Eπώδυνες μεταρρυθμίσεις πίσω από μια φαινομενικά κοινότοπη έκθεση που εισηγείται μειώσεις φόρων (θέμα τόσο προφανές που δεν χρειάζεται καν μια επιτροπή «σοφών» να το φέρει σε συζήτηση) υποκρύπτει το σχέδιο της ομάδας Πισσαρίδη για τα 32 δισ. ευρώ που διεκδικεί η Ελλάδα από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Το σχέδιο που παραδόθηκε χθες στον πρωθυπουργό, παραμονή του προαναγγελθέντος για σήμερα ανασχηματισμού, προβλέπει έντεκα μεγάλες ανατροπές στο πεδίο των φόρων. Ξεχωρίζουν η πρόταση για μείωση των φόρων στη μισθωτή εργασία με τη μετατόπισή τους στον τομέα της κατανάλωσης, η μετατροπή του συστήματος επικουρικών συντάξεων σε κεφαλαιοποιητικό και η ενίσχυση των ιδιωτικών συντάξεων.
«Δεδομένης της προτεραιότητας που πρέπει να δοθεί για μείωση της επιβάρυνσης της εργασίας, ενδεχόμενη μείωση των φόρων στην κατανάλωση (και ειδικότερα στον ΦΠΑ και στην περιουσία) δεν κρίνεται ως εξίσου σημαντική προτεραιότητα», τονίζεται στην έκθεση δίνοντας ένα πρώτο στίγμα των μεταρρυθμίσεων που πρόκειται να ακολουθήσουν.
Η επιτροπή Πισσαρίδη προτείνει ακόμη τη φορολόγηση όλων των εισοδημάτων με ενιαία κλίμακα, ακόμη και των μισθωμάτων από τα ενοίκια, ένα σχέδιο το οποίο στο παρελθόν οδήγησε στο ταμείο της Εφορίας εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους. Η ίδια ομάδα χτυπάει καμπανάκι για την ανεξέλεγκτη δράση της φοροδιαφυγής στη χώρα μας και σε όλους τους τομείς προτείνοντας ενίσχυση του μέτρου των ηλεκτρονικών πληρωμών.
Αναλυτικότερα οι 11 προτάσεις Πισσαρίδη προβλέπουν:
1. Αναμόρφωση των φορολογικών συντελεστών και των φορολογικών κλιμακίων εισοδήματος στην κατεύθυνση της περαιτέρω απλοποίησης. Σύγκλιση προς τον μέσο όρο της ευρωζώνης (προσαρμοσμένη στα μέσα εισοδήματα). Εναρμόνιση των κλιμακίων φορολογίας εισοδήματος και ασφαλιστέων αποδοχών ώστε να μην επιβαρύνονται τα εισοδήματα από εργασία, ταυτόχρονα με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και υψηλές ασφαλιστικές εισφορές.
2. Συνεχή προσπάθεια απλοποίησης του φορολογικού συστήματος, με τη θέσπιση ειδικού θεσμού (στο πρότυπο του Office for Tax Simplification του Ηνωμένου Βασιλείου).
3. Εξομοίωση και ενιαία φορολογική μεταχείριση των εισοδημάτων από διαφορετικές πηγές, ώστε να μην καταστρατηγείται και η έννοια της προοδευτικότητας της φορολογικής κλίμακας.
4. Σταδιακή μεταφορά του ΕΝΦΙΑ σε τοπικό επίπεδο, με αντίστοιχη προσαρμογή των μεταβιβάσεων από την κεντρική κυβέρνηση προς τους ΟΤΑ.
5. Ενίσχυση αποταμίευσης νοικοκυριών με κίνητρα για μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επενδύσεις μέσω της ελληνικής κεφαλαιαγοράς και ειδικών επενδύσεων.
6. Ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση των επενδύσεων των επιχειρήσεων σε μηχανολογικό εξοπλισμό, με μεταβολή του σημερινού εισοδήματος δεκαετούς φορολογικής απόσβεσης με επιταχυνόμενες αποσβέσεις εντός τριετίας.
7. Αρση αντικινήτρων για τη μεγέθυνση εταιρειών εντός της χώρας.
8. Σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις. Δεκαετής ρήτρα μη επιδείνωσης του φορολογικού πλαισίου για νέες επενδύσεις.
9. Μείωση της φορολόγησης των ενεργειακών προϊόντων για τη βιομηχανία και εξέταση της δυνατότητας επιβολής περιβαλλοντικού φόρου σε εισαγωγές (carbon border tax) από χώρες οι οποίες δεν έχουν θεσπίσει τα κατάλληλα περιβαλλοντικά μέτρα.
10. Αυστηρότερα και εντατικότερα μέτρα ελέγχου για τον περιορισμό της λαθραίας διακίνησης καυσίμων και καπνικών προϊόντων, με εξασφάλιση του κατάλληλου εξοπλισμού και τεχνογνωσίας.
11. Ενίσχυση κινήτρων για συρρίκνωση της παραοικονομίας μέσω επιβράβευσης και στοχευμένης χρήσης ηλεκτρονικών πληρωμών.
Αίσθηση προκαλεί η προτεραιότητα που δίδει η έκθεση και ταυτοχρόνως η έμμεση κριτική στη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, σε μια νέα παρέμβαση στο συνταξιοδοτικό.
«Ενίσχυση της αναλογικότητας και διαφάνειας του δημόσιου διανεμητικού πρώτου πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης», γεγονός το οποίο σηματοδοτεί μια νέα παρέμβαση στα ποσοστά αναπλήρωσης, τα oποία δεν θεωρεί ότι είναι επαρκώς αναλογικά, από την τελευταία παρέμβαση στο ασφαλιστικό» και ταυτόχρονα ανάπτυξη ενός δεύτερου και τρίτου πυλώνα με κίνητρα για ιδιωτικές αποταμιευτικές αποφάσεις.
«Μετάβαση από διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικής σύνταξης, με άμεση εφαρμογή για όσους εισέρχονται στην αγορά εργασίας και εθελοντικά για όσους άλλους εργαζόμενους το επιθυμούν», αναφέρει η έκθεση. Ωστόσο δεν κάνει την παραμικρή αναφορά και στο τεράστιο κόστος μετάβασης ύψους 57 δισ. ευρώ που λειτούργησε καταλυτικά και για την ακύρωση της αντίστοιχης πρότασης Μηταράκη.
Χαρακτηριστικές του τρόπου που αντιλαμβάνονται οι συντάκτες το κόστος της πρακτικής άσκησης των ανέργων σε επιχειρήσεις είναι και οι γενικότερες προτάσεις για την αναμόρφωση του ΟΑΕΔ. Η έκθεση προτείνει να μην καταβάλλουν τίμημα οι επιχειρήσεις για την πρακτική άσκηση των ανέργων σε αυτές, αλλά αυτό να το επωμίζεται εξ ολοκλήρου το κράτος.
Επίσης συνδέει την κατάρτιση των ανέργων αποκλειστικά από ιδιωτικά κέντρα «με χρηματοδότηση από το Δημόσιο», εξαιρώντας προφανώς την εργοδοτική εισφορά καθώς και την αξιοποίηση πανεπιστημιακών και άλλων φορέων από τη δυνατότητα παροχής κατάρτισης, όπως γίνεται σήμερα μέσω των Κέντρων που διαθέτουν όλοι οι φορείς των κοινωνικών εταίρων.
Πηγή: efsyn.gr
