Το πιο ανησυχητικό από όλο αυτό το στόρι με την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων αξιωματικών δεν το άκουσα μεταμεσονυκτίως σε ραδιοφωνική εκπομπή, ούτε το διάβασα σε τσατ του βαθέως διαδικτύου. Εδώ στο Νewpost το είδα, σε άρθρο του συναδέλφου Γιώργου Δ. Ευθυμίου υπό τον τίτλο «Οι μυστικές ομάδες, οι ψεκασμοί, το συμβάν στον Έβρο και η στάση της ΝΔ». Με δικά του λόγια:
«Έπειτα από αυτό, πλήθυναν τα σενάρια που μιλούσαν για Τούρκους στρατιώτες, πιθανότητα κομάντος που πέρασαν τα σύνορα προς την ελληνική πλευρά, με εντολή να βρουν θύματα για να διατηρηθεί η ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Όπως είναι κατανοητό, κάτι τέτοιο ανατρέπει τα δεδομένα και δημιουργεί ευθύνες για τους χειρισμούς της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Όπως τόνιζαν από την αξιωματική αντιπολίτευση, τόσο σοβαρά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με τέτοια ελαφρότητα, ούτε από το υπουργείο Άμυνας, ούτε από το υπουργείο Εξωτερικών».
Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης προέρχεται αυτό, δεν προέρχεται από κανένα δεκαεξάχρονο που ονειρεύεται ότι όπου να ‘ναι θα περάσουν τα δυο χρονάκια και θα ντυθεί στο χακί, να πάρει το Μάνλιχερ και να πάει καταλάβει την Κόκκινη Μηλιά. Από εκεί αφέθηκε να διαρρεύσει, δεν το έβγαλε ο συνάδελφος από το μυαλό του. Σενάριο με κομάντα, με σύνορα, με θύματα, ευθύνες και ελαφρότητα αν έχετε Θεό. Κι εγώ, πάλι, αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό η «βαρύτητα» ποια θα ήταν; Να στείλουμε εμείς τα δικά μας τα κομάντα να απελευθερώσουν τους έγκλειστους, όπως πρότεινε ακροατής ραδιοφωνικής εκπομπής; Ωραίο σενάριο, δεν λέω, για Όσκαρ ρε φίλε. Και θυμίζει και «Ράμπο» με Συλβέστερ Σταλόνε. Μόνο που όλα τα ωραία γίνονται μόνο στο πανί. Στην πραγματικότητα μπορεί να σου ξεφύγει εύκολα η φάση και να μοιάζει ύστερα από λίγο με «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα»…
Αν πάντως αυτός είναι ο υβριδικός πόλεμος, μπορεί άνετα ο Ερντογάν να πάρει αγκαλιά τη γάτα Αγκύρας, να τσακώσει το ναργιλέ και να χαλαρώσει χαμογελαστός μπροστά στο τζάκι. Δεν χρειάζεται να μας την πέσει, δεν χρειάζεται να μας χωθεί, δεν χρειάζεται να μας επιτεθεί. Μόνοι μας θα συντριβούμε. Μόνοι μας θα βρούμε το δρόμο προς το γκρεμό, σαν τα ακέφαλα κοτόπουλα που κουτουλάνε δεξιά αριστερά. Υπνωτισμένοι και υστερικοί, άβουλοι και μοιραίοι, να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον και να επιρρίπτουμε ευθύνες σε όποιον πετύχουμε μπροστά μας. Μια χαρά τα κατάφερε ο σουλτάνος, μιας χαρά ανέδειξε την πραγματική μας φύση, που φέρνει κάθε μέρα και περισσότερο σε εκείνη των πρωταγωνιστών στα τηλεοπτικά ριάλιτι. Να καυγαδίζουμε σαν τα χαζά μπροστά στην κάμερα, περιμένοντας πότε θα έρθει η ώρα να μας πετάξουν έξω απ’ το παιχνίδι!
Υ.Γ. 1: Τρίτη φορά τις τελευταίες εβδομάδες συνάντησα Τούρκο, συνοδευόμενο από δικηγόρο φυσικά, να ανοίγει λογαριασμό. Στο private banking φυσικά, όχι τίποτις μιζέριες. Ξέρουν τα Τουρκάκια με ποιόν έχουν μπλέξει και γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι μπορεί από μέρα σε μέρα να μπλέξουν ακόμη περισσότερο. Γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους, αν χρειαστεί να το σκάσουν στη γειτονιά εν ριπή οφθαλμού.
Υ.Γ. 2: Τα μεμέτια δεν μένουν μόνο στα μετρητά. Αγοράζουν και διαμερίσματα σωρηδόν, με προτίμηση στο κέντρο της Αθήνας. Για την ώρα τα λειτουργούν ως AirBnB ή τα κρατάνε κλειστά, αλλά αν παραστεί ανάγκη μπορεί να μετακομίσουν εν ριπή οφθαλμού…
δημοσιεύτηκε στο newpost.gr
