Καλά που δεν πάθαμε και τίποτα … ( του Κώστα Βαξεβάνη )

Ολόκληρο το άρθρο του Δημοσιογράγου Κώστα Βαξεβάνη, στο koutipandoras.gr
Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι ο επικίνδυνος νταλικιέρης που έχει τραυματίσει και έχει αποτελειώσει τα θύματά της. Περιμένει όμως να ακούσει την υποκριτική φράση πως «καλά που δεν πάθαμε και τίποτα».
Ο Παύλος Πολάκης, ως πολίτης αυτής της χώρας, δήλωσε αυτό που ξέρει και βλέπει η κοινωνία. Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Και για να μην υπάρχει Δικαιοσύνη, δεν αρκεί κάποιοι, έστω πολλοί, να είναι κακοί, αλλά αρκούν και οι ελάχιστοι κακοί για να καθορίσουν την εικόνα.

Τι να κάνουν, λοιπόν, οι δικαστές και οι εισαγγελείς, να γίνουν θεοί; Προφανώς και όχι. Αρκεί να έχουν τη θεσμική λειτουργία και το θάρρος για να ξεκαθαρίζουν κάθε φορά το χώρο τους. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για ένα επάγγελμα που θα συνοδεύεται από παθογένειες όπως όλα τα επαγγέλματα, αλλά για ένα λειτούργημα που ορίζει την κοινωνία και τη Δημοκρατία.
Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε το κλισέ πως έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, ούτε το αυτοδικαιολογητικό μότο, πως δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι. Προφανώς και όχι. Οπότε, τι νόημα έχουν οι ανακοινώσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που υπεραμύνονται αυτού του συμπεράσματος; Δεν έχει νόημα να σημειώνουν το αυτονόητο, αλλά να αντιμετωπίζουν αυτό που είναι απειλή. Ή για να το πω διαφορετικά, πρέπει να βρουν το θάρρος, να πουν αυτά που λένε οι ίδιοι στις κατ ιδίαν συζητήσεις για το ποιός καταδυναστεύει τη Δικαιοσύνη και ποιοί τη χειραγωγούν. Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία. Θαρραλέα στάση απέναντι στην πραγματικότητα για να μπορέσει να αντιμετωπιστεί.
Η τακτική να αντιμετωπίζεται συνδικαλιστικά και συνεταχνιακά η πανθομολογούμενη ανυπαρξία απόδοσης Δικαιοσύνης είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη διαφθορά. Το έχω ξαναγράψει, η πλειοψηφία των λειτουργών της Δικαιοσύνης είναι τίμιοι. Ίσως όμως να μην είναι αρκετά θαρραλέοι για να κατακτούν το ύψος του ρόλου τους κάθε μέρα. Είναι άνθρωποι που πιέζονται και γνωρίζουν καλά πως το σύστημα μπορεί να τους καταστρέψει αν σηκώσουν κεφάλι. Το σύστημα όμως είναι οι διεφθαρμένοι, οι ελάχιστοι έστω και όχι οι τίμιοι. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι ένα: Δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχει έλληνας πολίτης, που αν ρωτηθεί στο δρόμο τυχαία, θα απαντήσει πως σε αυτή τη χώρα υπάρχει Δικαιοσύνη. Δεν έχει νόημα λοιπόν, να απαντά κάποιος σε αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο με τα περί «τιμιότητας των δικαστών». Η τιμιότητα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις παθογένεις και τα κυκλώματα χωρίς θάρρος. Εκεί πρέπει να εντοπιστεί η συνδικαλιστική δραστηριότητα και όχι σε οργισμένες ανακοινώσεις κατά του Πολάκη, ο οποίος καταθέτει όσα λέμε όλοι μας στις παρέες μας. Τα συνδικαλιστικά όργανα των δικαστών και των εισαγγελέων πρέπει να προστατέψουν τους λειτουργούς εκείνους που κάνουν επικίνδυνα της δουλειά τους. Που αυτή την περίοδο, είναι σε μάχη με τη διαπλοκή που χάνει την ατιμωρισία και την παντοδυναμία της. Αυτό νομίζω θα είναι συνεισφορά στη Δικαιοσύνη και όχι οι συντεχνιακές ανακοινώσεις και οι λεκτικές διαβεβαιώσεις.
Η απερχόμενη Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, διέταξε έρευνα για όσα είπε ο Πολάκης. Αυτό και αν είναι υποκρισία. Η υπό πειθαρχικό έλεγχο, Ευτέρπη Κουτζαμάνη, αφού έχει καταπιεί κάμηλους κυρίως στο θέμα Βγενόπουλου, διέταξε έρευνα για την αξιολόγηση και τη γνώμη ενός πολιτικού.
Είναι επίσης υποκριτικό και εμπεριέχει πολιτικές σκοπιμότητες η επίθεση στον Πολάκη με το επιχείρημα «αν έχει στοχεία να τα καταθέσει». Τα στοιχεία είναι ολόγυρα. Στις στατιστικές για το πόσοι εγκληματίες του λευκού κολάρου φυλακίζονται σε σχέση με τους πορτοφολάδες. Στα δύο παραδικαστικά για τα οποία σχηματίστηκαν δικογραφίες. Σε όσα δημοσιοποιούνται για Εισαγγελείς σχετικά με τη δικογραφία Βγενόπουλου και στην ανταποδοτική επίθεση που έγινε στην ίδια την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Κυρίως όμως σε αυτά που σχολιάζει κάθε μέρα η ίδια η κοινωνία.
Αν δεν σου βρωμάει ο βόθρος, αναρωτήσου μήπως ο βόθρος είσαι εσύ…