Χαρακτήρα κωμικοτραγικής ιστορίας έχει λάβει εδώ και τρία χρόνια -από όταν κατατέθηκε και ψηφίστηκε ο ν. Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη για τα ΑΕΙ- το ζήτημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, αφού η κυβέρνηση και ο μιντιακός μηχανισμός προπαγάνδας της κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να μας πείσουν ότι το συγκεκριμένο σώμα είναι μια αναγκαιότητα για την ομαλή λειτουργία του Ελληνικού Πανεπιστημίου και την «πάταξη της ανομίας και της εγκληματικότητας», που στην ουσία για την κυβέρνηση μεταφραζόταν στους αγώνες των φοιτητών και την ανεξάρτητη οργάνωση του φοιτητικού κινήματος. Η κυβέρνηση έχει πει και «ξεπεί» επανειλημμένα για την τύχη της πανεπιστημιακής αστυνομίας, ενώ χαρακτηριστικές είναι οι παλινωδίες, οι καθυστερήσεις και ελιγμοί.
«Με αυτή τη ζέστη πρέπει να ζητήσω καμήλες από τους φίλους μου στη Σαουδική Αραβία», είπε προσπαθώντας να αστιευτεί για το φιάσκο της ΟΠΠΙ και τις ανακοινώσεις του υπουργού Προ.Πο, Νότη Μηταράκη, περί ίδρυσης έφιππου τμήματος της ΕΛ.ΑΣ.. Μάλιστα, άδειασε κανονικά τον τελευταίο, εξευτελίζοντας στην ουσία τον «γαλάζιο» υπουργό για να σώσει την εικόνα του μετά την κατακραυγή.
Παρόλα αυτά, είπε ότι «είναι μια πολύ ωραία ιδέα, την οποία όμως δεν χρειαζόμαστε τώρα».
Δικαιολόγησε τις κυβερνητικές παλινωδίες σχετικά με την εγκατάσταση της ΟΠΠΙ, προβάλλοντας τη δοκιμασμένη συνταγή του «Νόμου και της Τάξης» και της «πάταξης της νομιμότητας» στα πανεπιστήμια. Αντί για την ΟΠΠΙ, είπε, «βάλαμε μέσα την κανονική αστυνομία κανονικά», ενώ περιαυτολόγησε για το άδειασμα καταλήψεων και πολιτικών χώρων με τη βία, χωρίς να διστάσει να μιλήσει θετικά για την είσοδο αστυνομικών με βαρύ οπλισμό εντός πανεπιστημιακού ασύλου. Η κυνική αυτή παραδοχή αποδεικνύει περίτρανα ότι η κυβέρνηση δεν έχει -ούτε και είχε ποτέ- πραγματικά ανάγκη το συγκεκριμένο σώμα για την καταστολή των φοιτητών και την εφαρμογή της (αντι)εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που συμπυκνώνεται στην πρόσδεση του πανεπιστημίου στην αγορά με γνώμονα τα κέρδη.
Άλλωστε, στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και αυτή περνάει μέσα από την κατάργηση του διαχρονικού «πονοκεφάλου» του πανεπιστημιακού ασύλου. Ακόμη όμως η κυβέρνηση ίσως αντιλαμβάνεται ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα το «μαστίγιο» για να προωθήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά τα καταφέρνει μια χαρά με το «καρότο». Η ενσωμάτωση των αντιδράσεων έχει μικρότερο πολιτικό κόστος από την καταστολή και αυτό το γνωρίζουν στο Μαξίμου -η εμπειρία της προηγούμενης τετραετίας τους έδωσε αυτό το μάθημα.
Η κυβερνητική αντίφαση εντοπίζεται επίσης στα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι τελικά τον πρώτο λόγο για την ασφάλεια των πανεπιστημίων τον έχουν οι πρυτάνεις -παρότι σε μια προηγούμενη περίοδο τους πίεζε για την πλήρη εφαρμογή του ν. Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη- ενώ είπε ότι η ΟΠΠΙ έχει «επικουρικό ρόλο» για να δικαιολογήσει την κυβερνητική «κωλοτούμπα» σε αυτό το ζήτημα.
Μάλιστα, υπερασπιζόμενος τις εντελώς περιττές προσλήψεις των 1.000 μελών της ΟΠΠΙ -που κόστισαν 30 εκατομμύρια στους φορολογούμενους- είπε ότι αξιοποιούνται κανονικά αφού έχουν τοποθετηθεί στα αστυνομικά τμήματα.
Πηγή: efsyn.gr
