Η υπόθεση του αριστούχου μαθητή και σημαιοφόρου στην παρέλαση της
25ης Μαρτίου, του 18χρονου από τη Γουινέα, Σαϊντού Καμαρά, που
αντιμετωπίζει το φάσμα της απέλασής του από τη χώρα μας, ύστερα
από την απόρριψη του αιτήματός του για άσυλο, ως ασυνόδευτο
προσφυγόπουλο, έφερε ξανά στο προσκήνιο τις διαφορετικές
φιλοσοφίες Μητσοτάκη και Τσίπρα. Το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά
πολιτικό. Και η υπόθεση του νεαρού προσφυγόπουλου είναι
ενδεικτική.
Ο μεν πρωθυπουργός έσπευσε, ύστερα από τη συνάντηση που είχε ο
νεαρός με τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να τον
συναντήσει, δηλώνοντάς του το «προσωπικό του ενδιαφέρον» ενόψει
της επανεξέτασης του αιτήματός του για να μείνει στην Ελλάδα. Και
κάπου εκεί το θέμα κλείνει για την κυβερνητική πλευρά. Κλείνει
εκεί ακριβώς όπου θα έπρεπε να ανοίγει. Γιατί το θέμα δεν αφορά
μόνο τον νέο που ήρθε στην χώρα μας τον Νοέμβρη του 2019 σε ηλικία
16 ετών, έχει μάθει ελληνικά, είναι άριστος μαθητής και θέλει να
σπουδάσει στην Ελλάδα. Το θέμα αφορά στην άθλια νομοθεσία της
χώρας μας που στρέφεται εναντίον όλων των Σαϊντού, έτσι ώστε να
μην μπορούν να πάρουν άδεια παραμονής, στερώντας τους στοιχειώδη
δικαιώματα πρόσβασης σε παιδεία, στέγαση, υγεία, κ.ά. Φθάνοντας
μέχρι την απέλασή τους στην χώρα καταγωγής τους από τη στιγμή που
αυτή θεωρείται «ασφαλής»… Μία νομοθεσία-λαιμητόμος ελπίδων, με
άλλα λόγια.
Στον αντίποδα του σημερινού πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, ο
Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που έθεσαν το ζήτημα στη σωστή
του διάσταση. Ζήτησαν έτσι, με τροπολογία υπέρ του Σαϊντού, που
κατέθεσε ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος με
επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, να επανέλθουν συγκεκριμένες διατάξεις
που είχε καταργήσει στο παρελθόν η ΝΔ, καταδικάζοντας ασυνόδευτους
ανήλικους πρόσφυγες. Με τον τρόπο αυτόν η Αξιωματική Αντιπολίτευση
ανέδειξε την απόλυτα υποκριτική στάση της κυβέρνησης, με τον
πρωθυπουργό να επιχειρεί απλά να καλύψει επικοινωνιακά το θέμα.
Εμμένοντας στην απάνθρωπη ουσία της ισχύουσας νομοθεσίας.
