Του Νίκου Καραχάλιου
Το γιατί (η πρώτη ημέρα της άνοιξης, η πραγματική έναρξη της Επανάσταση του ’21, η ισημερία) το αναλύσαμε πριν ακριβώς από ένα χρόνο, στην ιδρυτική ανακοίνωση της Πολιτικής Κίνησης «ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ». (1)
Σήμερα, 365 ημέρες μετά, ο γεωπολιτικός χρόνος πύκνωσε τόσο πολύ, που καθιστά την ενδυνάμωση των ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ αναγκαιότητα, όχι μόνο της Κίνησής μας, αλλά όλων των πολιτών που αισθάνονται και είναι Δημοκράτες, γιατί η θεσμική απειλή ενάντια στη Δημοκρατία είναι αυτή που διογκώθηκε υπερβολικά με αφορμή τα μέτρα για τον Covid-19 και τώρα βρίσκει νέα άλλοθι με τον πόλεμο που χτύπησε τη πόρτα της Ευρώπης.
Ο κίνδυνος που διατρέχει η Δημοκρατία μας είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για όλους εμάς.
Δεν είναι όμως μόνο τα κοσμογονικά γεγονότα στην Ουκρανία. Ούτε η Πανδημία. Οι κρίσεις αυτές θα συνεχίσουν να αθροίζουν νεκρούς… θα περάσουν όμως, κάποια στιγμή. Τί θα μείνει πίσω;
Τί θα αφήσουν ως αρνητική παρακαταθήκη;
1ον. Τον ανεξέλεγκτο οικονομικό μετασχηματισμό που συντελείται παράλληλα με τις κρίσεις αυτές. Συνεχίζει αόρατος γι΄αυτό και ασταμάτητος την ξέφρενη πορεία του, καταπατώντας ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιωτικές σφαίρες και προσωπικά δεδομένα. Οι επιπτώσεις στις κοινωνίες δεν ήταν μόνο (τα εν πολλοίς αχρείαστα) lockdown, αλλά η εγκαθίδρυση εξελιγμένων μηχανισμών παρακολούθησης (BIGTECH SURVEILLANCE CAPITALISM) κάθε λογής ανθρώπινης δραστηριότητας, μέσα από το εξυπηρετικά θελκτικό πρόσωπο των OMNIPRESENT και OMNIPOTENT νέων τεχνολογιών.
2ον. Αυτή την τεχνοοικονομική «εξέλιξη» εμείς στην πρωτόγονη ψηφιακά Ελλάδα (που πανηγυρίζει για το αυτονόητο gov.gr), θα τη ζήσουμε ως technodystopia, γιατί δεν έχουμε αντίβαρα ομαλής υποδοχής της, όπως δεν είχαμε και υποδοχείς κοινωνικοπολιτικά διχαστικών «ιώσεων», όπως για τον «ιό της ημιμάθειας και του φόβου».
3ον. Απότοκο των δύο παραπάνω είναι η κοινωνικοοικονομική υστέρηση, με κορυφή στην πυραμίδα της νέας φτώχιας την ακρίβεια που ήρθε για να μείνει, και βάση το διαχρονικά δυσλειτουργικό οικονομικό μοντέλο μιας χώρας, που είναι ακόμη one service economy, βασίζεται δηλαδή σε μια και μόνη «βιομηχανία υπηρεσιών», τον τουρισμό, ένα κλάδο «όμορφο», αλλά συνάμα ιδιαίτερα ευάλωτο στις κρίσεις της παγκοσμιοποίησης.
4ον. Το «τί μπορούμε να κάνουμε» το έχουμε αναλύσει ενδελεχώς και βρίσκεται σε μορφή επιστημονικών άρθρων και μελετών στην ιστοσελίδα του ανεξάρτητου think-tank μας, του FORUM2020.GR, (λειτουργεί από το 2009). Όμως, ο πυρήνας του «Προβλήματος Ελλάδα» δεν έγκειται μόνο στην ανυπαρξία συνεκτικού και ρεαλιστικού «ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ». Δεν μας λείπουν οι «πολιτικές», όπως δεν μας λείπουν και οι νόμοι. Στερούμαστε πολιτικής και κοινωνικής «παιδείας», πολιτικής φιλοσοφίας. Έχει πληγεί -ελπίζουμε όχι ανεπανόρθωτα- το αξιακό μας DNA.
