Τιμημένοι μου αναγνώστες, η Ελλάδα πενθεί τα παιδιά της και αγωνιά για το μέλλον της. Όταν μανάδες και πατεράδες, σπρώχνουν τα παιδιά τους να φύγουν από τον τόπο τους, να φύγουν μακριά τους κι ας ξεριζώνονται τα σωθικά τους, με αυτή την προοπτική, αυτή η χώρα είναι ήδη στον γκρεμό. Οι κλόουν που παριστάνουν τους κυβερνήτες της, την τελείωσαν την Ελλάδα. Η χώρα άντεξε τρία μνημόνια, αλλά δεν είχε τα κουράγια, να υπερνικήσει το μεγαλύτερο εμπόδιο, το σαράκι που την τρώει από μέσα της, την επιστροφή στην δεκαετία του 1950. Κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, εκεί βρισκόμαστε καλά μου παιδιά. Οι κραυγές των μανάδων και των πατεράδων στα Τέμπη, αυτό μας φωνάζουν…
Καλά μου παιδιά, η οργή που με διακατέχει την Στήλη Άλατος, είναι φανερή. Θα την καταλάβετε διαβάζοντας, όσα γράφω. Δεν θέλω να την κρύψω την οργή μου άλλωστε. Χάθηκαν νέα παιδιά, η ελπίδα μιας καθημαγμένης χώρας για να ορθοποδήσει. Χάθηκαν παιδιά… Η χώρα θρηνεί , όλοι οι φοιτητές έχουν επιδοθεί σε ένα μακάβριο προσκλητήριο, να μάθουν αν φίλοι και συμφοιτητές, ήταν μέσα στο μοιραίο τρένο. Γονείς κρατούν φωτογραφίες των παιδιών τους, περιμένοντας να μάθουν αν θα βρουν κάτι να θάψουν. Γυναίκες ουρλιάζουν σκάστε, σε όσους χαλάνε τον θρήνο με την υποκρισία τους και τα προσχηματικά συλλυπητήρια.
Ακόμη περπατά στις γειτονιές ο θάνατος και σταυροκοπιομαστε όλοι μην τυχόν και μάθουμε κακό και για δικό μας άνθρωπο. Αυτά βιώνει ο κόσμος. Λύπη , οργή και φόβο. Αυτή είναι η ατμόσφαιρα καλά μου παιδιά και μας έχει συμπαρασύρει όλους μας. Τουλάχιστον όλους όσοι συναισθανόμαστε ότι χύθηκε αίμα που δεν αναπληρώνεται.
Τιμημένοι μου αναγνώστες, υπάρχουν δημοσιογράφοι και “δημοσιογράφοι”. Η πρώτη κατηγορία, δεν διαφέρει σε τίποτα από σας και από μένα. Η δεύτερη κατηγορία, είναι τα “παπαγαλάκια” του Κυριάκου, τα οποία άρχισαν από χθες το πρωί, να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Πριν ακόμη βγουν και οι τελευταίοι από το τρένο στα Τέμπη, αυτοί οι “δημοσιογράφοι”, άρχισαν να ξεπλένουν το αφεντικό τους, πρώτα με χυδαίους συμψηφισμούς και στην συνέχεια, ρίχνοντας όλο το βάρος της ευθύνης, σε έναν άνθρωπο, στον σταθμάρχη. Αυτά τα πλυντήρια του συστήματος Μαξίμου, έφτασαν τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος, να αμφισβητήσουν ακόμα και το γεγονός ότι οι δύο αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν μετωπικά. Τέτοιες βολές κατά της λογικής, αλλά και των εικόνων, που μετέδιδε ακόμη και το ίδιο τους το κανάλι. Η δουλειά τους έχει έναν και μόνο στόχο, να αφήσουν έξω από το κάδρο των ευθυνών τον Μητσοτάκη. Τον άνθρωπο, ο οποίος θα αρνηθεί καλά μου παιδιά, αν πιεστεί, να αρνηθεί ακόμη και το γεγονός ότι αυτός ως πρωθυπουργός είναι υπεύθυνος για τον ανασχηματισμό. Αυτό τον μοιραίο για την Ελλάδα, άνθρωπο, θέλουν να εμφανίσουν ως ανήξερο οι “δημοσιογράφοι” της κατηγορίας παπαγάλου ή πλυντηρίου (διαλέγετε και παίρνετε). Εκθειάζουν την στάση του Καραμανλή ο οποίος παραιτήθηκε, μάλλον γιατί φοβήθηκε το ποινικό “τσουνάμι”, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν για τα καλά. Αυτοί οι “δημοσιογράφοι” καλά μου παιδιά, που είδαν τα νεκρά παιδιά ως “ευκαιρία να φτιάξουμε ασφαλή σιδηρόδρομο”, δεν θρηνούν. Βρωμίζουν και λεκιάζουν έναν ολόκληρο λαό που πενθεί.
Ανομία στο αποκορύφωμα της… τραίνα που σκοτώνουν ΠΑΙΔΙΑ ,όπου ονειρεύονταν το μέλλον τους.
Σκυλιά αδέσποτα που δαγκώνουν ΑΛΛΑ και σκοτώνουν ανθρώπους, και κανένας δεν μιλάει.
Αστυνομία,η μάλλον η ΑΡΧΈΣ όπου βρωμάει στο βάθος με όλη την δυσφορία και την λαμογια που υπάρχει.
Και μια κυβέρνηση,όπου ονειρεύονταν το καλύτερο από τους προηγούμενους ΚΑΛΎΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΝΘΡΏΠΙΝΟΥΣ ΒΛΑΜΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ…
Πρώτο μέλημα της επόμενης δημοκρατικής κυβέρνησης ή αληθινη ουσιαστική και με γερά θεμέλια ενημέρωση.