Αυτός ο άνθρωπος και αυτή η απίστευτη συμμαχία διεφθαρμένων πρόθυμων κατάφερε να ανατρέψει το Εργατικό Κόμμα, που είχε κερδίσει τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Πώς έγιναν μάγκες τα λαμόγια;Ορισμένα διδάγματα είναι επείγουσα ανάγκη να εξαχθούν:
Στη χυδαία προπαγάνδα των ιδιωτικών ΜΜΕ πρέπει να υπάρχει αντίβαρο. Η κυβέρνηση Ρούσεφ όπως και η προηγούμενη του προέδρου Λούλα έκαναν ελάχιστα πράγματα για να ενισχύσουν εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και τη δημόσια τηλεόραση. Όταν η τελευταία καρκινοβατεί σε αξιοπιστία και απήχηση, η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο.
Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που συνασπίστηκαν για την ανατροπή του Εργατικού Κόμματος και της προέδρου Ρούσεφ είχαν ευνοηθεί από την κυβέρνηση της ίδιας όσο και του Λούλα ντα Σίλβα, του προκατόχου και ομοϊδεάτη της. Μόνο την προηγούμενη χρονιά, από κρατικές ενισχύσεις, οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες έλαβαν δισεκατομμύρια δολάρια, ποσά πολύ μεγαλύτερα από αυτά που δόθηκαν στα πακέτα κοινωνικής πρόνοιας προς τους φτωχούς, τα οποία ο νέος πρόεδρος άφησε να εννοηθεί ότι θα περικόψει ή και θα καταργήσει.
Οικονομικά συμφέροντα και ξένοι επενδυτές, όπως και η αμερικανική διοίκηση, είχαν καταλήξει σε μια προσωρινή ανακωχή με το Εργατικό Κόμμα. Αλλά όταν θεώρησαν τη στιγμή κατάλληλη, στράφηκαν προς τους παραδοσιακούς τους συμμάχους. Οι αντίπαλοι της Ντίλμα Ρούσεφ την ανέχονταν απλώς και βρήκαν την ευκαιρία να την ανατρέψουν.
Η εκστρατεία εναντίον της προέδρου έγινε με φόντο την οικονομική κρίση που μεγαλώνει στη χώρα και την αδυναμία της κυβέρνησής της να τη διαχειριστεί και να την αντιμετωπίσει. Αυτή ήταν η αχίλλειος πτέρνα της διακυβέρνησης Ρούσεφ. Για να διατηρηθούν στην εξουσία και να επιβάλλουν τις ριζικές αλλαγές που επιθυμούν, τα αριστερά κόμματα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται την καθημερινότητα. Να βελτιώσουν, να αλλάξουν τη καθημερινή ζωή των πολιτών, για να τους έχουν συμμάχους.
Μπορεί στην οικονομία τα περιθώρια διαφορετικής πολιτικής να είναι περιορισμένα ― όπως συμβαίνει σήμερα στην ευρωζώνη ― αλλά ανάμεσα στην αριστερά και το συντηρητικό στρατόπεδο, με την όποια εκδοχή του, υπάρχουν μεγάλες ιστορικές και πολιτιστικές διαφορές που επηρεάζουν τη πολιτική τους. Στη Ρούσεφ δεν συγχώρησαν ποτέ ότι αγωνίστηκε εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας, βασανίστηκε αλλά δεν λύγισε και έφτασε μέχρι το ανώτατο αξίωμα της χώρας, χωρίς να είναι «μία από αυτούς».
Η δεξιά δεν μπορεί εύκολα να ανεχθεί την αριστερά στην εξουσία και χρησιμοποιεί όλους τους μηχανισμούς, ιδεολογικούς και μη, που διαθέτει για να την ανατρέψει. Αυτό δείχνει και το μίσος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζεται όχι μόνο από τον συντηρητικό αλλά και από τον ενδιάμεσο χώρο και τους διανοούμενους του συστήματος, μίσος δυσανάλογο με τις υπαρκτές αδυναμίες ή αστοχίες της κυβέρνησης. Όσο οι τελευταίες διορθώνονται και όσο η δεξιά χάνει τους ενδιάμεσους συμμάχους της, παράλληλα με τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, τόσο η θέση της αριστεράς θα δυναμώνει.
Ολόκληρο το άρθρο του Στέλιου Κούλογλου στο tvxs.gr
