Πως να ευχηθώ καλή εβδομάδα, με όλα αυτά που συμβαίνουν; Κυριακάτικα έμεινα Στήλη Άλατος, όταν στην πολιτική επικοινωνία, έκανε την εισαγωγή της η νοηματική ως τρόπος αντίδρασης, γιατί μάλλον βολεύονται άπαντες να μην υπάρχει άμεση αντίδραση, αλλά δια αντιπροσώπου, στον οποίο δίνουμε εντολές με νεύματα. Πρωινιάτικο Δευτέρας, μπήκαν τα κοράκια στο σπίτι της συνταξιούχου Ιωάννας Κολοβού, να της το πάρουν για χρέος 15 χιλιάδες ευρώ. Όχι καλά μου παιδιά δεν μπήκε όμορφα η εβδομάδα και δεν μπήκε για κανέναν μας. Ξέρω εγώ τι γράφω, όλοι μαζί είμαστε στον κάδο του πλυντηρίου, που μας φέρνει στροφές και μας ζαλίζει και μας αποχαυνώνει.
Πως να αντιδράσει ο πολίτης, όταν έχουν υποκύψει οι πολιτικοί; Είναι αντίδραση το νεύμα … Καραμανλή;
Καλά μου παιδιά, είδατε που δεν γράφω για την αντιπολίτευση; Στο σπίτι όλα καλά; Τα παιδιά, η θειά η κουφή; Ο θείος μας συνήλθε; Κι άλλα τέτοια πολλά μπορώ να γράψω.
Και μετά πάμε σε μας, καλά μου παιδιά. Σε σας και σε μένα. Εγώ που γράφω κι εσεις που διαβάζετε. Στην καρέκλα είμαι εγώ, σε καναπέδες, καρέκλες και κρεβάτια εσείς. Ποιός να μας σηκώσει; Κάποιος που βαριέται, κάποιος που κοιτάει το πουγκί του, κάποιος που είναι μακριά, κάποιος που νομίζει ότι κάνει τις τέλειες επιλογές, κάποιος που τραυματίζεται εύκολα ή τα λιμά; Ονόματα δεν γράφω, υπολήψεις δεν θίγω, αλλά αυτός που τύποις είναι πρωθυπουργός, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί ως κυβερνήτης, έχει απονευρώσει, κάθε αντίδραση εναντίον του.
Σπάνε τις πόρτες του κοσμάκη τα “κοράκια”
Καλά μου παιδιά, δεν θα επεκταθώ πολύ. Βιάζομαι να πάω να κρυφτώ, να μην δείτε την ντροπή μου, που δεν έκανα τίποτα να βοηθήσω και είδα αυτές τις εικόνες το πρωί. “Κοράκια” και αστυνομικοί, ένα σώμα, που πήρε σβάρνα την κακομοίρα την Ιωάννα Κολοβού, της έσπασαν την πόρτα, την έβγαλαν έξω από το σπίτι της κι όταν η γυναίκα, τους ζήτησε να πάρει ένα ρούχο, τότε … Συγνώμη τιμημένοι μου αναγνώστες, αλλά εκείνη την στιγμή έμεινα Στήλη Άλατος. Η απάντηση αυτού του καλού κυριούλη, του γλυκομίλητου, του δικαστικού κλητήρα, που την είδε εξουσία, ξέρετε ποιά ήταν; “Τίποτα δεν θα πάρεις. Φύγε”. Από που να φύγει ρε κ@@@@λη και ποιός είσαι εσύ;
Ες αύριον τα αποδέλοιπα, καλά μου παιδιά. Μόλις μου φύγουν τα νεύρα, για να μην μου ξεφύγουν οι λέξεις…
Δαύτος βαριέται και πού ζεί, μόνο για το Σουβλατζίδικο του ΜΑΙΡΑΚΤΑΡΗ στο ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ και τις ταβέρνες της ΧΑΣΙΑΣ είναι μανούλα, άλλωστε από εκεί κυβέρνησε τον τόπο 2004-2009.
Σας στελνω κειμενο της καλης φιλης στο fb Στιλβη Μαριας
Μαυριδουμετην υπενθυμιση οτι μεγαααλο μερος του λαου μας γνωριζει …..
Ιποδαμεια Χχχχχ
20 ώρ. ·
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας
Στίλβη Μαρία Μαυρίδου
12 Νοεμβρίου στις 2:39 μ.μ. ·
Υποκρισία & Υποκριτής
“Ο ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΙΒΔΗΛΟ ΠΟΥ ΓΥΡΕΥΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΙΑ ΓΝΗΣΙΟ”
Ανδρέας Λασκαράτος
Ο όρος υποκριτής προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό θέατρο και δηλώνει τον ηθοποιό, ο οποίος εξασκεί επί της σκηνής την τέχνη της υποκριτικής.
Εκτός σκηνής, ο υποκριτής είναι ο ηθοποιός της καθημερινότητάς μας ο οποίος έχει εξασκηθεί στην επιτηδευμένη απόκρυψη αισθημάτων και σκέψεων.
Μπορεί να φανερώνει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ενώ κατά βάθος έχει ένα άλλο και σε πείθει να πιστέψεις κάτι, όταν ο ίδιος πιστεύει και προσδοκά κάτι εντελώς διαφορετικό.
Είναι ταλαντούχος στην παραπλάνηση, αλλά κενός από ειλικρίνεια και γνησιότητα. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να έχει καλή δημόσια εικόνα, χωρίς να ενδιαφέρεται καθόλου για τον εσωτερικό του κόσμο, ούτε για το κακό που θα προκαλέσει στους άλλους.
Το συμφέρον του είναι πάνω από τις ανάγκες των άλλων και ο σκοπός του αγιάζει, με κάθε τρόπο, τα μέσα.
Τον συναντάμε στην οικογένεια, στην εργασία, ανάμεσα σε φίλους, στις ερωτικές σχέσεις, στον κοινωνικό περίγυρο, σε συνεργασίες, σε παρέες… Παντού!
Ο υποκριτής δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμος και θα πάρει πολύ καιρό ώσπου να γίνει αντιληπτός από το θύμα του, επειδή γνωρίζει να καλύπτεται κι έχει εξασκηθεί στην πειθώ…Κι ώσπου να γίνει αντιληπτός, το κακό που επιδίωξε (συνήθως) έχει γίνει!
Θεραπεία της υποκρισίας ΔΕΝ υπάρχει, αλλά ούτε κι ο υποκριτής επιθυμεί ν’ απαλλαγεί απ’ αυτή την ιδιότητα που έχει καταστεί δεύτερη φύση του.
Όμως από τη στιγμή που θα γίνει αντιληπτός, η μόνη λύση είναι η απομάκρυνση, όχι μόνο από τον ίδιο τον υποκριτή, αλλά κι από κάθε τι που συνδέεται μαζί του.
Οριστική απομάκρυνση από κάθε μορφή υποκρισίας και κάθε “χορηγό” αυτής, μ’ ένα οριστικό ΑΝΤΙΟ!!!
Στίλβη Μ.Μ.