Ο κ. Κοντιάδης (Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Δικαίου Κοινωνικής Ασφάλειας στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου), με ανάρτησή του στο facebook, κάνει λόγο για διπλό σκάνδαλο, «με πολλαπλές παραβιάσεις του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Κανονισμού της Βουλής». Πρόκειται για «το σκάνδαλο των παράνομων παρακολουθήσεων και το σκάνδαλο της συγκάλυψης του σκανδάλου».
Ο Ξενοφών Κοντιάδης υπογραμμίζει ότι «ο πρωθυπουργός οφείλει να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες του και πρωτίστως η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του οφείλει να κάνει τη σχετική υπόμνηση, όπως συμβαίνει στις προηγμένες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες».
Αναλυτικά τα όσα έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό:
«Η επίκληση του απορρήτου στην Εξεταστική Επιτροπή και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, προκειμένου να μην καταθέσουν όσα γνωρίζουν κρίσιμοι μάρτυρες, είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Την άποψη αυτή έχω υποστηρίξει ήδη με αναρτήσεις και δηλώσεις το προηγούμενο διάστημα, όπως και άλλοι πανεπιστημιακοί καθηγητές και νομικοί.
Πρόκειται για μια οργανωμένη επιχείρηση συγκάλυψης του σκανδάλου των παρακολουθήσεων, στην οποία περιλαμβάνονται και άλλες ενέργειες, όπως η εξαφάνιση των σχετικών αρχείων στην ΕΥΠ. Την ίδια άποψη, ότι η επίκληση του απορρήτου της ΕΥΠ στη Βουλή είναι παράνομη, υποστήριξαν χθες σε εκδήλωση στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών οι καθηγητές Μιχ. Σταθόπουλος, Ευ. Βενιζέλος και Ν. Αλιβιζάτος, με επάλληλες νομικές βάσεις.
Η ευθύνη για τη συγκάλυψη βαραίνει τον ίδιο τον πρωθυπουργό και επικάθεται στην πολιτική ευθύνη του, ως πολιτικού και διοικητικού προϊσταμένου της ΕΥΠ, για τις (ομόφωνα από την επιστημονική κοινότητα χαρακτηρισθείσες) παράνομες παρακολουθήσεις. Παρ΄όλα αυτά, ο πρωθυπουργός αφενός επιμένει σε όλες τις δημόσιες δηλώσεις του ότι το απόρρητο της ΕΥΠ είναι απαραβίαστο, αφετέρου κατευθύνει την πλειοψηφία των μελών των Επιτροπών να επιβάλουν το απόρρητο–με τη φωτεινή εξαίρεση του βουλευτή της ΝΔ Κώστα Τζαβάρα. Πέραν αυτού όμως, ακόμη και αν δεχθούμε ότι υπάρχει ερμηνευτική αμφισημία ως προς την επίκληση του απορρήτου της ΕΥΠ στη Βουλή, ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα ως προϊστάμενός της να δώσει άδεια στους μάρτυρες-στελέχη της ΕΥΠ να μιλήσουν για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη και δεν το πράττει, παρότι ο ίδιος έχει πει ότι ο λόγος της παρακολούθησης δεν ήταν σοβαρός, άρα αν την γνώριζε δεν θα την επέτρεπε.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα διπλό σκάνδαλο, με πολλαπλές παραβιάσεις του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Κανονισμού της Βουλής: Το σκάνδαλο των παράνομων παρακολουθήσεων και το σκάνδαλο της συγκάλυψης του σκανδάλου. Αν δεχθούμε ότι σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός δεν είχε άμεση εμπλοκή, αλλά μόνο αντικειμενική πολιτική ευθύνη, το καθήκον παραίτησής του, που έχουμε ορισμένοι συνταγματολόγοι επισημάνει, φαίνεται σε κάποιους “υπερβολικό”. Από τη στιγμή όμως που το ξετύλιγμα της υπόθεσης αποκαλύπτει μια συστηματική παραβίαση του δικαιώματος στο απόρρητο των επικοινωνιών και ταυτόχρονα το εγχείρημα συγκάλυψής της, δεν βλέπω πώς η ανάληψη της ευθύνης μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο.
Σημειώνω μια φράση που είπε χθες ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο οποίος τον Αύγουστο είχε επισημάνει ότι τέτοιου τύπου σκάνδαλα οδηγούν μεν σε παραίτηση της κυβέρνησης, αλλά έκρινε ότι τέτοιο καθήκον δεν συντρέχει ακόμη στη συγκεκριμένη υπόθεση. Είπε χτες: “Αν αποκαλυφθεί ότι υπάρχει ολόκληρο σύστημα, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι προχωράει η έρευνα και αποκαλυφθεί ότι δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, κάτι για το οποίο εγώ προσωπικά δεν έχω πειστεί τι ήταν η παρακολούθηση Ανδρουλάκη, δεν έχω πειστεί, δεν έχω καταλάβει, αν αποδειχθεί πάντως ότι υπάρχει και κάτι παραπάνω, και φαίνεται ότι μαζεύονται και τέτοια στοιχεία, δεν νομίζω ότι σε καμία ευνομούμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση”.
Ας μου επιτραπεί να επισημάνω ότι όχι απλώς έχουν συγκεντρωθεί στοιχεία για την οργανωμένη επιχείρηση των παράνομων παρακολουθήσεων, ιδίως χάρη στο έργο της ΑΔΑΕ, αλλά υπάρχει πλέον το εξαιρετικά επιβαρυντικό δεδομένο του οργανωμένου εγχειρήματος συγκάλυψής της. Ο πρωθυπουργός οφείλει να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες του και πρωτίστως η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του οφείλει να κάνει τη σχετική υπόμνηση, όπως συμβαίνει στις προηγμένες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες».
Πηγή: ieidiseis.gr
