Σίγουρα οι περίπου 150 κάτοικοι του Γραμματικού (μεταξύ τους και κάποιοι μαθητές με τους… καθηγητές τους σε ρόλο “καθοδηγητών” – “εμψυχωτών”) δεν περίμεναν να ακούσουν από τη Δούρου, ότι το τελευταίο που την ενδιαφέρει, στο θέμα λειτουργίας χώρου επεξεργασίας των σκουπιδιών του δήμου τους (του Μαραθώνα), είναι το… πολιτικό κόστος.
“Εμάς το πολιτικό μας μέλλον δεν μας νοιάζει”, τους είπε το βράδυ της Πέμπτης από το βήμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής. “Το μέλλον όλων των παιδιών, και της Φυλής και των Κυθήρων, έχει εξαρτηθεί από την απόφαση που πήραμε και είναι μια δίκαιη απόφαση για το περιβάλλον”, προσέθεσε, τονίζοντας “δεν τρομοκρατούμαστε από αυτούς που φωνάζουν περισσότερο, δεν τρομοκρατούμαστε από απειλές”. Τα λόγια της αυτά προκάλεσαν αίσθηση και… ξεμπρόστιασαν και όλους εκείνους από όλη σχεδόν την (δεξιά και αριστερά) αντιπολίτευση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής που είχαν σπεύσει, πολιτικάντικα (πλησιάζουν και οι εκλογές γαρ) να λαϊκίσουν, “χαϊδεύοντας” το παράλογο αίτημα ορισμένων κατοίκων να μην τεθεί σε λειτουργία μια σχεδόν έτοιμη εγκατάσταση επεξεργασίας των τόνων των σκουπιδιών που “παράγουν” οι Γραμματικιώτες και που μέχρι σήμερα τα στέλνουν στη χωματερή της Φυλής.
Ένα αίτημα νομικά και επιστημονικά αβάσιμο, αφού η υπόθεση έχει κριθεί δύο φορές από το ΣτΕ, και τεκμαίρεται και από πρόσφατη μελέτη του ΙΓΜΕ. Κανονικά αυτό το θέατρο του παραλόγου δεν θα έπρεπε να είχε βρει καν θεατές – φευ, κάτι η διάλυση της διοικούσας παράταξης του δήμου Μαραθώνα, κάτι οι φιλοδοξίες διαφόρων στο Περιφερειακό – άλλος για βουλευτής τραβάει και άλλος για δήμαρχος / περιφερειάρχης / καντηλανάφτης ή ό,τι τέλος πάντων -, και κάποιοι έβγαζαν προεκλογικά λογίδρια το βράδυ της Πέμπτης, φαντασιώνοντας “επανάσταση” (και στο βάθος βέβαια “καρέκλα”).
Αλλά η επανάσταση (χωρίς “καρέκλα”) χρειάζεται σοβαρή αιτία, και όπως φάνηκε την Πέμπτη, η μόνη αιτία ήταν οι πολιτικές φιλοδοξίες ορισμένων και η πρεμούρα τους να κατοχυρώσουν το πολιτικό τους μέλλον.
Σε αντίθεση με τη Δούρου που χωρίς περιστροφές ανέλαβε το πολιτικό κόστος για μια νέα περιβαλλοντική και χρήσιμη στην κοινωνία διαχείριση των απορριμμάτων. Κάτι που αν το είχαν κάνει τις τελευταίες δεκαετίες στην πατρίδα όλοι, από πρωθυπουργούς ως κοινοτάρχες, αντί να σκέφονται την επανεκλογή τους, τα πράγματα στον τόπο μας, και όχι μόνο για τα σκουπίδια, θα ήσαν πολύ καλύτερα….
Ο Αττικάρχης
