Πως τους πετσόκοψε έτσι… (του Ανδρέα Πετρόπουλου)

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ. Το θεωρώ έξυπνο, εύστοχο, με καυστικό χιούμορ, άμεσο και απόλυτα κατανοητό. Το μήνυμα είναι σαφές και φτάνει και στους μη επαρκώς ενημερωμένους πολίτες. Ακόμα και σε όσους λίγους πήρε κάτι το αυτί τους για κάποια 20 εκατ. ευρώ που δόθηκαν αφειδώς, και σκανδαλωδώς, και σε απόλυτη προτεραιότητα σε φίλους της κυβέρνησης. Ακόμα και σε ανύπαρκτες ιστοσελίδες που στήθηκαν στο άψε σβήσε ή σε κλειστές που επαναλειτούργησαν για να εισπράξουν.

Σκάνδαλο μέγα και καραμπινάτο, πολλαπλάσιο των θρυλικών «σκοϊλ ελικικού» που «λοιμώχθηκαν» εν μέσω καραντίνας και οι ούτε ένας αστέρας της τηλεόρασης που σήμερα παρουσιάζεται θιγμένος, δεν αναφέρθηκε στοιχειωδώς στο θέμα, αν δεν έβαζε και άγριο χέρι ή δεν «έκοβε» τη σύνδεση «στον αέρα» σε όποιον έκανε την παραμικρή αναφορά.

Το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ κάνει πραγματικά θραύση στο λαϊκό κόσμο και τη μεσαία τάξη, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων. Γιατί αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα, σε ένα τεράστιο σκάνδαλο. Σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών παρέμενε οικειοθελώς εσώκλειστη για τη δική της προστασία και του κοινωνικού συνόλου, κάποιοι αετονύχηδες στο Μαξίμου στείναν «μηχανές» με τα δικα΄του χρήματα.

Το σπότ απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία που σήμερα ψάχνει δανεικά να ανοίξει το μαγαζί και οι τράπεζες δεν του δίνουν απευθύνεται σε αυτόν που επιστρέφει μετά την πανδημία στη δουλειά του και θα πάρει το μισό μισθό, ενώ έχει ήδη χάσει το Δώρο του Πάσχα και το Επίδομα Αδείας.

Και στον καλλιτέχνη που του είπαν ότι είναι χομπίστας και περιττός, και σε αυτή τη φάση επανεκκίνησης της οικονομίας και της αγοράς, ολίγον …επικίνδυνος λόγω της φύσης του επαγγέλματος.

Θίγει το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ εν γένει και εν συνόλω τους δημοσιογράφους; «Τσουβαλιάζει» ένα κλάδο ολόκληρο όπως έπραξαν και συνεχίζουν να κάνουν τα πληρωμένα «πιστόλια» της δημοσιογραφίας (και όχι ο κλάδος και η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων) με τους δημόσιους υπαλλήλους, του τεμπέληδες εκπαιδευτικούς, για να θυμηθούμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις; Μήπως οι – γνωστοί – αργυρώνητοι που σήμερα «μηγιάζονται» είδαν τον εαυτό τους στον καθρέφτη;

Ως δημοσιογράφος δεν αισθάνθηκα σε κανένα σημείο να με αφορά, ούτε θίγει τη δουλειά μου και τη δουλειά της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων μου.

Και πραγματικά καταλαβαίνω ότι δικαιως οι 30 – 40 -50 ξέρουν ότι τους αφορά και καλά κάνουν και αντιδρούν. Κάποιοι ελάχιστοι που τσίμπησαν και ταυτίστηκαν, τσουβαλιάστηκαν από μόνοι τους.

Γιατί αν ταυτίστηκες με αυτόν που είπε ότι «λόγω πανδημιας έχουμε αποφασίσε να μήν καλούμε εκπροσώπους της αντιπολίτευσης», νιώθεις δικαιώς τσουβαλιασμένος…

Αν ταυτίζεσαι με αυτόν που συμφωνεί, με κατεβασμένο κεφάλι, όταν ακούει τον Αδωνη να λέει «θα στενοχωριόμουν αν έπαιρνε λεφτά το »Ντοκουμέντο”, επίσης δικαίως νιώθεις έτσι.

Αν θεωρείς φυσιολογικό, το ΕΣΡ να αποφασίζει με μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν χρειάζεται ούτε καν έλεγχος για το αν τηρείται η πολυφωνία στα κανάλια, οικειοθελώς ταυτίζεσαι…

Το σκάνδαλο των χρηματοδοτήσεων της κυβέρνησης προς τα MME είναι κορυφαίο θέμα, δεν πρόκειται να κλείσει όσες μανούβρες και αν επινοηθούν από τον «Μωυσή», τον Πέτσα και τους παρατρεχάμενους.

Το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ έπιασε σφυγμό. Είπε με απλο και κατανοητό τρόπο αυτό που πραγματικά συμβαίνει, «πετσόκοψε» το κυβερνητικό αφήγημα, είπε με δύο λόγια αυτό που σχολιάζεται από τους ίδιους τους πολίτες και όχι αυτό που παρουσιάζεται στα δελτία ειδήσεων 15η είδηση πριν τα αθλητικά…

Και δικαίως το πολεμούν με τόση λύσσα, οι 30-40-50,από κοντά δυστυχώς και όσοι οικειοθελώς τσουβαλιάζονται….

*δημοσιεύτηκε στην avgi.gr