Οίηση, περιφρόνηση, υπεροψία.
Όλα σε έναν άνθρωπο.
Σε μια πολιτικό.
Την Ντόρα Μπακογιάννη.
Η οποία απέναντι στις κατηγορίες του Γιώργου Κατρούγκαλου περί οικογενειοκρατίας και διαφθοράς, μέσα από το παράδειγμα της περιβόητης αποστολής του ΥΠΕΞ επί ημερών υπουργίας της Ντόρας, στον ΟΗΕ, τον Οκτώβριο του 2006 (αποστολή 118 ατόμων, πολύ μεγαλύτερη από αποστολές μεγάλων χωρών, που περιλάμβανε π.χ. τον 25χρονο τότε Κώστα Μπακογιάννη, τον γιο της, και τον Βαγγέλη Μαρινάκη, τον κουμπάρο της, ως… συμβούλους!!!!), δεν είχε κανένα πρόβλημα και κανένα κόμπλεξ, να τα δικαιολογήσει ΟΛΑ και ΟΛΟΥΣ.
Φυσικά και το γνωστό τουπέ της, το ύφος τύπου “μα χρυσά μου είναι όλα τόσα απλά για την οικογένεια Μητσοτάκη, τι δεν καταλαβαίνετε;”
Η Ντόρα έτσι, χωρίς αιδώ και περισσό θράσος, είπε για τον Κωστάκη της: “Τι σημασία έχει που ήταν ο γιος μου; Άμα είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ (φυσικά το είπε προφορά, κάτι σαν Χάουρβαρντ); Και φυσικά οι συμβουλές του έχουν αξία”. Αλίμονο τώρα, τι θα έλεγε η μανούλα για το καμάρι της; Ότι τον πήρε μαζί της για να κάνει βόλτες στα μαγαζιά και τις λεωφόρους της Νέας Υόρκης;
Για δεν τον Μαρινάκη, εκεί, το ελαχιστοποίησε το πράγμα, λέγοντας ότι “είχε μόνο μια κάρτα, μια άδεια, για να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας”, ενώ προηγουμένως είχε βροντοφωνάξει (τακτική αυτό, “το παραδέχομαι πρώτη εγώ, μη μου το βγάλει άλλος”), “ναι ο κ. Μαρινάκης είναι κουμπάρος μου”, φυσικά με το γνωστό σαρδόνιο χαμόγελό της, μπρρρρρ….
Και φυσικά φρόντισε να μας κάνει και μάθημα, ότι δηλαδή η αποστολή στον ΟΗΕ ήταν τόσο μεγάλη γιατί “ήμουν γραμματέας του ΟΗΕ”, εννοούσε προφανώς ότι τότε η χώρα μας μετείχε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, και ότι η χώρα μας μεσολαβούσε στο… μεσανατολικό – “Άραβες και Ισραηλινοί κάθισαν στο ίδιο τραπέζι” -, κοινώς, ό,τι να ‘ναι. Αλλά με ύφος εκατό καρδιναλίων και δεν τρέχει τίποτε.
Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Και να μην ξεχνάμε.
Τι εστί “Μητσοτακέικο” για τον τόπο. Για τους πολίτες.
Τι δεν καταλαβαίνουμε;
Αντζελίνα η Συριζαία
Αυτό το αρπακτικό χορταίνει, αμ δε.