Τιμημένοι μου αναγνώστες, είδα στο ημερολόγιο ότι χτές ήταν της Αγίας Υπομονής και αποφάσισα να γράψω. Το ξέρω αφήνω πολλά κενά, ανάμεσα στην μια και στην άλλη επαφή μου μαζί σας, αλλά μια κοπέλα όπως η Στήλη Άλατος ( όχι ηλικία δεν λέω, που να χτυπιέστε σαν τα χταπόδια κάτω
Τιμημένοι μου αναγνώστες και καλά μου παιδιά, είπα η Στήλη Άλατος να δώσω ένα Σαββατοκύριακο ρεπό στα δαχτυλάκια μου, αλλά δεν με αφήνει η πραγματικότητα να ακολουθήσω κι εγώ, την κανονικότητα του Κυριάκου του Μητσοτάκη και όλων των υπολοίπων που έχουν λυμένα τα προβλήματα τους. Δεν το αντέχω, καταλαβαίνετε έτσι;
Τιμημένοι μου αναγνώστες, μπήκε και ο Μάρτιος. Περνάνε οι μέρες και οι μήνες,χωρίς να αλλάζει το κλίμα στην χώρα-σφραγίδα και είμαι στα κάτω μου η Στήλη Άλατος. Τόσο κάτω που ήμουνα σήμερα σε μια κατάσταση να μην γράψω και να δώσω μια κλωτσιά στο λαπτοπ, να πάει στο διάολο, αλλά
Τιμημένοι μου αναγνώστες, τελευταία μέρα του Φλεβάρη σήμερα και κανονικά θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη η Στήλη Άλατος, που θα έρθει ο πρώτος μήνας της άνοιξης και η ελπίδα και άλλα τέτοια γλυκανάλατα, που δεν με εκφράζουν , δεν με ρίχνουν σε τρελή διάθεση, που γενικά δεν. Έτσι είναι βρε
Τιμημένοι μου αναγνώστες, μήπως σας έλειψα η ρουφιάνα η Στήλη Άλατος, που χάλασα τα τακούνια μου, στους διαδρόμους του Τάε Κβο Ντο, για να ψάχνω να βρίσκω τις ειδήσεις που δεν θα σας πουν οι άλλοι και δεν θα τις δείτε γραμμένες αλλού; Αν σας έλειψα, υπόσχομαι να σας αποζημιώσω
Δεν είναι και πολύ καλή μέρα για αρκετούς, που βρίσκονται μέσα στην αίθουσα όπου διεξάγονται οι ομιλίες των συνέδρων, καλά μου παιδιά, καθώς πολλοί από την βάση, έχοντας απασφαλίσει υπέρ κάποιας πλευράς, αντιδρούν έντονα όταν ακούν ομιλίες που δεν είναι του κλιματός τους. Το μεγαλύτερο γιουχάισμα, έπεσε στον Γιάννη Ραγκούση
Τιμημένοι μου αναγνώστες, σας γράφω αυτό το κείμενο, η Στήλη Άλατος και απευθύνω ταυτόχρονα αγωνιστικούς χαιρετισμούς, στους αγρότες που βρίσκονται στο Σύνταγμα, αλλά και σε όσους έχουν μείνει πίσω στα μπλόκα και σε όσους έχουν χρήματα, έβαλαν πετρέλαιο και μπήκαν στα χωράφια τους για δουλειά. Μπορεί , καλά μου παιδιά,
Τιμημένοι μου αναγνώστες, η μέρα που μας πέρασε, κανονικά θα ήτανε γιορτή γιατί οι αόρατοι Έλληνες, απέκτησαν υπόσταση μέσα σε αυτήν την κακόμοιρη, την πτωχευμένη ελληνική κοινωνία, που παλαντζάρει ανάμεσα στη βλακεία και στην ηλιθιότητα. Έλα μου όμως που δεν ήταν μια τέτοια μέρα, γιατί ο ουγκανισμός της χώρας-σφραγίδα, που
Τιμημένοι μου αναγνώστες, ξεκινάει μι9α δύσκολη εβδομάδα, όχι για την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όπως θέλουν να μας πείσουν παπαγαλάκια του Μαξίμου και δημοσιολογούντες, της επικαιρότητας, αλλά για όσους έχουμε απομείνει ακόμη πιστοί, σε κάποιες βασικές αρχές της ζωής και αισθανόμαστε ντροπή απέναντι σε χαροκαμενους γονεις, που ζητούν δικαιοσύνη.
Τιμημένοι μου αναγνώστες, πολλά νεύρα στο Μέγαρο μαξίμου και δεν με καλούν, να τους ανάψω κεράκια, να τους βάλω απαλή μουσικούλα, να τους χαλαρώσω η Στήλη Άλατος, για να μπορέσουν τα παιδιά, τα επιτελικά, του Κυριάκου τα πουλέν, τα καμάρια της Ελλάδας, οι καλύτεροι όλων, να κάνουν την δουλειά τους,
