Τρικυμία σε … ποτήρι!

Για να ξεκαθαρίζουμε μερικά πράγματα. Οι ΑνΕλλ δεν είναι τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αριστερό κόμμα. Είναι ένα γνήσιο λαικό δεξιό κόμμα, με όλα τα χαρακτηριστικά του χώρου, όπως εμμονή σε εθνικοπατριωτικά αφηγήματα, θρησκοληπτικά δόγματα και εθνικοπαιδαγωγικά φορμαλιστικά ιδεολογήματα.
Οι ΑνΕλλ δεν ψηφίστηκαν από αριστερούς κι αν έγινε από κάποιους, είχε να κάνει περισσότερο με τη συνεπή εμμονή τους στην απαλλαγή του τόπου από το διεφθαρμένο σύστημα Σαμαρά-Βενιζέλου-Ντογιάκου και λιγότερο στη συμφωνία με τον πολιτικό τους λόγο. Το εκλογικό κοινό του Π Καμμένου, είναι προνομιακά ο χωρος της συντηρητικής παράταξης που εκφράζεται από την καραμανλικό αρχέτυπο. Δηλαδή λαική ριζοσπαστική δεξιά. Με αυτό το καραμανλογενές εκλογικό τμήμα, “συνομιλεί” ο Π Καμμένος, και με αυτό κατάφερε να διασπάσει το μπλόκ της ΝΔ από το 2012 μέχρι τώρα, σε 4 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Παράλληλα με την αντίδρασή του, που ήταν επιβεβλημένη απέναντι στο χώρο του, γιατί κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στις περιπτώσεις Δ Καμμένου και Π Σγουρίδη, διασφαλίζει την “αυτονομία” των ΑνΕλλ σε μια απόλυτα τίμια και συνεπέστατη μεχρι σήμερα συμμαχία με τον Αλ Τσίπρα, όπου ο καθένας σέβεται τον άλλο, παρότι στα πιο πολλά υπάρχει εκ διαμέτρου διαφορετική πριοσέγγιση.
Στο πιο σημαντικό όμως, εκείνο που συνέχει, αυτήν την συμμαχία, υπάρχει σταθερή αποφασιστικότητα και είναι το ξήλωμα της διαπλοκής των βαρόνων και η έξοδος της χώρας από το τουνελ των μνημονίων, μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους. Δεν έγινε ξαφνικά ΣΥΡΙΖΑ ο Καμμένος, η Κουντουρά η ο Κουίκ, όπως και κανείς από εμάς δεν έγινε ξαφνικά οπαδός των συμμαχιών με συντηρητικά κόμματα.
Από την άλλη η στήριξη στον Μουζάλα πρέπει να είναι σταθερή και συνεπής, αλλά κυρίως μακριά από υπερβολές. Δεν είναι σωστό να αναδειχθεί σε πολιτικό σύμβολο ο υπουργός, γιατί έτσι θολώνει το πλεονέκτημα του συμβολισμού της πολιτικής που ασκεί η ΠΦΑ κυβέρνηση σε αυτό το τόσο ευαίσθητο πεδίο του προσφυγικού. Δεν πρέπει να απωλεσθεί το τεκμήριο της υπεροχής της δικής μας πολιτικής προσέγγισης σε ένα τόσο καίριο διεθνές πρόβλημα, για χάρη μιας πολιτικής αψιμαχίας σε τοπικό επίπεδο .
Σε ότι έχει να κάνει με εμάς σημασία έχουν οι πολιτικές και η συνέπεια και όχι τα πρόσωπα, όπως αποδείξαμε και στις πρόσφατες εκλογές. Και τέλος τώρα χρειάζεται από όλους και η πολιτική ωριμότητα, να αναδείξουμε το δάσος ( διαπραγματευση, προστασία από κόκκινα δάνεια, προστασία του αγροτικού εισοδήματος, ξήλωμ ατων κυκλωμάτων στη Δικαιοσύνη, τέλος στη διαπλοκή, αξιοποίηση των λιστών με φοροφυγάδες κλπ ) και να μην μείνουμε στο δέντρο ( αν θα περάσει του Πάνου η του ΣΥΡΙΖΑ )…
ΥΓ: Kαι για να το κάνω και πιο λιανά … Σαφώς και προτιμάω Μουζάλα από Καμμένο. Σαφέστατα όμως και προτιμάω Καμμένο, από Φώφη, Σταύρο, Λεβέντη, Χρυσοχοίδη, Σημίτη, Πάγκαλο, Καψή, Τρέμη, Πρετεντέρη, Σία, Μπάμπη, Τσίμα, Παπαχελά, Σπυράκη, Αδωνι, Σαμαρά, Βορίδη, Κυριάκο, Βενιζέλο, Λοβέρδο, Χριστοφιλοπούλου, Μπογδάνο, Χούκλη, Παπασταύρου, Χρύσανθο, Ντογιάκο, Τσατάνη κλπ, κλπ ( προσθέστε ονόματα αν θέλετε…)! Γκε, γκε ;;