Τώρα που ξεκινάς για τη ζωή σου, παιδί μου, που διψάς να γνωρίσεις, να γευτείς, να μάθεις κι άλλα, να ανοίξεις νέους δρόμους και να ορίζεις τον εαυτό σου, πρόσεχε! Πρόσεχε εμένα και τους όμοιους μου, κάναμε πολλά και μεγάλα λάθη, κάποια δεν γυρίζουνε! Δε σου άφησα και την καλύτερη κληρονομιά. Όσα προσπάθησα να σου περάσω, την δική μου “αλήθεια”, τα δικά μου “πιστεύω”, τις δικές μου “αξίες” και αυτά που θεώρησα δικά μου “ιδανικά”, μη τα ακολουθήσεις πιστά γιατί απόκαμαν απ’ τον πολύ το δρόμο και ξεστράτισαν. Μη τα πετάξεις όμως, Κράτησέ τα, στο δικό σου “συρτάρι”. Θα τα βγάζεις από εκεί κατά καιρούς όταν νιώθεις την ανάγκη, από μόνος, ίσως για να τα διορθώσεις λίγο, να προσθέσεις τα νέα, τα δικά σου ή να αφαιρέσεις τα παλιά, τα κουρασμένα.
Έχεις μπροστά σου μάχες, όρεξη να έχεις και θα έχεις, βοηθά σε αυτό η νιότη, καθημερινές και πολύπλευρες. Από τις πιο απλές και ανώδυνες μέχρι τις πιο καίριες και αποφασιστικές. Η ορμή δε θα σου λείπει μα πρέπει να ορίσεις στρατηγική, τρόπους και συμμάχους. Και τα τρία αυτά είναι δύσκολο να συνδυάσεις μα είναι ανάγκη να το πλησιάσεις. Το πρώτο, το σχέδιο, που πας, γιατί πας και τι θα κάνεις όταν φθάσεις. Μετά τρόπος , με παρακάλια ή με το στανιό. Και συμμάχους, ποιους γνωρίζεις, ποιοι οι έμπιστοι και ποιοι θα αντέξουν. μη τάξεις και μη προδώσεις, άσε τους αδύναμους να το κάνουν γι’ αυτό υπάρχουν . Όσο πιο καλά ορίζεις, τόσο πιο λίγο το χάσιμο. Το “κουμάντο” έχει λίγες ήττες. Άρα από αυτές θα περισσέψεις, μα θα έχεις και από νίκες, λίγες και μικρές και θα σε γεμίσουν με την πρόστυχη “ελπίδα”.
Προσοχή εδώ, μεγάλη προσοχή στην ελπίδα. Μέτρα ελάχιστα γι’ αυτή! Είναι πλανεύτρα, είναι ανάγκης απάτη και γι’ αυτό πεθαίνει τελευταία, σκοπός της να σε πετάξει χάμω, ξέπνοο, πρώτη. Ας την λοιπόν κατά μέρος μαζί με τους θεούς. Στη γνώση να ποντάρεις, στην πιο στέρεη αλήθεια σου και στο σέβας των παιδιών και των γερόντων.
Στην ήττα, που θα γίνει ερρωμένη σου, φρόντισε να έχεις τους πολύ δικούς σου, τους πολύ πιστούς σου, δίπλα και μαζί σου. Αυτοί θα σε αγκαλιάσουν, αυτοί θα σου γιατρέψουν τις πληγές και θα σου δώσουν το χέρι για να σηκωθείς. Θέλει το χρόνο της η ήττα για να φιλιώσεις μαζί της. Με το λάθος, έχε λίγα νταραβέρια, ξοδέψου στο δίκιο, με σπατάλη. Και σώζε όσο μπορείς αξιοπρέπεια. Της ήττας σπουδαίο αντίβαρο.
Στις λίγες και μικρές νίκες, πιες κρασί, μη μεθύσεις γιατί ο μεθυσμένος νικητής είναι ό,τι χειρότερο, να χαρείς και να την μοιρασθείς, πάλι με τους δικούς σου. Απ’ κοντά, πολλοί στο πανηγύρι της νίκης σου, θα πούν πως έχουν μερτικό σε αυτή, πως έχουν εργασθεί γι’ αυτή και έχουν βοηθήσει! Φύγε γρήγορα από τη γιορτή με αξιοπρέπεια και ας του χωρίς λάφυρα. Άπληστος μη γίνεις, κατάρα. Βιάσου, έρχεται ξημέρωμα, με νέα μάχη.
Δώσε χώρο στον έρωτα, όπως τον νιώθεις, δεν μαθεύεται, δεν έχει όρια και νόμους. Μάχη και αυτός με κοφτερά και συνάμα γλυκόπικρα τελειώματα. Δεν υπάρχουν ορμήνιες και βότανα. Άγνωστος τόπος, ορμάς, παλεύεις και δέρνεσαι μόνος. Εδώ δεν έχει βοήθεια, ίσως μόνο την εμορφιά της ψυχής. Ήττα και νίκη στον έρωτα, πίνετε από ίδιο ποτήρι.
Έχε το νού σου και για τον άλλο, τον φονιά, το μίσος. Σε μεθάει και δεν κοιτάς, βλέπει αυτό για σένα, κρασί δεν είναι, μα δηλητήριο οχιάς, σου αρπάζει τη ψυχή και την καταπίνει, δεν αφήνει μετάνοια, μόνο το ανάθεμα, κομμάτι της κόλασης ίδιο. Σέρνεσαι. Και πως να φύγεις…….
Μη ξεχνάς το “συρτάρι”, να παίρνεις και να βάζεις, συνέχεια. Να ξαναβλέπεις, μακριά από δοσμένες, τάχα, αλήθειες γραφών, φτιάξε τις δικές σου, τις νέες. Άνοιξε στον ξενοχωρίτη, στο άγνωστο μέχρι να το κάνεις δικό σου, δώσε ευκαιρίες που στέρησαν από σένα. Να αφήσεις γόνιμο χωράφι στο παιδί, να σπέρνει γνώσεις και όνειρα. Για λιγότερες μάχες και λιγότερες ήττες. Να μη χάσει άλλο χρόνο σε “χαρακώματα”. Να προλάβει να ζήσει, όσο πιο ελεύθερα και όμορφα μπορεί. Η ανάσα είναι θεία.
Έτσι θα ξοδευτεί η ζωή σου στο μεγαλύτερο μέρος της, μάχες, ήττες, νίκη. Μόνο στο γέρσιμο της πλάτης, χωρίς ορμή πια, που τα μάτια θα βλέπουν λίγο αλλά θα κοιτούν καλύτερα από πριν, την ύστερη μάχη σου θα δώσεις, την άχαστη. Φθάνοντας στην δικιά σου Ιθάκη. Σαν πιο σοφός, γυμνός, με την αξιοπρέπεια, αόρατο πέπλο, να σε τυλίγει.
