Μια από τις ωραιότερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού σίγησε το πρωί της Δευτέρας. Ο τραγουδιστής Γιάννης Βογιατζής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο.
Δραστηριοποιήθηκε ως καλλιτέχνης σε όλους τους χώρους όπου λειτουργούσε το τραγούδι, στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στο ραδιόφωνο.
Έντυσε με την φωνή του πολλές ελληνικές ταινίες, πρωταγωνίστησε μάλιστα και σε κάποιες από αυτές ενώ είχε πάρει δυο φορές το βραβείο του εμβληματικού Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Η μια φορά ήταν το 1963 με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» (των Κώστα Κλάββα και Αλέξη Αλεξόπουλου) και το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» (των Τόλη Βοσκόπουλου και Ηλία Λυμπερόπουλου).
Ο Γιάννης Βογιατζής γεννήθηκε πριν 89 χρόνια, παραμονές Χριστουγέννων στις 20 Δεκεμβρίου του 1934. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα. «Πέρασα την Κατοχή παιδάκι με μια χήρα μάνα και είχα ανάγκη να ζήσω. Φάγαμε σκύλο εν γνώσει μας για να ζήσουμε. Έχασα τον πατέρα μου μόλις μπήκαν οι Γερμανοί, το 41. Η μάνα μου 26 ετών, χήρα με δύο παιδιά. Εγώ ήμουν εφτά και ο αδερφός μου τριών. Η μητέρα μου έκανε ότι μπορούσε για να μας συντηρήσει. Έχω φορέσει παπούτσια με χαρτόνι και σκοινί από το κάτω. Δεν περνάγαμε καλά».
Η αγάπη για το τραγούδι δεν άργησε να έρθει, αφού διέθετε χαρισματική φωνή από νεαρή ηλικία. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το τραγούδι από τις βραδιές ταλέντων του Ζοζέφ Κορίνθιου. Και μετά άνοιξε μπροστά του μια λαμπερή καριέρα αφήνοντας το δικό του στίγμα στη «χρυσή εποχή» του ελληνικού κινηματογράφου.
«Καθόμασταν με τον Φώτη Μεταξόπουλο και ακούγαμε τις διδαχές του Ορέστη Μακρή. Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου των ταινιών.» , είχε δηλώσει σε μια πρόσφατη συνέντευξη στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη «Ελένη».
Η φωνή του συνδέθηκε με πολλές ελληνικές ταινίες μιούζικαλ στις οποίες πρωταγωνιστούσαν ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Κώστας Βουτσάς, η Ζωή Λάσκαρη, η Ρένα Βλαχοπούλου. Ποιος άλλωστε δεν είχε τραγουδήσει «Ένας ουρανός με αστέρια», «Θέλω κοντά σου να μείνω» , «Σε αγαπώ σε όλες τις γλώσσες», «Η πρώτη μας νύχτα», «Σου το πα μια και δυό και τρεις» και πολλά άλλα.
Συνθέσεις των Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Μουζάκη, Κώστα Καπνίση – σε στίχους Αλέκου Σακελλάριου, Κώστα Πρετεντέρη, Θάνου Σοφού- αλλά και του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Ξεχωριστές οι ερμηνείες του στην «Όμορφη πόλη» και στο «Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά» του Θεοδωράκη ή στο «Ξέρω κάποιο στενό» του Χατζιδάκι. Ιστορία θα γράψουν επίσης, τα μοναδικά ντουέτα του με την Τζένη Βάνου, στο «Θέλω κοντά σου να μείνω», στο «Αμαξάκι» και σε πολλά ακόμα τραγούδια.
«Το 1962 ήμασταν στην εξέδρα εγώ ο Μουζάκης και ο Οικονομίδης και βλέπαμε την ομάδα μας. Ο ύμνος αυτός είχε τραγουδηθεί πιο μπροστά από τον Λέανδρο, τον πατέρα της Βίκυς Λέανδρος, αλλά δεν πήγε καλά, δεν ξέρω για ποιο λόγο. Και μου λέει ο Οικονομίδης «θα μας πεις τον ύμνο;» Και καλά έκανα και τον είπα γιατί είναι η μεγαλύτερη μου επιτυχία, διαχρονική. Όλοι ερωτεύτηκαν τη συγκεκριμένη εκτέλεση, ήταν ύμνος», είχε δηλώσει για το πώς έφτασε να τραγουδήσει τον ύμνο του Παναθηναϊκού.
«Θα μπορούσα να είχα τραγουδήσει τον ύμνο του Ολυμπιακού, μου έκαναν πρόταση. Τους είπα ότι ήθελα λεφτά και μου λένε «γιατί σε εμάς ζητάς λεφτά’». Και τους απάντησα ότι ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα μου», είχε αποκαλύψει.
Κατά τη διάρκεια της λαμπερής καριέρας υπήρξαν και μελανές σελίδες όπως τα χρέη που τον οδήγησαν μέχρι και τη φυλάκιση
«Δυο φορές έχω μπει φυλακή, γιατί δεν είχα να πληρώσω και με συνέλαβαν μια μέρα πριν από την πρεμιέρα μου. Μόλις με είδαν οι υπάλληλοι στην φυλακή, μου είπαν “κύριε Βογιατζή εσείς τι κάνετε εδώ;”. «Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν αντράκι και τότε πήρε τηλέφωνο και είπε βγάλτε τον Βογιατζή από την φυλακή. Όταν βγήκα από την φυλακή και γύρισα σπίτι μου έκλαψα».
Από το 1958 έως το 1962 ήταν επίσημος τραγουδιστής των ανακτόρων και το 1970.
«Για τέσσερα χρόνια υπήρξα ο τραγουδιστής των βασιλικών ανακτόρων. Όπου πήγαινε το βασιλικό ζεύγος να πήγαινα και εγώ μαζί να τραγουδήσω. Είχαμε γνωριστεί με τον Κωνσταντίνο και ήταν καταπληκτικό παιδί».
Βραβεύτηκε δυο φορές με το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 1963 με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» (των Κώστα Κλάββα και Αλέξη Αλεξόπουλου) και το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» (των Τόλη Βοσκόπουλου και Ηλία Λυμπερόπουλου).
Και ενώ η δεκαετία της χρυσής εποχής τον είχε φέρει στην πρώτη σειρά αναγνωρισιμότητας το 1970 ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας του στερεί ότι πιο πολύτιμο είχε. Τη φωνή του. Πριν την εμφάνιση στο Φεστιβάλ τραγουδιού έκανε εγχείρηση για πολύποδες και μετά από τρία χρόνια σταμάτησε το τραγούδι. Οκτώ δύσκολα χρόνια για εκείνον αφού έπρεπε να αποσυρθεί και να κάνει θεραπείες. Τελικά επέστρεψε το 1978 και από εκείνη την εποχή συνέχισε και πάλι να τραγουδά.
Ο Γιάννης Βογιατζής το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, με πολλά προβλήματα υγείας που τα πάλευε με αξιοπρέπεια. Είχε αποσυρθεί από το τραγούδι περισσότερα από 10 χρόνια.
«Έφυγα αξιοπρεπώς από τη δουλειά, από το 2008 σταμάτησα. Μου κάνανε προτάσεις και μετά από πέντε χρόνια που σταμάτησα. Δέχτηκα πρόταση από μια τραγουδίστρια φίρμα να βάψω τα μαλλιά μου για να βγαίνω guest και αρνήθηκα».
Πηγή: in.gr
