Ρεπορτάζ των Γιάννη Μπασκάκη και Δημήτρη Ψαρρά από την “Εφημερίδα των Συντακτών”:
Προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η δυσκολία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τις αποκαλύψεις για το φιλοχουντικό παραλήρημα του αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Λούλη, στον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εμπιστευθεί το πόστο του γ.γ. Τουρισμού.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας παρέπεμψε στην απάντηση του ίδιου του κ. Λούλη, στην οποία βέβαια δεν ανασκευάζεται καμιά από τις θέσεις που διατυπώνει στο βιβλίο: ούτε οι ύμνοι στην προσωπικότητα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ούτε η σχετικοποίηση των δεινών που επισώρευσε στη χώρα μας η εφτάχρονη χούντα, ούτε η υιοθέτηση της γνωστής προπαγάνδας των χουντικών για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το αστείο είναι ότι υπέρ του κ. Λούλη ξιφούλκησε με ανακοίνωσή του μόνο ο Δήμος Βόλου, χαρακτηρίζοντας «αήθη και αντιδημοκρατική πρακτική» τις αποκαλύψεις για το βιβλίο του πλειοψηφήσαντος δημοτικού συμβούλου. Ο κ. Μπέος, δηλαδή, εγγυάται για τον κ. Λούλη όσα αποφεύγει η κυβέρνηση.
Ο εξωραϊσμός της χούντας
Γεγονός είναι ότι το επίμαχο βιβλίο του κ. Λούλη δεν είναι μια άτυχη στιγμή ενός αλευροβιομήχανου που φιλοδόξησε να γίνει ιστορικός. Πρόκειται για μια συνειδητή απόπειρα εξωραϊσμού της σκοτεινότερης περιόδου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Ταυτίζεται με την αναθεώρηση της εικόνας για τη δικτατορία που έχει διαμορφωθεί από την περίοδο της Μεταπολίτευσης σε όλο τον δημοκρατικό πολιτικό κόσμο. Είναι το ίδιο ακριβώς που επιχειρήθηκε κατά περιόδους από διάφορα ακροδεξιά μορφώματα, χωρίς μέχρι στιγμής να ξεφύγει από το περιθώριο της παραϊστορίας και οπωσδήποτε χωρίς να υιοθετηθεί μέχρι σήμερα δημόσια από κυβερνητικό αξιωματούχο.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε αρχικά το 2015 στις εκδόσεις «Historia», οι οποίες ειδικεύονται σε βιβλία «αποκατάστασης» των χουντικών, αλλά και των δωσιλόγων της Κατοχής.
Συγγραφέας των περισσότερων από αυτά τα βιβλία και, όπως αποδεικνύεται, στενός συνεργάτης του κ. Λούλη, είναι ο δημοσιογράφος και ιστοριοδίφης Δημοσθένης Κούκουνας, ο οποίος μάλιστα υπήρξε και διευθυντής δύο περιοδικών («Τότε» και «Λαβύρινθος»), τα οποία βρίθουν σχετικών αναφορών. Σήμερα το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, οι οποίες ανέλαβαν την επανέκδοση λίγους μήνες μετά την αρχική του κυκλοφορία.
Το όνομα του κ. Κούκουνα έχει αναφερθεί τα τελευταία χρόνια δύο φορές στη Βουλή. Και τις δύο φορές ήταν βουλευτές της Χρυσής Αυγής που επικαλέστηκαν τα κείμενά του για το ζήτημα του γερμανικού χρέους (ο Χρήστος Παππάς στις 24.4.2013 και ο Μιχαήλ Αρβανίτης στις 10.3.2015).
Και όταν ο Μανώλης Γλέζος «τόλμησε» να επιτεθεί στους ναζιστές, με την παρατήρηση ότι «οι θαυμαστές του Χίτλερ μιλάνε σήμερα για λεφτά, εμείς μιλάμε για ανθρώπους», ο κ. Κούκουνας δεν δίστασε να του προσάψει τη βαρύτερη κατηγορία, λέγοντας ότι «ούτε λίγο ούτε πολύ αγγίζει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας». Είπε δηλαδή ο Κούκουνας τον Γλέζο μειοδότη!
