρών, που υποχρέωναν την Ελλάδα να ξεπλύνει τις αμαρτίες της Γουόλ Στριτ. Στο επίκεντρο του λαϊκού ξεσηκωμού, ανάμεσα σε αέρια και φωτιές, φαινόταν ένας σκύλος. Τον αναγνώρισα στις φωτογραφίες. Ήταν ο Κανέλος. Όμως, φίλοι Έλληνες μου είπαν ότι ο Κανέλος είχε πεθάνει, ενάμισι χρόνο πριν.
Τους διαβεβαίωσα ότι έκαναν λάθος. Εκείνος ο διαμαρτυρόμενος σκύλος, εκείνος ο επαίσχυντος αλήτης ήταν ο Κανέλος. Τώρα τον φώναζαν Λουκάνικο, για να μπερδευτεί ο εχθρός.
Πηγή: left.gr
