…Οταν μιλά με ακροατήριο που κάθεται πάνω σε σανό, όταν ανασηκώνει τα μανίκια του πουκαμίσου, όταν μιλά με τρόπο που δεν επιτρέπει η ανατροφή του, στην πραγματικότητα ανακαλύπτει έναν νέο κόσμο που του δίνει την πολυτέλεια να πιστεύει ότι αυτό είναι. Εκεί εδράζονται και οι παροιμιώδεις πλέον γκάφες του. Από τον εξωγήινο έως τις κοπάνες που αφηγείται πως έκανε, μέχρι το μπέρδεμα μεταξύ Ρουσσώ και Μοντεσκιέ, όλα έχουν την ίδια αφετηρία. Ο Κυριάκος προσπαθεί να γίνει κάτι που δεν είναι και που ταυτόχρονα πιστεύει πως το αντιπροσωπεύει. Γι’ αυτό κατρακυλάει έως την γκάφα διηγούμενος κάτι που δεν ξέρει και που δεν είναι.
Αναμφίβολα σε αυτό ρόλο παίζει και το περιβάλλον του που είναι απαιτητικό (σαν να του λένε Κυριάκο γίνε λίγο έτσι) αλλά και το πολιτικό αδιέξοδο που δημιουργεί. Είναι σαν τους ανθρώπους με κατάθλιψη, που η θλίψη τους ταυτόχρονα είναι σύμπτωμα αλλά και μοναδικός τρόπος να ζουν. Οσο ο πολιτικός του σχεδιασμός καταλήγει σε συνεχείς αναιρέσεις τόσο πιστεύει όχι πως πρέπει να βρει άλλο δρόμο αλλά μεγαλύτερη δοσολογία στην προσωπική συνταγή που επέλεξε. Γύρω από αυτόν τον αδύναμο πολιτικονοητικά Κυριάκο εμφανίζονται οι μάγοι της φυλής της Δεξιάς. Ο Αδωνης, ο Βορίδης, ο Κουμουτσάκος που έγινε Καρατζαφέρης και ο Αυγενάκης που φέρνει τις παντόφλες στο νέο πάτημα της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν σκέφτεται πολιτικά. Θέλει απλώς την εξουσία και αυτό τον βάζει σε μια πολιτική διαδικασία που κυρίαρχα στοιχεία ωστόσο είναι ο νεποτισμός και το δικαίωμα επί του οικοπέδου της χώρας. Μεγάλη μερίδα από αυτούς που βρίσκονται γύρω από τον αρχηγό της ΝΔ τηλεφωνεί σε δημοσιογράφους, σε μάρτυρες, σε επιχειρηματίες και υπόσχεται το μαρτύριο του Ταντάλου σε όποιον δείξει συμπάθεια στους εχθρούς.
Ο Κυριάκος βιάζεται φυσικά να καταλάβει τον θρόνο αλλά ταυτόχρονα να δείξει στον εαυτό του και στους δίπλα ότι μπορεί. Αυτό είναι το μεγάλο μαρτύριο, το μαρτύριο της επιβεβαίωσης. Γι’ αυτό δεν αντιλαμβάνεται πόσο γελοίο είναι να πατάει για πρώτη φορά στη ζωή του στα άχυρα, να αυτοανακηρύσσεται δημότης Οροπεδίου Λασιθίου ή να επιδίδεται σε κοκορακοεξάρσεις στη Βουλή. Ο Κυρ. Μητσοτάκης με μούσια αλά «Ναυαγός» ίσως να φαντασιώνεται τον εαυτό του ως Τομ Χανκς. Μπορεί και να είναι αλλά σε άλλη ταινία: στο «Φόρεστ Γκαμπ»
Ολόκληρο το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο documentonews.gr