Στις δύο κεντρικές εκδηλώσεις, στις οποίες παρουσίασε το βιβλίο του ο κ. Λούλης, την πρώτη στον Βόλο (17.4.2015 στην Εξωραϊστική Λέσχη Βόλου) και τη δεύτερη στην Αθήνα, εκείνος που καθόταν δίπλα του ήταν βέβαια ο Κούκουνας, ο οποίος μάλιστα παρουσίασε με ενθουσιώδη λόγια το πόνημα, χωρίς να παραλείψει να επισημάνει την ειδική «τολμηρή» άποψη του συγγραφέα για τον Παπαδόπουλο.
Σύμφωνα με τον Κούκουνα, «το βιβλίο αυτό του Κώστα Λούλη χειρίζεται όλα τα θέματα με μια εξιδανικευμένη, να μου επιτρέψετε να πω, αντικειμενικότητα. Μέχρι σημείου που εκπλήσσει, ιδίως εκείνους από τους αναγνώστες που δεν τον έχουν γνωρίσει προσωπικά.
Αυτό που λέμε, δεν χαρίζει κάστανα σε κανέναν. Ακόμη και για τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, οι αναφορές του είναι τόσο αντικειμενικές, θα έλεγα μάλιστα πως είναι και τολμηρές για σήμερα, αλλά είμαι βέβαιος πως πολλά χρόνια αργότερα αυτή θα είναι η κοινή αντίληψη». Η λεπτή διατύπωση για τη χοντροκομμένη αναφορά είναι δηλωτική του γεγονότος ότι οι ύμνοι στον Παπαδόπουλο δεν οφείλονται σε «παραδρομή» του ερασιτέχνη ιστορικού.
Αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η συνέχεια της ομιλίας του Κούκουνα: «Αλλωστε είναι γνωστό ότι (σ.σ. ο Λούλης) δεν έχει καμιά ιδιοτέλεια, δεν τρέφει καμιά φιλοδοξία πολιτική ή άλλη, δεν περιμένει τίποτα από το πολιτικό σύστημα, δεν συνδέεται με κόμματα ή παρατάξεις. Δεν απολογείται για λογαριασμό κανενός, εν ολίγοις. Χώρια που εσχάτως πλέον είναι και μόνιμος κάτοικος εξωτερικού». Αυτά λέγονταν μόλις τέσσερα χρόνια πριν. Και τώρα ο «μη συνδεόμενος με κόμματα» και «κάτοικος εξωτερικού» είναι κυβερνητικό στέλεχος.
Ο ταμίας της οικογένειας
Οσοι παραξενεύτηκαν με τη δυσκολία του Κυριάκου Μητσοτάκη να προβεί ακόμα και σε μια στοιχειώδη επίπληξη του συνεργάτη του μετά τις αποκαλύψεις για το περιεχόμενο του βιβλίου, ασφαλώς αγνοούν την ιδιαίτερη σχέση του κ. Λούλη με την οικογένεια Μητσοτάκη. Δεν γνωρίζουν, λ.χ., ότι ο κ. Λούλης είναι ο ταμίας –τι άλλο θα ήταν;– του «Ιδρύματος Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης», του πυρήνα δηλαδή από όπου εκπορεύεται η επιχείρηση εξωραϊσμού του ιστορικού παρελθόντος της οικογένειας, αλλά και το οποίο διαχειρίζεται το πολιτικό της μέλλον.
Στον επίσημο ιστότοπο του Ιδρύματος (http://www.ikm.gr/about) καταγράφεται το Δ.Σ. ως εξής: Κατερίνα Μητσοτάκη (πρόεδρος), Αλεξάνδρα Μητσοτάκη (αντιπρόεδρος), Σάκη Κυπραίου (γραμματέας), Κωνσταντίνος Λούλης (ταμίας) και Παντελής Βιρβιδάκης, Κυριάκος Βιρβιδάκης, Αλεξία Μπακογιάννη, Θανάσης Λιάπης, Κώστας Συνολάκης (μέλη). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο κ. Λούλης κατέχει την ευαίσθητη θέση του ταμία, σε ένα καθαρά «οικογενειακό» Δ.Σ., μαζί με τις δύο κόρες του Κων. Μητσοτάκη (Κατερίνα και Αλεξάνδρα), τους δύο ανιψιούς του, γιους της αδελφής του Καίτης και του Επαμεινώνδα Βιρβιδάκη, αλλά και την ξαδέλφη του, Σάκη Κυπραίου. Για τις σχετικές πληροφορίες βλ. το άρθρο της Ελένης Μπίστικα «Ο θρίαμβος της πολιτικής οικογένειας Μητσοτάκη» (εφημ. «Καθημερινή», 22.10.2002).
