«Ο Κώστας Καζάκος δεν ήταν μόνο προικισμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής θεατρικών έργων. Ήταν μια γενναιόψυχη προσωπικότητα, με διεισδυτικό στοχασμό και βαθιά συνείδηση της κοινωνικής αποστολής της τέχνης να εξανθρωπίζει τον άνθρωπο», σημειώνει το ΚΚΕ, στη συλλυπητήρια ανακοίνωσή του για την απώλεια του σπουδαίου ηθοποιού και σκηνοθέτη.
Ο Κώστας Καζάκος υπήρξε επί χρόνια μέλος του κόμματος, ενώ είχε εκλεγεί δύο φορές βουλευτής με το ΚΚΕ ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ
Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον πολύτιμο σύντροφό μας Κώστα Καζάκο
Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε έναν από τους μεγάλους του θεάτρου, τον αγαπημένο, τον πολύτιμο σύντροφό μας στα μικρά και τα μεγάλα, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τις πίκρες της ζωής και του αγώνα, Κώστα Καζάκο.
Ο Κώστας Καζάκος δεν ήταν μόνο προικισμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής θεατρικών έργων. Ήταν μια γενναιόψυχη προσωπικότητα, με διεισδυτικό στοχασμό και βαθιά συνείδηση της κοινωνικής αποστολής της τέχνης να εξανθρωπίζει τον άνθρωπο. Όσα σπουδαία κατάφερε στον χώρο της τέχνης δεν τα όφειλε απλά στα δώρα που του χάρισε η φύση, την κραταιά φωνή, την αγέρωχη αρρενωπή μορφή, το επιβλητικό παράστημα, αλλά κυρίως στις ψυχικές και πνευματικές αρετές, που σμιλεύτηκαν κι ωρίμασαν κοπιαστικά και με θυσίες από τα νεανικά του χρόνια στο καμίνι της βιοπάλης και μέσα από το πάθος του για τη μόρφωση και την πνευματική καλλιέργεια.
Η αγωνιστική κληρονομιά του πατέρα του και τα προσωπικά του βιώματα τον τοποθέτησαν από νωρίς στην πλευρά των αδικημένων, στην πλευρά εκείνου «του τμήματος του λαού που κουβαλάει το μεγαλύτερο κοινωνικό βάρος», όπως έλεγε ο ίδιος αναφερόμενος στην εργατική τάξη και τον ρόλο της στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η επιλογή του θεατρικού δρόμου ήταν συνειδητή, δεμένη άρρηκτα με την πορεία της ταξικής και ιδεολογικής του συνειδητοποίησης. Από την πρώτη του θεατρική εμφάνιση μετά την αποφοίτησή του από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία», αλλά και σε όλη τη διαδρομή του στο θεατρικό σανίδι και τον κινηματογράφο, ο Κώστας Καζάκος διένυσε μια εμβληματική πορεία, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα σπουδαίων συγγραφέων, κατορθώνοντας να “δαμάσει” με καθαρό και γι’ αυτό ουσιαστικά λαϊκό τρόπο, θεατρικά κείμενα -κλασσικής και σύγχρονης δραματουργίας- που απευθύνονται στα πιο μύχια συναισθήματα και στις πιο υψηλές σκέψεις της ανθρωπότητας. Ως θιασάρχης και σκηνοθέτης επέλεγε προσεκτικά τα έργα που ανέβαζε, με κριτήριο να είναι κοινωνικά και ιστορικά χρήσιμα, όπως η παράσταση – σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα «Το μεγάλο μας τσίρκο».
Το 2023 θα συμπλήρωνε 70 χρόνια προσφοράς στο θέατρο. Ακατάβλητος μέχρι το τέλος υπηρέτησε τη δραματική τέχνη με πίστη και πάθος θεμελιωμένα στη βαθιά εκτίμηση για τη δύναμή της, στην άποψή του ότι το θέατρο «παρέχει παιδεία και είναι η πιο λαϊκή, επίκαιρη, άμεσα κατανοητή και ζωντανή τέχνη», στην πεποίθησή του ότι «το θέατρο σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάζει τους ανθρώπους» όπως έλεγε.
Πιστός στον δημιουργικό και διαπαιδαγωγητικό ρόλο της προοδευτικής τέχνης και έχοντας εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνατότητες του εργαζόμενου λαού, ο Κώστας Καζάκος αφιέρωσε όλη του τη ζωή, τη σκέψη, το συναίσθημα και το ταλέντο του στο να μας βοηθήσει «να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, να ανεβάσουμε το ηθικό μας και αποφασιστικά να αποκεφαλίσουμε το ανθρωπόμορφο τέρας που μας καταστρέφει τη ζωή».
Αισθάνονταν πάντα την τέχνη ως αγώνα για ανάταση, πρόοδο, εξέλιξη που δεν σταματάει ποτέ και θεωρούσε σύμφυτη με τον καλλιτέχνη την αγωνιστική στάση ζωής, την οποία ο ίδιος ακολούθησε σταθερά και αταλάντευτα μέχρι το τέλος. Ανταποκρινόμενος στην ιστορική αναγκαιότητα της εποχής μας, ο Κώστας Καζάκος συστρατεύθηκε επί δεκαετίες, στην πρώτη γραμμή, με το ΚΚΕ, ακόμα και από τη θέση του βουλευτή του, πάντα παρών σε όλους τους αγώνες του εργατικού-ταξικού και του αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος.
