Και ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. Ο ΔΟΛ μπήκε σε κρίση γιατί άλλαξε πολιτική γραμμή. Μετακινήθηκε από τον φυσικό χώρο του, έχασε κύρος και εγκυρότητα, άρα αναγνώστες και έσοδα. Γιατί οι εφημερίδες του με συγκεκριμένο ιστορικό φορτίο να έχουν λόγο ύπαρξης εξελισσόμενες σε εφημερίδες…. γνώμης υπέρ της ΝΔ και κατά του ΣΥΡΙΖΑ, είτε είναι κατά του Μνημονίου είτε υπέρ.
Που απευθύνονται μετατρεπόμενες από δημοσιογραφικούς φορείς ανάδειξης των κοινωνικών αγώνων σε υβριστές των ιδεών, των προσώπων και των συμβόλων, των αγωνιζομένων πολιτών και τελικά της Ιστορίας της Αριστεράς και της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης; Όπως την όριζε ο Ανδρέας Παπανδρέου, μάλλον ως πιο αρμόδιος επί του θέματος από τους διασκεδαστές επιχειρηματιών και πολιτικών που τους έκαναν σέρβις.
Κανείς λοιπόν δεν επιχείρησε να αλώσει τον ΔΟΛ. Ούτε θα μπορούσε, γιατί ο κύριος όγκος των δημοσιογράφων του δεν προσφέρεται προς άλωση. Ο ΔΟΛ έπεσε από μέσα. Με τα φαινόμενα αλαζονείας και αλλοίωσης του ιστορικού του αποτυπώματος – που άμβλυναν την δημοσιογραφική ισχύ του ρεπορτάζ, της είδησης της κριτικής.
Ο πολίτης πρώτα επιλεγεί πολιτική παράταξη και ιδεολογία και μετά εφημερίδα. Δεν μπορεί κανείς να πει σε κάποιον που ανήκει στη Δημοκρατική Παράταξη ότι «το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε», ο Τσίπρας είναι «το απόλυτο κακό», το καλό είναι στη ΝΔ και τον Σαμαρά -αλλά όχι στον Καραμανλή. Ότι πρέπει να υποστεί έναν ακόμη Μητσοτάκη.
Έχουν γνώση και οι φύλακες και οι ψηφοφόροι και οι αναγνώστες. Αλίμονο αν το «αστικό σύστημα» είναι οι πρώην βουλευτές του Καρατζαφέρη… Οι σπουδαιοφανείς απόψεις για το προπύργιο του «αστικού συστήματος» -που κινδυνεύει από τους κομμουνιστοσυμμορίτες με τα κονσερβοκούτια- είναι ένα ακόμη σύμπτωμα του εκφυλισμού που κατατρώει τα σπλάχνα ενός ιστορικού δημοσιογραφικού οργανισμού στον οποίο επί δεκαετίες όσοι εργάζονταν δεν είχαν να ντρέπονται για τίποτε…
Ολόκληρο το άρθρο του Γ Λακόπουλου στο anoixtoparathyro.gr
