Ξεκάθαρη θεση υπέρ της νέας κάλπης στις 10 Μαρτίου και υπέρ του προέδρου Στέφανου Κασσελάκη από τη Νίνα Κασιμάτη στο 4ο Συνέδριο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
«Η Όλγα δεν έπρεπε να εκφράσει τώρα αυτή την ιδιοκτησιακή λογική κόντρα στη Δημοκρατική αρχή. Εδω που φτάσαμε, απαιτούνται καθαρές λύσεις με εκλογές σύντομα»
«Ενωμένοι, αδελφωμένοι να πάμε στους αγώνες απέναντι στο Μητστοτάκη»
Καταχειροκροτούμενη η Νίνα Κασσιμάτη:
«Η Όλγα δεν έπρεπε να εκφράσει τώρα αυτή την ιδιοκτησιακή λογική κόντρα στη Δημοκρατική αρχή. Εδω που φτάσαμε, απαιτούνται καθαρές λύσεις με εκλογές σύντομα»
«Ενωμένοι, αδελφωμένοι να πάμε στους αγώνες απέναντι στο Μητστοτάκη» pic.twitter.com/6W5Ngb5TtK
— avgerinosX ⚫️ Ιστορίες του 41τακατο (@avgerinosx) February 25, 2024
– Νίνα Κασιμάτη: Όχι στην ιδιοκτησιακή λογική της Γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ – Ναι στη δημοκρατική αρχή
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ,
το πρώτο μεγάλο συλλογικό πολιτικό γεγονός μετά την ήττα,
την εκλογή νέου προέδρου και τη διάσπαση,
από Συνέδριο Θέσεων
εξελίχθηκε και ολοκληρώνεται διαφορετικά
από τον καταστατικό του σκοπό και το ιστορικό του χρέος.
Ελάχιστα έως καθόλου συζητήθηκαν οι Θέσεις. Το βασικό μας πρόβλημα, η βασική μας ελπίδα.
Που, παρά τον δεδομένο κόπο, συνεγράφησαν πάλι από τα πάνω,
από εμάς «τα γνωστά στελέχη»,
με διακηρυγμένο σκοπό την επιβεβαίωση της ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία,
ο οποίος όμως χάνει σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις από τις ευρωεκλογές του 2019 και εντεύθεν.
Δηλαδή, παρά τη βαριά καμπάνα των διπλών εθνικών εκλογών του 2023,
κινηθήκαμε ξανά αυτοεπιβεβαιωτικά.
Και όχι κριτικά στην ουσία της πολιτικής που ασκήσαμε ή υποστηρίξαμε σε κεντρικά ή επιμέρους επίπεδα.
Και γι’ αυτό, άλλωστε, η αυτοκριτική περιορίζεται σε συμπεριφορές και καθόλου σε περιεχόμενα.
Όμως στην Πολιτική σημασία έχουν τα ουσιαστικά, όχι τα επίθετα.
Και αυτή είναι και η απάντησή μου στο ψευδοδίλημμα εισδοχής στους Ευρωσοσιαλιστές αντί στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το θέμα είναι τι ζητήματα θέτεις για τη χώρα σου, όταν βρίσκεσαι σε διεθνή fora και έχεις διεθνή παρουσία, όχι σε ποια ομάδα ανήκεις ή θέλεις να υποτιτλίζεσαι ότι ανήκεις.
Στην Ολομέλεια της Επιτροπής Θέσεων, στην οποίαν μετείχα,
είχα ζητήσει επανειλημμένα – τουλάχιστον τρεις φορές –
να χρησιμοποιήσουμε τον iSYRIZA ως εργαλείο,
προκειμένου τα Μέλη μας να μας στέλνουν, έστω παράλληλα με τη συγγραφή, τη γνώμη τους για τα αίτια της ήττας και την περαιτέρω πορεία μας.
Και αυτό για να αποκτήσουμε έναν εξωτερικό γνώμονα,
πέραν των δικών μας απόψεων και πέραν της αναλυτικής δυνατότητας του κόμματος ως συλλογικού διανοούμενου, η οποία δεν αποδείχθηκε επαρκής.
Προηγούμενα, δεν είχε γίνει αποδεκτή η εισήγηση πολλών από εμάς στην Κ.Ε. του Ιουλίου του ’23, να συζητήσουμε για τους λόγους της διπλής εκλογικής συντριβής.
Η εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας, που δεν ανέλαβε ως όργανο καμία ευθύνη, ήταν αντίθετη. Ψηφίστηκε όμως από την πλειοψηφία της Κ.Ε. μέσα σε μια αποϊδεολογικοποιημένη συσσωμάτωση, που ώμνυε μόνο σε ένα πράγμα. Τον έλεγχο του κόμματος.
Πώς;
Δια της επικρατέστερης τότε υποψηφιότητας, που έμοιαζε σα να της διδόταν δαχτυλίδι.
Με ενδιάμεσο επεισόδιο τη διασπαστική λογική που ακολούθησε, από κάποιους κληρονομικώ δικαίω «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμη θεωρούν εσφαλμένα ότι η κοινωνία που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο το 2012 και τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, οι προερχόμενοι δηλαδή από το ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη, προσχώρησαν στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και όλες τις ιδέες του. Πράγμα που δεν είναι αληθές.
Γι’ αυτό, δεν θα υπερψηφίσω τις Θέσεις, όπως δεν τις υπερψήφισα ούτε στο προηγούμενο Συνέδριο.