5ον. Δυστυχώς, η κορυφαία όλων των αναγκαίων πράξεων για να γίνει η Μεγάλη Επιστροφή, το Εθνικό COMEBACK, είναι και η δυσκολότερη. Η αλλαγή της νοοτροπίας ενός λαού, ο οποίος υφίσταται συστηματική πλύση εγκεφάλου, υπόκειται σε μαζικό BRAINWASHING εδώ και πέντε δεκαετίες. Από τις αρχές του ΄80 και μετά οι έλληνες υφιστάμεθα επί μισό αιώνα συλλογική αξιακή αποδόμηση. Έχουμε και εμείς τις ευθύνες μας. Πρώτα οι πολιτικές ηγεσίες και έπειτα οι -σχεδόν ανύπαρκτες- πνευματικές. Ούτε συνομωσιολογούμε, αλλά ούτε επιρρίπτουμε όλο το βάρος της οπισθοδρόμησης στην καρικατούρα του «Νεοέλληνα».
Αυτό είναι ένα χρονικό διάστημα σημαντικά μικρότερο μεν, αλλά ποιοτικά αντίστοιχο των αιώνων της τουρκικής υποδούλωσης. Δεν αποτελεί καμία υπερβολή η αναλογία, αφού στον 20ο και 21ο αιώνα ο χρόνος τρέχει με πολλαπλάσιες ταχύτητες συγκριτικά με την περίοδο από τον 15ο έως 19ο αιώνα. Δύο γενιές έμαθαν να συγχέουν το μαύρο άσπρο και να αδυνατούν να διακρίνουν τις λεπτές αποχρώσεις του γκρίζου. Τι μας λείπει; Μία μεγάλη επανεκκίνηση. Όχι σαν αυτό το GREAT RESET του Charles Schwab. Όχι!
Χρειάζεται πρώτα RE-THINK, REPLAN, για να γίνει αποτελεσματικά το START UP.
Αυτό είναι που έχει ανάγκη η Πατρίδα μας, η κοινωνία μας, η οικογένεια και οι φίλοι μας. Να δημιουργήσουμε μια ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ.
Τώρα είναι η ώρα να κινηθούμε!
Τι θέλουμε;
1 ΕΛΛΑΔΑ – ανεξάρτητη
1 ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ισότητας
1 ΟΜΑΔΑ – δυναμική
1 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ – ενωμένη
1 ΑΡΧΗ – την ελευθερία
1 ΑΞΙΑ – την κοινωνική δικαιοσύνη
Και βέβαια όχι απολίτικα. Όχι αποϊδεολογικοποιημένα, όπως μας επιτάσσει η παρδαλοπολύχρωμη, αλλά ουσιαστικά άχρωμη και ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.
Θέλουμε 1 Ομάδα ενωτική και υπερήφανη.
Να δώσει 1 Μάχη ακόμη για την ψυχή της Πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Οι Δημοκράτες, μια Κίνηση, που με σταθερά βήματα μετατρέπεται σε Κίνημα, θέλουμε να συνδέσουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας με το μέλλον, τις αστείρευτες ικανότητες και τις τεράστιες δυνατότητες που πηγάζουν και προέρχονται από μέσα μας.
Η εθνική ομάδα κερδίζει όταν λειτουργεί με βάση τα 5 «Σ».
ΣΥΝΑΝΤΙΛΗΨΗ
ΣΥΝΘΕΣΗ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ .
Τότε και μόνο τότε τα καταφέρνουμε. Τότε αποδεικνύουμε και στους πιο δύσπιστους των «Βαρβάρων» πως μπορούμε πραγματικά! Όταν συλλειτουργούμε με βάση το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ.
Ανατρέχω -αντιγράφω- από έναν Στρατηγό που συνδύαζε την καλώς εννοούμενη λαϊκότητα, με τη λεβεντιά και την αυθεντικότητα: έναν Μεγάλο Έλληνα, τον Στρατηγό Μακρυγιάννη: (2) Είναι διαρκώς επίκαιρος (και όχι μόνο την παραμονή της 25ης Μαρτίου):
«Τούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.
Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, αν την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε θα λέγει ο καθείς «εγώ»;
Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάσει, ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λέμε «εμείς».
Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί. Έγραψα γυμνήν την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε «Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες.
Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται για το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και νάχουν την επιρροή για ικανότη».
Ένας δεύτερος Μεγάλος Έλληνας ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης συμπληρώνει (3):
«Μόλις το εγώ γυρέψει να ξεπεράσει το εμείς, αμέσως η Ατη, η αυστηρή μοίρα που φροντίζει για την ισορροπία του κόσμου, το κεραυνώνει. Ολάκερη η αρχαία μας τραγωδία είναι γεμάτη από τα σύμβολα αυτής της ιδέας».
Σήμερα το «εγώ» των κυβερνώντων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Ζούμε εποχές πολιτειακής νόθευσης. Κάποιοι πολιτεύονται για να έχουμε Προεδρική Δημοκρατία συγκεντρώνοντας υπηρεσίες, παρακάμπτοντας τη Βουλή και μετατρέπονται σε μαριονέτες Υπουργούς. Οι εξωκοινοβουλευτικοί έγιναν περισσότεροι από τους εκλεγμένους και δίνουν αναφορά μόνο στον CEO, τον πολιτικό Διευθύνοντα Σύμβουλο μιας χώρας ΙΧ. Οι ασκούντες εξουσία την χειρίζονται ιδιοτελώς και αντιδημοκρατικά, προφασιζόμενοι τις διαχειρίσεις των αλλεπάλληλων κρίσεων, που διογκούνται από την ανεπάρκεια των αρμοδίων.
Το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι Σαν Ελιζέ και η Βουλή μας δεν είναι Βερσαλλίες. «Ανήκομεν εις τη Δύση», αλλά δεν είμαστε και εθελόδουλοι υποτακτικοί, «ραγιάδες» ωσάν να είναι η Ελλάδα του 2022 τριτοκοσμικό προτεκτοράτο. Η Χώρα μας, δεν είναι οικονομικός χώρος. Χρειάζεται Καποδίστριες που τολμούν, όχι Ναπολέοντες να ποδηγετούν.
Δεν μπορέσαμε να γιορτάσουμε την 200ετηρίδα από το 1821 και κινδυνεύουμε να μας επιβληθεί «άνωθεν» και «έξωθεν» ένας διπλός εορτασμός το 2022 της καταστροφής στη Μικρά Ασία με μία νέα καταστροφή αυτή της διχοτόμησης του Αιγαίου, της «Μικρής Ελλάδας» με τους «Λίγους» στο τιμόνι της. Σκεφθείτε ότι τότε είχαμε Μιαούληδες αι Κανάρηδες. Σήμερα;
Με οδηγό το «εμείς» αναζητούμε συνειδητά τη μετουσίωση της συλλογικής προσπάθειας, σε μια νέα εθνική Ομάδα, μια Ελληνική Συμμαχία που μετατρέπει
την Κίνηση του σήμερα, σε Κίνημα του αύριο
για 1 ΕΛΛΑΔΑ ενιαία,
την Ελλάδα που ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ 1η ΞΑΝΑ!
Νίκος Καραχάλιος για τους Δημοκράτες
- βλ. Νίκου Καραχάλιου, Γιατί Τώρα Δημοκράτες; 14.6.21 com.
- βλ. Στρατηγού Μακρυγιάννη, «Απομνημονεύματα», Εκδόσεις Γαλαξίας, Αθήνα 1964, σελ. 517-518.
- βλ. Γιώργου Σεφέρη, «Εκλογή» από τις «Δοκιμές», Εκδόσεις Γαλαξίας, 1966, σελ. 57.
- Βλ. Μανώλη Χαιρετάκη, «Ο Μακρυγιάννης, το ‘’εγώ’’ και το ‘’εμείς’’», ΕΦ. ΣΥΝ, 15.1.22, σελ. 39.
Πηγή: pronews.gr
