*της Άντας Ψαρρά
«Εδώ είναι τράπεζα, δεν είναι ΔΕΚΟ!», ήταν η τελευταία αποστροφή του διοικητή της ΤτΕ όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο προχώρησε, εκτός των προβλεπόμενων διαδικασιών και αξιολογήσεων, σε αλλαγές μεταξύ των στελεχών της τράπεζας.
Ο ίδιος βέβαια πολύ καλά γνωρίζει ότι είναι υποχρεωμένος να αιτιολογήσει πλήρως μετακινήσεις, διορισμούς και αλλαγές στελεχών, απαντώντας στους Ελληνες βουλευτές, όπως άλλωστε είναι υποχρεωμένη να κάνει -και κάνει- το ίδιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο Ευρωκοινοβούλιο, η οποία και εποπτεύει όλες τις κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, ενώ στην ιστοσελίδα της αναφέρει ρητά ότι «η λογοδοσία είναι το αναγκαίο αντιστάθμισμα της ανεξαρτησίας» («Εφ.Συν.» 5/4/2017). Είχε προηγηθεί γαϊτανάκι δηλώσεων μετά τις τοποθετήσεις του Γιάννη Στουρνάρα στο συνέδριο του «Economist» για την ανάγκη νέων δυναμικών μεταρρυθμίσεων στο δαπανηρό ασφαλιστικό και για την ανάγκη αναπροσαρμογών στις σχετικά γενναιόδωρες συντάξεις, χωρίς να αυξηθούν όμως οι εισφορές, μια και αυτό θα οδηγήσει σε επιβάρυνση της εργασίας και μείωση του ΑΕΠ.
Δύο δεκαετίες στον… αφρό
Είναι ίσως ο μόνος πολίτης αυτής της χώρας που κολύμπησε στην ατάραχη θάλασσα των χρόνων της ευμάρειας, βρήκε σωσίβιο στα χρόνια της μεγάλης φουρτούνας που ακόμα δεν λέει να κοπάσει και σήμερα ανεβασμένος σε μια σωστική λέμβο μπορεί να αναλύει, να προβλέπει, να δηλώνει και να προειδοποιεί. Με το τρικ της «μη ανάμιξης» στην πολιτική κατάφερε να πετάει σαν πεταλούδα από κόμμα σε κόμμα, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, από οργανισμό σε οργανισμό και από τράπεζα σε τράπεζα, εξασφαλίζοντας πάντα υψηλές θέσεις ευθύνης στα οικονομικά δρώμενα της χώρας με την ιδιότητα του καθηγητή και του τεχνοκράτη εκσυγχρονιστή οικονομολόγου.
Ο ίδιος δεν έκανε ποτέ λόγο για ενδεχόμενες δικές του προσωπικές ευθύνες ή για δικά του λάθη ούτε στη δύσκολη φάση της οικονομικής κρίσης αλλά ούτε και στην προ κρίσης δεκαετία. Παρ’ όλο όμως που ο ίδιος (και πρόσφατα ολόκληρη η αντιπολίτευση) θεωρεί τον εαυτό του ένα είδος υπερκομματικού διασώστη, οι κατά καιρούς διαφοροποιήσεις του στις παρεμβάσεις και στις δηλώσεις του ανατρέπουν από μόνες τους την εικόνα που φιλοτέχνησε για το πρόσωπό του.
Το 2009, στην αρχή του ελληνικού δράματος, δήλωνε ότι για να μειωθεί η ανεργία χρειάζεται να επιδοτηθούν οι επιχειρηματίες. Από ό,τι δε φάνηκε στη συνέχεια, κάποιοι επιδοτήθηκαν και μάλιστα γενναία.
Τον Ιούλιο του 2011, μέσα δηλαδή στη σκληρή κρίση, με συνέντευξή του στο Mega Channel ως πρόεδρος του θινκ τανκ των βιομηχάνων (ΙΟΒΕ), διατεινόταν ότι τα προηγούμενα 10 χρόνια «ο δημόσιος τομέας και οι προσλήψεις έριξαν έξω την οικονομία». Χωρίς καμία αναφορά στο τι έκανε ο ίδιος από τις πολλές θέσεις ευθύνης προκειμένου να εμποδίσει τις ρεμούλες, τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, τη διαφθορά, τα οικονομικά σκάνδαλα, τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, τις μίζες, τα «θαλασσοδάνεια», τις «ξεχασμένες» δικογραφίες κ.λπ.
Διαβάστε «Το θέμα της ΕΦ.ΣΥΝ.» στην «Εφημερίδα των Συντακτών-Σαββατοκύριακο» που κυκλοφορεί σήμερα, Σάββατο 8 Απριλίου.