Για ουσιαστικούς και πολιτικά συμβολικούς λόγους. Για τα σημεία που διαφωνώ, αλλά στο κόμμα μας θεωρούνται θέσφατα.
Αλλά, κυρίως, για τη συζήτηση που πρέπει να μείνει ανοιχτή και να μην ενδυθεί το μανδύα της συνεδριακής απόφασης, που στ’ αλήθεια όλοι καλά γνωρίζουμε ότι δεν συζητήθηκε εδώ.
Την περασμένη Κυριακή-Δευτέρα και Τρίτη εκδηλώθηκε μια τρικυμία εν ποτηρίω, με πολλά μέλη της εναπομείνασας και υπολειμματικής μετά τη διάσπαση Π.Γ., να αντιδρούν γιατί;
Γιατί ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, σ. Στέφανος Κασσελάκης, προέβη στο «έγκλημα καθοσιώσεως» να θέσει στην κρίση των Μελών ορισμένα ταυτοτικά ερωτήματα.
Το διακρίνετε το σχήμα της Συντήρησης εντός μας; Βλέπετε, σύντροφοι, το μοναδικό επίδικο που τίθεται;
Να μην αλλάξει το STATUS QUO σε κανένα επίπεδο. Ούτε στα περιεχόμενα της πολιτικής —που αυτή καθορίζει την ταυτότητα— ούτε στα πρόσωπα.
Η «ποινή», που του επεβλήθη ως μέση οδός, είναι αίτημα νέων εκλογών.
Εντελώς αντικαταστατικά.
Έτσι βρεθήκαμε να συζητάμε σοβαρά το πολιτικά αδιανόητο.
Το πώς θα ακυρωθεί η Δημοκρατία…
Χθες, 24 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν πέντε μήνες ακριβώς από την ημέρα, όπου εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης με καθαρή νίκη.
Εξελέγη από την εδραία πλειοψηφία του 57% των 133.000 μελών μας, που προσήλθαν και ψήφισαν στις δεύτερες κάλπες.
Η Γραφειοκρατία νομίζει πως μπορεί να ξεγίνει αυτό το γεγονός.
Δεν ξεγίνεται.
Και γι’ αυτό δεν έπρεπε να τεθεί ούτε θέμα ηγεσίας ούτε θέμα εκλογών.
Όπως δεν πρέπει να στρουθοκαμηλίζουμε μπροστά στη γεωμετρική πρόοδο απομείωσης της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποίαν μας βρήκε ο Στέφανος Κασσελάκης το Σεπτέμβριο του ‘23.
Θεωρώ στ’ αλήθεια, συντρόφισσες και σύντροφοι, γιατί το πονάω αυτό το κόμμα, για το μεγάλωμα του οποίου έχω κι εγώ συμβάλει ως ιδρυτικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πως δεν περισσεύει κανείς.
Θεωρώ όμως πως περισσεύει ο Δογματισμός.
Κι άρα, όσοι κατηγορούν τον Στέφανο Κασσελάκη για Μεσσιανισμό, δεν εισακούγονται. Γιατί ήδη θεωρούνται από την κοινωνία Αιρεσιάρχες.
Σέβομαι και τιμώ την Όλγα Γεροβασίλη όλα αυτά τα χρόνια της κοινής μας διαδρομής και έχω εισπράξει αμοιβαιότητα σε αυτήν την εκτίμηση. Τη θυμάμαι μετά τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές του 2014 σε μια Κεντρική Επιτροπή στην Αθηναΐδα να ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στη Γραφειοκρατία του κόμματος, τοπικά και κεντρικά, η οποία στην πραγματικότητα αντιστρατευόταν τότε την υποψηφιότητά της ως Περιφερειάρχου Ηπείρου, αντί να την στηρίζει. Τη νιώθω αναδρομικά. Έχω παρόμοιες εμπειρίες.
Έχει δίκιο ο πρόεδρος, όταν μιλάει για το καράβι. Αλλά δεν βουλιάζουμε χωρίς αιτία, συντρόφισσες και σύντροφοι. Ο κλυδωνιζόμενος διάπλους μας έχει ονοματεπώνυμα και πρακτικές και προηγείται χρονικά πάρα πολύ του Στέφανου Κασσελάκη.
Γνώμη μου είναι ότι η Όλγα δεν έπρεπε να εκφράσει τώρα αυτήν την ιδιοκτησιακή λογική κόντρα στη δημοκρατική αρχή. Το λέω με όλη την αγάπη και την εκτίμηση που της έχω.
Εδώ που φτάσαμε, και παρά τις δεύτερες σκέψεις που έκανα χθες,
θεωρώ ότι απαιτούνται καθαρές λύσεις.
Με εκλογές.
Το συντομότερο δυνατόν.
ΝΑΙ στις 10 Μαρτίου.
Γιατί τώρα είναι που δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Τα καθοδηγητικά όργανα έπρεπε προ πολλού να είχαν παραιτηθεί, και ο πρόεδρος δεν μπορεί να τελεί υπό ομηρία ενόψει των ευρωεκλογών.
Ο λόγος να δοθεί πάλι στα Μέλη μας!
Ο λόγος να δοθεί πάλι στον Λαό!
Και ενωμένοι να πάμε στις Ευρωεκλογές και σε όλες τις μάχες που έχουμε να δώσουμε απέναντι στη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτακη, απέναντι σε όλα τα επίδικα στα οποία τασσόταν ανέκαθεν η Δημοκρατική Παράταξη.