Για την ακρίβεια, ο κ. Λούλης είναι ο άνθρωπος της οικογένειας Μητσοτάκη για πολλές δουλειές. Και κυρίως για τη σχέση με κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα της Εκκλησίας. Οχι, δηλαδή, με την Εκκλησία στο σύνολό της, αλλά με κάποιους εκκλησιαστικούς παράγοντες που έχουν ειδικό ενδιαφέρον, από πολιτική και επιχειρηματική άποψη.
Αντιγράφουμε από μια εφημερίδα που διεκδικεί σήμερα τον τίτλο του πιο πιστού στον Κυριάκο Μητσοτάκη απογευματινού εντύπου: «Τον Απρίλιο του 1990 στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κερδίζει τις εκλογές και εκλέγεται πρωθυπουργός. Τις ίδιες ημέρες στο Αγιον Ορος ο ιερομόναχος Εφραίμ “προάγεται” –προχειρίζεται– σε αρχιμανδρίτη και ενθρονίζεται ως ηγούμενος στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Σύμπτωση. Το μόνο που συνδέει τους δύο άνδρες είναι ότι διοικητής του Αθω εκείνη την περίοδο είναι ο αλευροβιομήχανος Κ. Λούλης, προσωπικός φίλος του νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού, χορηγός και υποστηρικτής του Εφραίμ. Είκοσι ένα χρόνια αργότερα ο ηγούμενος θα πάρει τον δρόμο για τη φυλακή και ο Κ. Μητσοτάκης θα κάνει μια οργισμένη δήλωση για να τον υπερασπιστεί» (εφημ. «Τα Νέα», 27.12.2011).
Τρίγωνο
Το τρίγωνο Εφραίμ – Λούλη – Μητσοτάκη θα αποδειχτεί εξαιρετικά ανθεκτικό. Και κάθε τόσο θα μας θυμίζει την παρουσία του με κάποιες θεαματικές κινήσεις. Μια από τις πρώτες επιχειρήσεις που επισκέφτηκε ο Κων. Μητσοτάκης ως υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Καραμανλή το 1979 ήταν το εργοστάσιο Λούλη, όπου τον ξενάγησε ο μόλις 25χρονος τότε αλευροβιομήχανος.
Και όταν τον Σεπτέμβριο του 2001 ο κ. Λούλης έκανε τα εγκαίνια του νέου του εργοστασίου στον Αλμυρό, ήταν ο ηγούμενος Εφραίμ που έσπευσε να τα ευλογήσει, μεταφέροντας μάλιστα επί τούτου στον χώρο των «Κυλινδρόμυλων» την Αγία Ζώνη, που φυλάσσεται στη Μονή Βατοπεδίου. Αυτή η πρωτοφανής «ιδιωτικοποίηση» της μεταφοράς ιερών κειμηλίων θα σχετιστεί αργότερα με την υπόθεση ανταλλαγής ακινήτων και την οικονομική «αξιοποίηση» της Βιστωνίδας. Σε μεταγενέστερη επιστολή του προς τον Εφραίμ (18.10.1999), ο κ. Λούλης θα πει ότι η Αγία Ζώνη έκανε και θαύμα στην οικογένειά του, θεραπεύοντας στενό συγγενικό του πρόσωπο.
ολόκληρο το ρεπορτάζ των Γιάννη Μπασκάκη και Δημήτρη Ψαρρά στην efsyn.gr
Μια σκέψη στο “Νέες αποκαλύψεις της “Εφ.Συν.” για τον Λούλη: Η θέση του ταμία στο “Ίδρυμα Κ.Κ.Μητσοτάκη”, οι “τολμηρές” απόψεις για τους χουντικούς και το “τρίγωνο” με Μητσοτάκη και Εφραίμ της Μονής Βατοπεδίου”