Μια άλλη, ξεχωριστή σχέση, διατηρούσαν αθόρυβα επί χρόνια η πρώην Περιφερειάρχης Αττικής και η εμβληματική διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα, που έφυγε σε ηλικία 83 ετών τα ξημερώματα βυθίζοντας σε πένθος όλους τους Έλληνες και σε ένα αμήχανο κενό … τους ανθρώπους της Τέχνης, του Πολιτισμού αλλά και του Ελληνισμού. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά πάνω σε ισχυρές ράγες, που άντεξαν στους ισχυρούς κλυδωνισμούς, της εποχής, των γεγονότων, της γραφειοκρατίας αλλά και τραγικών περιστατικών, η Ρένα Δούρου και η Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, είχαν δομησει από την περίοδο που η πρώτη ήταν επικεφαλής της Διοίκησης της Περιφέρειας, μια ισχυρή συνεργασία προς όφελος του Πολιτισμού της Τέχνης και των Γραμμάτων. Μια συνεργασία που εξελίχθηκε – για όσους γνώριζαν – σε βαθιά αλληλοεκτίμηση και σεβασμό. Μάλιστα η διευθυντρια της Εθνικής Πινακοθήκης ήταν από τα πρόσωπα που στήριξαν θερμά την πρωην Περιφερειάρχη στις επιθέσεις ανθρωποφαγίας, ηθικής και πολιτικής εξόντωσης που δέχτηκε από διάφορα κέντρα, τα προηγούμενα χρόνια! Ήταν λοιπόν αναμενόμενο πως η πρώην Περιφερειάρχης και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα αποχαιρετούσε με ένα πιο προσωπικό ποστ, την σπουδαία Γυναίκα!
Η ανάρτηση της Ρένας Δούρου:
“Μια ξενάγηση που δεν θα γίνει ποτέ.
Εκείνη που μας είχε υποσχεθεί η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα στο χώρο ζωής της, στην αγαπημένη της Εθνική Πινακοθήκη – μια κοινή μας υπόθεση, στην οποία είχαμε την τεράστια τιμή ως Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής να συμβάλλουμε για να γίνει το όραμά της πράξη. Θα ήταν μια επίσκεψη – χρέος μας απέναντι σε μια σπουδαία γυναίκα, που με τίμησε προσωπικά με τη φιλία και την εμπιστοσύνη της και μάλιστα ακόμη και σε δύσκολες ώρες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Άλλωστε η ίδια ακριβώς διακριτικότητα χαρακτήρισε και τη συνεργασία μας στην Περιφέρεια, απέναντι στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και κάθε είδους δυσκολίες. Μια σχέση που διατηρήθηκε ως σήμερα γιατί μοιραζόμασταν την ίδια πεποίθηση: ότι ο πολιτισμός δεν αποτελεί πολυτέλεια, ούτε τότε, στα σκληρά μνημονιακά χρόνια, ούτε και σήμερα. Γιατί απλά είναι συνυφασμένος με τη Δημοκρατία. Και η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα αυτό το πίστευε βαθιά. Και το έκανε πράξη σε όλη την ζωή της.
Μια γυναίκα με ξεχωριστή πορεία σε έναν δύσκολο και ανδροκρατούμενο χώρο. Από το Αρκαλοχώρι Κρήτης, με όχημα την τόλμη και το θάρρος, έσπασε κάθε στεγανό της επαρχίας και της τότε συντηρητικής Ελλάδας. Χωρίς ποτέ να ξεχάσει την καταγωγή της, το ταπεινό σπίτι από όπου ξεκίνησε και τους γονείς της, τον μέντορα σύζυγό της στον οποίο πίστωσε την παιδεία της.
Αφιέρωνε τα μαθήματα σε κάποιον μαθητή, ευφάνταστη και ευρηματική πάντοτε. Είχε αυτό το μαγικό των ανθρώπων που δεν μπαίνουν σε καλούπια. Αποτελεσματική, έβρισκε χορηγίες και λύσεις σε προβλήματα που φαίνονταν ανυπέρβλητα. Οργάνωνε ασταμάτητα και διόρθωνε τα κακώς κείμενα με τρόπο διακριτικό και αληθινά ευγενή.
Για τις υψηλές θέσεις και τα παράσημα, τους τίτλους και τα οφίτσια θα αναφερθούν, και σωστά, πολλοί.
Η ουσία όπως της προσωπικότητάς της ούτε συνοψίζεται ούτε συμπυκνώνεται σε ένα μακρύ βιογραφικό.
Γιατί για την ίδια εκείνο που μετρούσε πάνω από όλα ήταν να πετυχαίνει το στόχο της για να πηγαίνει στον επόμενο.
Πρέσβειρα ενός Πολιτισμού εν κινήσει, ανοικτού σε όλους τους πολίτες, μέσα από χώρους όπως η Εθνική Πινακοθήκη ή το Μουσείο Καπράλου στην Αίγινα – ένα από τα έργα που είχαμε μαζί αγκαλιάσει για τη στέγαση του “καταπληκτικού έργου του μεγάλου γλύπτη Χρήστου Καπράλου και της αίθουσας των τριών φίλων της Αίγινας, του Καπράλου, του Μόραλη και του Νικολάου”, όπως παρατηρούσε η ίδια το Νοέμβριο του 2018, κατά την επίσκεψή μας στο νησί.
Δυσκολεύομαι να μιλήσω σε παρελθόντα χρόνο. Μια από τις λίγες φορές που το “θα λείψει” δεν είναι κλισέ. Κρατώ όμως πολύτιμη παρακαταθήκη, πέρα από τις γνώσεις της και την έμφαση που έδινε πάντα στη λεπτομέρεια, ενός έργου, μιας έκθεσης, και κάτι ακόμη. Ίσως το κυριότερο: το πάθος της για την Τέχνη. Τον Πολιτισμό. Για τη ζωή.”
