Η απειλή του φασισμού δεν είναι η τρομακτική θεωρία του που ακούγεται με τη μορφή γελοίων εμβατηρίων, αλλά το σούρσιμο του φιδιού ανάμεσα στους ανθρώπους, το θρόισμα που κάνει το μίσος καθώς χαϊδεύει τα αυτιά των έτοιμων να δικαιολογηθούν αλλά ποτέ να δικαιολογήσουν.
Οι φασίστες δεν θα μπορούσαν να είναι απειλή για την κοινωνία, δεν θα μπορούσαν να μετατρέψουν την ψυχολογική διαταραχή και τον παραλογισμό σε πολιτική αν δεν ξεσκόνιζαν τις μπότες του βίαιου βηματισμού τους κάτι τύποι με ξεσκονόπανα έτοιμοι να απλώσουν στο τέρας το λούστρο «ναι μεν, αλλά». Οι φασίστες θα ήταν γραφικές φιγούρες, απολιθώματα αντιδραστικών απόψεων αν δεν τους έδιναν πνοή και υπόσταση μικροαστοί νοικοκυραίοι, μικρόψυχα ανθρωπίδια που αποκτούν ύψος σκαρφαλώνοντας στις καρέκλες του καθωσπρεπισμού και βολεμένοι απαιτητικοί που προτιμούν να πεθάνει και η κατσίκα του γείτονα και ο γείτονας απ’ το να χαραμίσουν κάτι από τη βαρετή ζωή τους για να είναι όλοι καλύτερα.
Η απειλή του φασισμού δεν είναι η τρομακτική θεωρία του που ακούγεται με τη μορφή γελοίων εμβατηρίων, αλλά το σούρσιμο του φιδιού ανάμεσα στους ανθρώπους, το θρόισμα που κάνει το μίσος καθώς χαϊδεύει τα αυτιά των έτοιμων να δικαιολογηθούν αλλά ποτέ να δικαιολογήσουν. Η σιωπή στην οποία είναι έτοιμοι να βουλιάξουν οι άνθρωποι και η κραυγή που βγάζουν όταν θέλουν να μην πάρουν καμιά ευθύνη. Γι’ αυτό μια παράλογη θεωρία που οραματίζεται αναλύσεις DNA σε έναν κόσμο ανακατεμένο εδώ και χιλιετίες βρίσκει έδαφος και σοβαροφανείς υποστηρικτές. Γιατί την έχουν ανάγκη όσοι δεν τολμούν να υψώσουν ανάστημα, όσοι πορεύονται μουλωχτά και θέλουν έναν τεχνητό εθνικό αλγόριθμο, έναν κανόνα να τους ανυψώσει εκεί που δεν μπορούν να φτάσουν.
Δεν είναι δοκιμιακή αναζήτηση για τις αιτίες ανάπτυξης του φασισμού. Είναι σιχαμάρα και αποτροπιασμός για το κομμάτι της Ελλάδας που κρυμμένο, σιωπηλό, ανεκτικό, συνειδητά υπανάπτυκτο, περιμένει σχεδόν με δόλο να δείξει έναν Πακιστανό «δολοφόνο» ή έναν Αλβανό «εγκληματία» για να καθαρθεί το ίδιο, να μη σκεφτεί, να μην απολογηθεί, να μην αλλάξει.
Οσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν με την ανακοίνωση της διανομής του κοινωνικού μερίσματος και σε αλλοδαπούς, από «μέτωπα της λογικής» και ευρωπαϊστές του (αλίμονο) δημοκρατικού τόξου, κάνουν τον Μιχαλολιάκο να κοκκινίζει. Γιατί ανάμεσα στους Ελληνες ασφαλισμένους υπήρξαν και αλλοδαποί ασφαλισμένοι που πήραν το κοινωνικό μέρισμα επειδή το δικαιούνταν. Αίφνης, πήραν το φαΐ απ’ το στόμα μας, το φαΐ των παιδιών μας, αλλά κυρίως πήραν τα λεφτά για να αγοράσουν smartphones την ώρα που οι Ελληνες λιμοκτονούν.
Είναι οι ίδιοι οι οποίοι δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι όταν κάποιος ελληνικής καταγωγής Αμερικανός γίνεται αρχηγός της CIA, όπως ο Τένετ, ή κάποιος Ελληνας της Αυστρίας βουλευτής. Τότε το ελληνικό πνεύμα μεγαλουργεί, το έθνος ανασταίνεται και η ελληνική σημαία είναι λογικό να παρελαύνει στην Πέμπτη Λεωφόρο στην επέτειο της 25ης Μαρτίου. Στην Ελλάδα, όμως, οι αλλοδαποί δεν δικαιούνται να πάρουν ούτε κοινωνικό μέρισμα, όχι να διεκδικήσουν θέση στο δημόσιο ή να παρελάσουν στο Σύνταγμα στην εθνική τους επέτειο. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση σε αυτό τον παραλογισμό των διακρίσεων και έτσι επιστρατεύεται –τι άλλο;– η ανωτερότητα της φυλής και ο Ελληνας παπαρολόγος που είναι βέβαιος ότι οι Ελληνες είναι αλλιώς.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που αντανακλά τη σκληρή αλήθεια. Οι αλλοδαποί –όχι μόνο αυτοί που πήραν το κοινωνικό μέρισμα– είναι οι άνθρωποι που ξεσκάτιζαν τους γονείς του Ελληνα μίζερου μικροαστού όταν τους είχε πετάξει στο περιθώριο της άνετης ζωής του, είναι αυτοί που ανέθρεψαν τα παιδιά του, που καλλιέργησαν τα εγκαταλειμμένα χωράφια του, που χρηματοδότησαν τα ασφαλιστικά ταμεία του τα οποία κατέρρεαν, που ξανάδωσαν ζωή στην ύπαιθρο που ερήμωνε.
