Ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος, ο οποίος ξεκαθάρισε πως αποφεύγει να πάρει μέρος στον «μικροεμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε στο Facebook πως αν γινόταν η ίδια έρευνα «για τον Νίκο Μπίστη, τον Γιάννη Ραγκούση κι πολλούς άλλους της διεύρυνσης, θα έβρισκε πολλά περισσότερα αντισυριζαϊκά μαργαριτάρια στα γραπτά τους της περιόδου της κρίσης. Αν έκανε επίσης μια έρευνα για το τί έγραφαν πολλοί του Σύριζα που προέρχονταν από διάφορες ακροαριστερές οργανώσεις θα χαμογελούσαμε, υποθέτω και οι ίδιοι», σημειώνει.
«Η ιστορική αναδρομή» – επισήμανε- «είναι χρήσιμη όταν δεν αναρριπίζει πάθη αλλά μας κάνει περισσότερο στοχαστικούς και αναστοχαστικούς, περισσότερο μετρημένους στις κρίσεις μας. Με διαφορετικά λόγια, άνθρακες ο θησαυρός».
– Η ανάρτηση:
Αποφεύγω να πάρω μέρος στον μικροεμφύλιο του Σύριζα, αλλά είναι ενδιαφέρον να τον παρακολουθείς γιατί βλέπεις in vitro την παθολογία ενός εμφυλίου και πώς αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτόν. Διάβασα λοιπόν και το τελευταίο άρθρο για τον Κασσελακη του Δημήτρη Ψαρρά, τον οποίο αγαπώ και εκτιμώ. Όπως και στο βιβλίο του για τον Μητσοτάκη, αυτή η μέθοδος της ανεύρεσης παλιών κειμένων και της προβολής τους στο τώρα, μπορεί ειδησεογραφικά να έχει κάποιο βάρος, αλλά και ιστορικά και πολιτικά, θέτει πολύ μεγαλύτερα ζητήματα για την ίδια τη μέθοδο, από όσα υποτίθεται λύνει. Αν έκανε ο Δ.Ψ., υποθέτω την ίδια έρευνα για τον Νίκο Μπίστη, τον Γιάννη Ραγκούση κι πολλούς άλλους της διεύρυνσης, θα έβρισκε πολλά περισσότερα αντισυριζαϊκά μαργαριτάρια στα γραπτά τους της περιόδου της κρίσης. Αν έκανε επίσης μια έρευνα για το τί έγραφαν πολλοί του Σύριζα που προέρχονταν από διάφορες ακροαριστερές οργανώσεις θα χαμογελούσαμε, υποθέτω και οι ίδιοι. Ακόμη περισσότερο, αν έψαχνε τί έλεγαν στη δεκαετί του 70 οι εκσυγχρονιστές του Πασοκ που πρωταγωνίστησαν στην ευρωπαϊκή ένταξη και στην είσοδο στο ευρώ, μερικά χρόνια αργότερα, θα έβρισκε ακόμη μεγαλύτερα μαργαριτάρια αντίθεσης στην ΕΟΚ. Και βέβαια και ο ίδιος ο Ανδρέας δεν ήταν πρότυπο συνέπειας. Υποθέτω ότι, ίσως, μόνο στα γραπτά του Κουτσούμπα δεν θα παρακολουθούσαμε παρόμοιες εκπλήξεις. Ποιο ιστορικό βάρος έχουν όλα αυτά; Πολύ μικρό, ελάχιστο. Μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν γεννιούνται όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία ενήλικες και πανοπλοι, αλλά αυτό- και ετερο-δημιουργούνται μέσα από τις ιστορικές καταστάσεις και το ρόλο τους σ’ αυτές. Ως εκεί. Η ιστορική αναδρομή είναι χρήσιμη όταν δεν αναρριπίζει πάθη αλλά μας κάνει περισσότερο στοχαστικούς και αναστοχαστικούς, περισσότερο μετρημένους στις κρίσεις μας. Με διαφορετικά λόγια, άνθρακες ο θησαυρός».
Πηγή: topontiki.gr
Μας έχουν τρελάνει ! Όπου ναναι θα θεωρώ ότι είμαστε ελλατωματικοι στο μυαλό όσοι στηρίζουν τον καινούργιο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ !!
Γιατι,ρε φιλεναδα,δεν το ειπανε;Δεν μιλησαν για ανοες ψηφοφορους,αχρηστους και ανιδεους;Δεν χαρακτηρισαν τους νεους [και παλιους]ψηφοφορους βαλτους;Δηλαδη κατεβηκε ο νταμαροβλαχος Τζουμακας να μου πει εμενα με 4θειους στο ΕΑΜ,μαννα ΕΠΟΝιτισσα,παππου κρεμασμενο,να μην πω για την πλευρα του πατερα μου,50χρονια ασχολουμενο με πολιτικη οτι ειμαι ασχετος.Ποιός αυτος που ηθελες εξη ωρες Καταρρακτη -Αρτα.Ουτε στο καφενειο του Κακκαβα τετοιες αρλουμπες.
Ο Αντώνης Λιάκος τιμά πρώτα το νοητικό επίπεδο που διαθέτει καθώς το συστοιχεί με την επιστημονική του κρίση και αυτό δείχνει ακεραιότητα.
Γιατί συνηθίζεται το ανάποδο: βάζουν μπροστά την επιστημονική τους ιδιότητα ή το επαγγελματικό τους όνομα για να δώσουν κύρος στην άποψή τους.
Κοτζαμάν Δημήτρης Ψαράς με υψηλό δημοσιογραφικό έργο στο παρελθόν και παρασύρεται από ευκολίες που άλλοτε δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του. Γιατί; Γιατί έκλινε κατά τις παρέες όχι κατά την κριτική αλήθεια.
Κρίμα.
Αλλά και μπράβο στον Λιάκο που αποδεικνύει ότι μπορεί ακόμα να διαθέτει φρεσκάδα σκέψης παρότι και μεγαλύτερος (νομίζω) του Ψαρά