” … Σήμερα η εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ του Μαρινάκη (με υπογραφή κάποιου Θανάση Φουσκίδη) παρουσιάζει μια δισέλιδη προσωπογραφία του Θ. Καρτερού με τίτλο «ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΠΟΛΛΩΝ AΦΕΝΤΑΔΩΝ».
Για την πολιτική και επαγγελματική του πορεία, αφότου έφυγε από το ΚΚΕ, δεν θα μιλήσω εγώ. Η ιστορία του όμως στο διάστημα που ήταν στο ΚΚΕ με αφορά. Είναι και δική μου- δική μας ιστορία. Ουδέποτε άλλωστε δέχτηκα πως η ιστορία του κόμματος είναι ανώνυμη όταν αυτοί που την έγραψαν έφυγαν από το κόμμα και επώνυμη όταν αφορά άτομα τα οποία παραμένουν.
1. Ο Καρτερός έχει μια δράση στο ΚΚΕ, που ειδικά στα χρόνια της δικτατορίας λίγοι την έχουν. Καταρχήν δεν ήταν στη Νομική Αθηνών- όπως γράφουν τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ- αλλά στη Νομική Θεσσαλονίκης όταν συνελήφθη από τη Χούντα. Πριν τη Χούντα υπήρξε μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη και είχε διώξεις για εκείνη τη δράση του. Από τη Χούντα διώχθηκε και φυλακίστηκε χωρίς να κάνει την παραμικρή υποχώρηση.
2. Το δημοσίευμα γράφει ότι έφυγε από το ΚΚΕ με την διάσπαση του ’89. Δηλαδή τη διάσπαση της ΚΝΕ. Πρόκειται για ψέμα. Έφυγε με την διάσπαση του ‘91, με την ομάδα των λεγόμενων ανανεωτικών. Τόσα ξέρουν, όμως, τόσα γράφουν. Το 1989 έγινε διευθυντής του Ριζοσπάστη όταν ο τότε Διευθυντής Γρ. Φαράκος έγινε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
3. Γράφουν, επίσης, τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ για τον Καρτερό: «Τους τίτλους τιμής που απέκτησε από την αντιστασιακή του δράση, εφόσον δεν τους εκτίμησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου, όπως έκανε με άλλους της κομμουνιστικής Αριστεράς, θέλησε να τους κεφαλαιοποιήσει μέσα από το ΚΚΕ». Πρόκειται για ψέμα ολκής. Ο Καρτερός ήταν μέλος του ΚΚΕ και στέλεχος της ΚΝΕ από την εποχή της Δικτατορίας και μέλος της ΚΕ του Κόμματος από το 10ο Συνέδριο (1978). Καμία σχέση και καμία ερωτοτροπία δεν είχε με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80.
4. Στο ίδιο κείμενο διαβάζουμε για τον Ριζοσπάστη: «υπήρξε η μεγαλύτερη σχολή παραγωγής ‘‘συστημικών’’ δημοσιογράφων, καθώς εκεί εκπαιδεύονταν ‘‘όλα τα καλά παιδιά’’ της μεταπολιτευτικής πιάτσας των μίντια». Πρόκειται για ασφαλίτικης εμπνεύσεως χυδαιότητα. Ο Ριζοσπάστης σε όλη του την ιστορία και για ένα διάστημα μετά το 1996 υπήρξε μία από τις καλύτερες σχολές δημοσιογραφίας σε ολόκληρο τον ελληνικό Τύπο. Και φυσικά δεν μπορεί να ευθύνεται για την πολιτική- επαγγελματική διαδρομή του οποιουδήποτε, όταν εκείνος αποχώρησε από τις τάξεις του. Ο αντικομουνισμός σε συνδυασμό με το δόγμα της συλλογικής ευθύνης ήταν πάντοτε η τέλεια συνταγή του φασισμού.
* το κείμενο του ιστορικού – δημοσιογράφου Γ. Πετρόπουλου είναι από την προσωπικη του σελίδα στο facebook
Ολόκληρη η ανάρτηση του Γ. Πετρόπουλου στο: zoornalistas.gr
