Η μέρα σήμερα, σηκώνει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, μιας και έρχεται Σαββατοκύριακο. Το σενάριο αυτό καλά μου παιδιά, εύκολα θα μπορούσε να συναγωνιστεί το Maestro ή θα μπορούσε να ακολουθήσει το Maestro, στο Netflix. Καλύπτει τα πάντα, χρήμα, ίντριγκα, εμπλοκή πολιτικών, προδοσίες, λαμογιές, όλα όσα φτιάχνουν μια πετυχημένη κινηματογραφική ταινία ή σειρά. Σας κρατάω σε αγωνία; Είναι χαρακτηριστικό, η αγωνία, της καλής αφήγησης, τιμημένοι μου αναγνώστες και η Στήλη Άλατος, σήμερα θα σας διηγηθεί μιαν ιστορία, που εκτυλίσσεται στην Αθήνα, αρκετά χρόνια τώρα. Αφορά το τελευταίο απομεινάρι, του συστήματος ή του μοντέλου που χρεοκόπησε τις τράπεζες και την Ελλάδα την δεκαετία 2000-2010. Θυμάστε καλά μου παιδιά με πόσα μνημόνια ταίσαμε τις συστημικές τράπεζες, έτσι δεν είναι ; Το τελευταίο απομεινάρι, λοιπόν, το οποίο για χάρη της αφήγησης θα το ονομάσουμε “Μπανκ”, δεν πήρε ούτε ευρώ, από αυτά που μοιράστηκαν στις ανακεφαλαιοποιήσεις. Εκτός συστήματος λοιπόν η “Μπανκ” , καλά μου παιδιά, συνέχισε την διαδρομή της, στο δρόμο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενίοτε έκανε και “θόρυβο” η παρουσία της ή και η απουσία της, αλλά πέρασε από χίλια κύματα και έπιασε στεριά, όχι ακριβώς στεγνή όμως.
Κυβερνήσεις πέρασαν, κυβερνήσεις άλλαξαν, η “Μπανκ”, εκεί στο δρόμο της, να προχωρά και να δέχεται τις “οδηγίες”, από τα Μέγαρα της εξουσίας, να κάνει τα ρουσφέτια, έστω κι αν αιμορραγούσε. Αγόγγυστα στις παρυφές του συστήματος, έτοιμη πάντα, υπάκουη επίκουρος των ισχυρών.
Από τις πόρτες της Μπανκ, πέρασαν πολλοί, αλλά λίγοι έμειναν και πρόσφεραν , την γνώση και την βοήθεια, για να πληρώνονται οι λογαριασμοί, τα “καύσιμα” που χρειάζονταν για την πορεία της, καλά μου παιδιά, καταλαβαίνετε εσείς τι σημαίνει “καύσιμο”, τις ημέρες τούτες.
Όπου υπάρχει “καύσιμο” όμως, υπάρχει και η απληστία. Αυτή η ανθρώπινη απληστία, είναι τιμημένοι και ενημερωμένοι μου αναγνώστες, η πηγή του κακού, που μπορεί να γκρεμίσει, όχι μόνο την “Μπανκ”. αλλά ακόμη και το πιο ισχυρό κάστρο.
Τι έγινε στην περίπτωση της “Μπανκ”, γιατί μιλάμε για απληστία; Το Μέγαρο της Εξουσίας στην Ελλάδα, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την επιρροή του και τοποθέτησε δικούς του ανθρώπους στην “Μπανκ”, τον “Τζακ” και τον “Λες”, με σκοπό να καταφέρουν να μείνει για πάντα απομεινάρι της πιο μαύρης εποχής αυτής της δυσμοιρης χώρας, από την μεταπολίτευση και μετά. Το σχέδιο απλό, να καταφέρουν, να μείνουν για πάντα στο σκοτάδι τα σκοτεινά “υπόγεια” της “Μπανκ”. Αυτά τα “υπόγεια” που βρίσκονται φυλαγμένα τα σεντούκια με τους πολλούς “σκελετούς”της “Μπανκ” και όσων μπαινοβγαίνουν τόσα χρόνια, εκεί μέσα. Εκεί που υπάρχουν τα κατάστιχα με τα δεδουλευμένα, με τα δανεικά κι αγύριστα, με τους μπαταχτσήδες, με τα χαρισμένα σε φίλους και γνωστούς , με τα κουρεμένα.
Το πρόβλημα του “Τζακ” και του “Λες”, ήταν οι τωρινοί ένοικοι στην “Μπανκ”. Δεν είχαν καταφέρει ακόμη να κατέβουν να δουν τι κρύβουν τα υπόγεια, αλλά, ήταν κοντά. Στο Μέγαρο της Εξουσίας, δύο ήταν αυτοί, (όχι φίλοι μεταξύ τους αλλά με κοινό σκοπό), που χειρίζονταν τον “Τζακ” και τον “Λες”. Ο ένας από αυτούς, ο πιο δυνατός (ο “χειριστής” του “Τζακ”) δεν τα κατάφερε, “καρατομήθηκε” από το Μέγαρο της Εξουσίας, κυνηγημένος πλέον από εχθρούς και φίλους, αλλά απέμεινε ο έτερος, να κινεί τα νήματα πλέον και του “Τζακ” και του “Λες”. Είχαν λοιπόν καλά μου παιδιά, έναν τρόπο να κάνουν συμμάχους, ο Τζακ και ο Λες. Το χρήμα. Οι ένοικοι έβαζαν τα λεφτά και ο Τζακ με τον Λες, μοιράζονταν αρκετά από αυτά, μεταξύ τους και φυσικά και με αυτούς που θέλουν για συμμάχους, ώστε να εμποδίζουν το φως – και τους άλλους ενοίκους – να φτάσουν στα υπόγεια.
Όπως συμβαίνει πάντα στις ταινίες καλά μου παιδιά, το χρημα διαφθείρει. Όσοι συμμάχησαν με τον Τζακ και τον Λες, θέλουν να αναγκάσουν, όσους επιμένουν να σώσουν την “Μπανκ” και να την βγάλουν στο φως, να τους βγάλουν από την μέση. Υπάρχουν ισχυρές πιέσεις, να μείνει η Μπανκ στο σκοτάδι, αλλά ορισμένοι από τους ενοίκους είναι σκληρά καρύδια, σκέτα στουρνάρια, βράχοι καλά μου παιδιά και επιμένουν στο να φτάσει το φως στα υπόγεια της Μπανκ. Συμμάχους έχουν κι αυτοί, όχι στο Μέγαρο της Εξουσίας, σε άλλα μέγαρα εκεί κοντά. Πάντως αυτό που έχει καταφέρει το Μέγαρο Εξουσίας, να εκμαυλίσει, αυτούς που πρόσεχαν τα συμφέροντα των πολλών για να κάνουν μπάζες οι λίγοι κι εκλεκτοί, είναι πρωτοφανές. Σαν να έχουν συμμαχήσει οι συνδικαλιστές με την εργοδοσία ένα πράγμα, καλά μου παιδιά.
To be continued …
