Το παραπέτασμα του Ναού σχίστηκε στα δύο.
Η Αννούλα η Διαμαντοπούλου ελάλησε. Και είπε: «κάνουμε ένα ακόμα βήμα, για να ξαναγίνει από την αρχή ο προοδευτικός χώρος ένα νέο μεγάλο κόμμα, που θα βάλει άλλη ατζέντα για τη χώρα, χωρίς σοβατίσματα και παθογένειες του παρελθόντος».
Έλα κουκλίτσα μου, πάρε σειρά στους… εθνοσωτήρες. Γιατί τα ίδια μας τάπανε και τα ξανάπανε, και μάλιστα με καλύτερο και γοητευτικότερο τρόπο. Η… «ώρα Αποφάσεων» για νέο, ενιαίο φορέα της κεντροαριστεράς (το όνομα δηλαδή της πολιτικής πρωτοβουλίας από κάτι ρετάλια τύπου Αννούλας και λοιπών… συγγενών) έχει παρέλθει. Και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Και έχουν κριθεί, επίσης αμετάκλητα. Από τους πολίτες. Που έστειλαν Αννούλες, Ραγκούσηδες και λοιπά ρετάλια στο σπίτι τους.
Οι μόνοι που φαίνεται ότι δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, είναι οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Οι οποίοι «εμετρήθηκαν, εζυγίσθηκαν και ευρέθησαν ελλιπείς».
Τελεία και παύλα.
Όλα τα άλλα, είναι προσπάθειες αναβίωσης της… κεντροαριστεράς. Τι έχουν όμως τα έρμα και ψοφάνε; Αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν Αννούλα και σία… Τα περί «οδικού χάρτη», «επιτροπής προσωπικοτήτων», «ιδρυτικού συνεδρίου», δεν είναι παρά ξαναζεσταμένο φαγητό. Φαγητό για… ρετάλια.
Αντζελίνα η Συριζαία
Λάθος λέξη. Η σωστή είναι ράκη, σκουπίδια….