Η πολιτική δράση του ήταν μια αρμονική συνύπαρξη της ζωής και της καλλιτεχνικής πράξης. Η ιδεολογία του καθόριζε τη ζωή του και αυτό έβγαινε αβίαστα και στη δουλειά του. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε στον Κώστα Καζάκο την πολιτική δράση από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Πρώτα από όλα με το έργο του υπηρέτησε τα προωθημένα κοινωνικά ιδανικά του και την τάξη- φορέα τους κι έπειτα, με την ενεργή παρουσία του σε όλες τις μεγάλες πολιτικές μάχες, επιβεβαίωσε όσα με το έργο του εννοούσε.
Ο σύντροφος Κώστας θα μείνει στις καρδιές μας, θα μείνει στις καρδιές όλου του κόσμου του λαϊκού, αυτού του «εχθρού λαού», που τόσο αγαπούσε και τόσο του έμοιαζε με την απλότητα, τη ζεστασιά και τη λαϊκότητα της μεγάλης του ψυχής. Δεν θα ξεχαστεί, γιατί ήταν ένας γεμάτος πάθος και δύναμη πρωταγωνιστής, όχι απλά στη σκηνή, στα πλατό, στις εξέδρες των διαδηλώσεων, αλλά τελικά στην Ιστορία. «Λαχτάρησε μια χώρα» όπου ο λαός θα πάψει «να περιμένει μάταια τον καιρό». Και αν οι λίγοι αυτό δεν του το συγχωρούν, είναι μια επιβεβαίωση ότι έκανε το καθήκον του σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, είναι μια επιβράβευση της ζωής του. Οι μέρες που ο λαός «θα αρνιέται πια να βλέπει τον δρόμο του κλειστό», οι μέρες που λαχτάρησε, αργά ή γρήγορα, θα ‘ρθουν. Θα φροντίσουν γι’ αυτό όλοι εκείνοι που συνεχίζουν τη ζωή του, παλεύοντας για έναν ανώτερο πολιτισμό σε μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση.
Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σύντροφο Τζένη, τα παιδιά, τα εγγόνια του και όλους τους δικούς του.
ΚΝΕ: Η πρώτη μέρα του Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» αφιερωμένη στην προσφορά του
«Με βαθιά θλίψη αποχαιρετάμε τον σπουδαίο σκηνοθέτη και ηθοποιό, τον αγαπημένο μας σύντροφο, Κώστα Καζάκο, που με το έργο του έβαλε ξεχωριστή σφραγίδα στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ.
«Από τις πρώτες του παραστάσεις και το ιστορικό έργο “Το μεγάλο μας Τσίρκο”, που βγήκε σε συνθήκες λογοκρισίας μες στη δικτατορία από τον θίασο Καρέζη-Καζάκου, μέχρι τα πρόσφατα έργα, που ανέβασε με δική του σκηνοθεσία ή παραγωγή, όπως “Ο Αφέντης Πούντιλα και ο Δούλος του ο Μάττι”, “Η ζωή του Γαλιλαίου” του Μπ. Μπρεχτ ή “Η Ανάκριση”» του Πέτερ Βάις έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αφύπνιση της νεανικής συνείδησης, στη ριζοσπαστικοποίησή της, αποτελώντας παράδειγμα για τους νέους δημιουργούς», προσθέτει.
«Θα θυμόμαστε πάντα τη συμβολή του στον θεσμό του Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, για τον οποίο έδινε και ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια τον καλύτερο εαυτό του, με τελευταία συμμετοχή του πέρυσι, στο 47ο Φεστιβάλ. Όπως έλεγε ο ίδιος “στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ η προσέλευση του κόσμου μοιάζει σαν θύελλα (…) θα δεις πρόσωπα να κυκλοφορούν με μια ανάταση, μια ευφορία, γιατί βάζουν όλες τις δυνάμεις τους σε έναν κοινό στόχο – κι αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα του Φεστιβάλ”», σημειώνει το Κ.Σ. της ΚΝΕ.
Και καταλήγει:
«Βάζουμε ψηλά τον πήχη, ώστε η δουλειά της ΚΝΕ στον πολιτισμό, για την οποία ο Κώστας Καζάκος έδειχνε τόσο ενδιαφέρον, να μετρά συνεχώς νέα πρωτοπόρα βήματα.
»Θα τον αποχαιρετήσουμε, όπως του πρέπει, στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” σε όλη την Ελλάδα. Στις κεντρικές εκδηλώσεις στην Αθήνα, 22-23-24 Σεπτεμβρίου, θα αφιερώσουμε την πρώτη μέρα στην πολύτιμη προσφορά και το έργο του.
»Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους οικείους του, τη σύζυγό του, Τζένη Κόλλια, τα παιδιά του, Κωνσταντίνο, Αλέξανδρο και τις συντρόφισσές μας, Ηλέκτρα και Μάγια, καθώς και στα εγγόνια του».
Πηγή: efsyn.gr
