Κάτι πάει στραβά με την κυβέρνηση. Δεν είναι τόσο το περιβάλλον που προεκλογικά θα οξυνθεί και αυτό είναι ως έναν βαθμό προβλεπόμενο. Είναι μια σειρά κινήσεων που προδίδουν άγχος και αγωνία για την έκβαση του αποτελέσματος. Πάμε να τα δούμε από την αρχή με μερικές καλοπροαίρετες σκέψεις.
Προφανώς με την τραγωδία στα Τέμπη υπήρξε σοκ και το μεγαλύτερο αφορά τους συγγενείς θυμάτων.
Πάμε στα πολιτικά.
Η Κυβέρνηση επιχείρησε να ξορκίσει κάθε ευθύνη, ακολούθησε μια ατυχής στρατηγική και επίσης πήγε να βάλει στον τοίχο τον Σπίρτζη για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του. Πώς είχε προσδοκίες η ΝΔ από την τετραετία Τσίπρα ενώ δεν είχε προσδοκίες για την δική της, είναι ένα ερώτημα που δεν απαντούν ούτε καν οι φανατικοί κεντρώοι που θέλουν Μητσοτάκη. Η ρευστότητα της εκλογικής συμεπριφοράς που ακολούθησε έχει να κάνει βασικά με αυτό.
Όχι με το αν ο ΟΣΕ έχει διαχρονικές παθογένειες. Και σήμερα τα ευρήματα, παραμένουν στην βάση του γκριζαρίσματος ενός μέρους της γαλάζιας βάσης. Η ανάποδη τάση δεν προκύπτει προς το παρόν και αυτό οδηγεί την ΝΔ σε άλλα λάθη.
Πάμε να δούμε το επόμενο. Η ρύθμιση για το μπλόκο στο μόρφωμα Κασιδιάρη δεν προσκρούει απλώς σε προχειρότητα της κυβέρνησης. Προσκρούει και σε εγγενή θέματα που έχουν εγείρει διαπρεπεις συνταγματολόγοι, η βασική αρχή πως τα κοινωνικά φαινόμενα αντιμετωπίζονται πολιτικά και στην ρίζα τους και όχι αμιγώς δικαστικά παραμένει στο τραπέζι. Επίσης εγείρει απορία γιατί η κυβέρνηση το θυμήθηκε δύο μήνες πριν τις εκλογές.
Πάει πάντως πολύ να εγκακλούν την Αριστερά διάφοροι παράγοντες για το κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά δεξαμενή.
Αλιεύω από την ομιλία του Νίκου Βούτση στην Βουλή και από τα Πρακτικά. «Η Νέα Δημοκρατία είναι το μοναδικό κόμμα, πρέπει να ξέρετε, που δεν παρέστη και δεν μαρτύρησε στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Σημειώστε το, να το τσεκάρετε».
Τα περί δημοκρατικού τόξου που εσχάτως θυμήθηκαν διάφοροι δημοσιολόγοι της ΝΔ, έχουν επίσης σχέση με την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων που συχνά επαναλαμβάνουν; Επικίνδυνα παιχνίδια της τελευταίας στιγμής που θυμίζουν τις ακροβασίες του νόμου για την ψήφο των απόδημων που ο Βορίδης επιχείρησε να αναθεωρήσει τον νόμο Θεοδωρικάκου. Στα της ακρίβειας που θα μπουν στην κρίση των πολιτών προφανώς υπάρχει θέμα.
Όταν δε, σοβαροί αναλυτές μιλούν για τον κίνδυνο στασιμοπληθωρισμού, το μείγμα πολιτικής πρέπει και έπρεπε να είναι άλλο και προφανώς στον πυρήνα της καθημερινότητας και του πορτοφολιού. Η κουβέντα πρέπει να ξεκινά από το πόσο ο πληθωρισμός σημαίνει μείωση αγοραστικής δύναμης, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και πώς η αισχροκέρδεια συγκρατείται.
Τι σήμα θεωρεί τέλος η κυβέρνηση πως έχει λάβει μετά τα Τέμπη ή μετά την πανδημία; Πώς η χώρα θέλει λιγότερο δημόσιο ή λιγότερο κοινωνικό κράτος; Πάρτε το αλλιώς λοιπόν αλλιώς.
Πηγή: in.gr