η συνέχεια του άρθρου του Κώστα Βαξεβάνη στο documentonews.gr
Η απειλή του φασισμού δεν είναι η τρομακτική θεωρία του που ακούγεται με τη μορφή γελοίων εμβατηρίων, αλλά το σούρσιμο του φιδιού ανάμεσα στους ανθρώπους, το θρόισμα που κάνει το μίσος καθώς χαϊδεύει τα αυτιά των έτοιμων να δικαιολογηθούν αλλά ποτέ να δικαιολογήσουν. Η σιωπή στην οποία είναι έτοιμοι να βουλιάξουν οι άνθρωποι και η κραυγή που βγάζουν όταν θέλουν να μην πάρουν καμιά ευθύνη. Γι’ αυτό μια παράλογη θεωρία που οραματίζεται αναλύσεις DNA σε έναν κόσμο ανακατεμένο εδώ και χιλιετίες βρίσκει έδαφος και σοβαροφανείς υποστηρικτές. Γιατί την έχουν ανάγκη όσοι δεν τολμούν να υψώσουν ανάστημα, όσοι πορεύονται μουλωχτά και θέλουν έναν τεχνητό εθνικό αλγόριθμο, έναν κανόνα να τους ανυψώσει εκεί που δεν μπορούν να φτάσουν.
Δεν είναι δοκιμιακή αναζήτηση για τις αιτίες ανάπτυξης του φασισμού. Είναι σιχαμάρα και αποτροπιασμός για το κομμάτι της Ελλάδας που κρυμμένο, σιωπηλό, ανεκτικό, συνειδητά υπανάπτυκτο, περιμένει σχεδόν με δόλο να δείξει έναν Πακιστανό «δολοφόνο» ή έναν Αλβανό «εγκληματία» για να καθαρθεί το ίδιο, να μη σκεφτεί, να μην απολογηθεί, να μην αλλάξει.
Οσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν με την ανακοίνωση της διανομής του κοινωνικού μερίσματος και σε αλλοδαπούς, από «μέτωπα της λογικής» και ευρωπαϊστές του (αλίμονο) δημοκρατικού τόξου, κάνουν τον Μιχαλολιάκο να κοκκινίζει. Γιατί ανάμεσα στους Ελληνες ασφαλισμένους υπήρξαν και αλλοδαποί ασφαλισμένοι που πήραν το κοινωνικό μέρισμα επειδή το δικαιούνταν. Αίφνης, πήραν το φαΐ απ’ το στόμα μας, το φαΐ των παιδιών μας, αλλά κυρίως πήραν τα λεφτά για να αγοράσουν smartphones την ώρα που οι Ελληνες λιμοκτονούν.
Είναι οι ίδιοι οι οποίοι δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι όταν κάποιος ελληνικής καταγωγής Αμερικανός γίνεται αρχηγός της CIA, όπως ο Τένετ, ή κάποιος Ελληνας της Αυστρίας βουλευτής. Τότε το ελληνικό πνεύμα μεγαλουργεί, το έθνος ανασταίνεται και η ελληνική σημαία είναι λογικό να παρελαύνει στην Πέμπτη Λεωφόρο στην επέτειο της 25ης Μαρτίου. Στην Ελλάδα, όμως, οι αλλοδαποί δεν δικαιούνται να πάρουν ούτε κοινωνικό μέρισμα, όχι να διεκδικήσουν θέση στο δημόσιο ή να παρελάσουν στο Σύνταγμα στην εθνική τους επέτειο. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση σε αυτό τον παραλογισμό των διακρίσεων και έτσι επιστρατεύεται –τι άλλο;– η ανωτερότητα της φυλής και ο Ελληνας παπαρολόγος που είναι βέβαιος ότι οι Ελληνες είναι αλλιώς.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που αντανακλά τη σκληρή αλήθεια. Οι αλλοδαποί –όχι μόνο αυτοί που πήραν το κοινωνικό μέρισμα– είναι οι άνθρωποι που ξεσκάτιζαν τους γονείς του Ελληνα μίζερου μικροαστού όταν τους είχε πετάξει στο περιθώριο της άνετης ζωής του, είναι αυτοί που ανέθρεψαν τα παιδιά του, που καλλιέργησαν τα εγκαταλειμμένα χωράφια του, που χρηματοδότησαν τα ασφαλιστικά ταμεία του τα οποία κατέρρεαν, που ξανάδωσαν ζωή στην ύπαιθρο που ερήμωνε.
η συνέχεια του άρθρου του Κώστα Βαξεβάνη στο documentonews.gr
