Απαντώντας σε ερώτηση του News24/7 και του Γεράσιμου Λιβιτσάνου: Στο Συνέδριο του Economist αναφέρατε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την ραχοκοκαλιά της Προοδευτικής Παράταξης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι η μόνη προοδευτική δύναμη. Ποιες θεωρείτε προοδευτικές δυνάμεις και πώς θα τις τοποθετούσατε στον σημερινό πολιτικό χάρτη; Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνετε και το Κίνημα Αλλαγής;
Ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε: Αυτό που είπα στο συνέδριο του Ecoomist δεν ήταν κατι καινούριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κορμός, η ραχοκοκαλιά της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης. Καταλαμβάνει με βάση την απήχησή του στην ελληνική κοινωνία με βάση τα ποσοστά του στις εκλογές εδώ και μια δεκαετία, καταλαμβάνει τον ευρύτερο χώρο από τα αριστερά έως το κέντρο.
Δεν τον καταλαμβάνει κατ’ αποκλειστικότητα το χώρο. Υπάρχουν δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται και είναι δημοκρατικές. Υπάρχουν και δυνάμεις που δεν έχουν κατ’ ανάγκη πολιτική ένταξη, αλλά που επιδιώκουν την πρόοδο και κατατάσσονται στο ευρύτερο φάσμα των προοδευτικών δυνάμεων και με αυτές θέλουμε να συνομιλήσουμε.
Μιλάμε για την ανάγκη μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση.
Σε σχέση με το ΚΙΝΑΛ, δεν έχω ούτε θα ήθελα να έχω προοδευτικότερο ή αριστερόμετρο. Εφόσον το ΚΙΝΑΛ αυτοπροσδιορίζεται ως ένα κόμμα του προοδευτικού χώρου, δεν θέλω να το αμφισβητήσω. Αυτό θα πρέπει να το αποδεικνύει στα κρίσιμα ζητήματα που έχουμε μπροστά μας.
Η βασική κριτική που ασκούμε στο ΚΙΝΑΛ, είναι ότι σε κρίσιμες στιγμές και γι’αυτό και συρρικνώθηκε εκλογικά, στήριξε τη Νέα Δημοκρατία τη δεξιά συντηρητική παράταξη σε ακραίες μάλιστα πολιτικές επιλογές και το διάστημα που μεσολάβησε από τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Σαμαρά, υπέπεσε και σε τρία στρατηγικά κατά την άποψή μας ολισθήματα:
Η απόφασή του να μην υποστηρίξει τη Συμφωνία των Πρεσπών, κόντρα σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, κόντρα στο κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και κόντρα σε ένα μεγάλο αριθμό στελεχών μεσα στο ίδιο το ΚΙΝΑΛ.
Δεύτερο ολίσθημα σε σχέση με την προοδευτική ταυτότητα, ήταν η επιλογή να καταψηφίσει την πρόταση για την απλή αναλογική. Ακατανόητη επιλογή ιδίως για ένα κόμμα που είναι της τάξης του 6-8% και θέλει να είναι ρυθιστής των πολιτικών εξελίξεων. Και εκεί ταυτίστηκε με τον κ. Μητσοτάκη.
Τρίτη ακατανόητη στάση και στρατηγικό ολίσθημα ήταν η πρόσφατη επιλογή να υπερψηφίσει ένα νόμο βαθιά αντιδημοκρατικό, που βάζει γύψο στο δημοκρατικό δικαίωμα των διαδηλώσεων, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και ιστορικά συνδεδεμένο με αυτό που λέμε Δημοκρατική παράταξη στον τόπο.
Εμείς δεν μπορούμε να μην ασκούμε κριτική όταν τα βλέπουμε αυτά. Όμως επαναλαμβάνω δεν έχουμε ούτε αριστερόμετρο ούτε προοδευτικόμετρο. Η κοινωνία κρίνει , οι πολίτες κρίνουν και κατατάσσουν κάθε φορά τις δυνάμεις στη συνείδησή τους όχι μόνο με βάση τα όσα δηλώνουν, αλλά και με βάση τα όσα πράττουν.
