Οσμή θειαφιού…

Ωρέ, πήρε ο Λακόπουλος τ’ όπλο του, κρυφτείτε, αρματωλοί και κλέφτες και κλεφτόπουλα.
Γιατί άμα σάς πάρει ο αέρας από το “ανοικτό παράθυρο”, Κύριος είδε που θα καταλήξετε. Σίγουρα πάντως εκτός “νυμφώνος” ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί σε αυτό σκοπεύει ο “βαρύς” αρθρογράφος του “ανοικτού παραθύρου”, που δεν κάνει καν αυγουστιάκο διάλειμμα στην περί τον ΣΥΡΙΖΑ ενασχόλησή του- τέτοιο πάθος! Όχι παίζουμε.
Συριζαίοι αν νομίζετε ότι έτσι εύκολα θα ξεμπερδέψετε από έναν αρθρογράφο που διεκδικεί, όχι απλά το δικαίωμα στην άποψη και την κριτική (αλίμονο, ψόγος ουδείς επ’ αυτού) αλλά το… δικαίωμα να ανεβάζει και (κυρίως) να κατεβάζει στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πλανάστε πλάνην οικτράν. Κάποιον που επιμένει να βάλλει κόντρα σε ανθρώπους που έχουν δώσει πολλά και σε δύσκολες στιγμές, σε πρωτόγνωρα αντίξοες συνθήκες, όχι απλά σε ένα κόμμα, αλλά στην υπόθεση της Αριστεράς. Ανθρώπους που μπορεί να μην συμφωνούν πάντα μεταξύ τους και να διασταυρώνουν δημόσια τις διαφορετικές τους απόψεις αλλά αυτό είναι και το σήμα κατατεθέν μιας Αριστεράς που δεν φοβάται ούτε την κριτική, ούτε τις διαφορετικές απόψεις.
Αυτά προφανώς είναι… κινέζικα για τον κ. Ανοικτό Παράθυρο, που στοχοποιεί ξανά, για πολλοστή φορά (μα δεν βαρέθηκε;) συγκεκριμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας ουσιαστικά να τους κάνει ο πρόεδρος “στη μπάντα”, αγνοώντας (;) πως λειτουργεί ένα μεγάλο αριστερό κόμμα – η αλήθεια είναι ότι μιλάει για “μαρκίζα”, οπότε μάλλον πιστεύει ότι πρόκειται για νυκτερινό κέντρο και όχι για αριστερό κόμμα, οπότε… Και επιδιώκοντας να επιβάλλει έναν τρόπο λειτουργίας κάθετο, βουβό, χωρίς “ενοχλητικές” διαφωνίες – ποιόν μπορεί να εκφράζει;
Στήνει λοιπόν ξανά στο εκτελεστικό απόσπασμα, ανακρίνοντας, κρίνοντας και βγάζοντας καταδικαστική ετυμηγορία, σύμφωνα με την οποία βρέθηκαν “ακατάλληλοι για την πρώτη γραμμή”, με “αρνητικά φορτία και σκελετούς στις ντουλάπες τους”, τους: Σκουρλέτη, Παπαδημούλη, Παππά, Πολάκη, Δούρου, Τσακαλώτο. Δήθεν προσφέροντας υπηρεσία στον πρόεδρο, ζητά επιτακτικά να… πάνε στις πίσω θέσεις με το στίγμα των βαρόνων.
Έχει δε ράμματα για τις γούνες όλων τους: από τον Σκουρλέτη που γίνεται η “επιτομή της αποτυχίας ως επικεφαλής του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ”, προφανώς ο ίδιος θεωρεί εαυτόν εξπέρ στα οργανωτικά (πόθεν και δεν το μάθαμε;). Τον Παπαδημούλη, του οποίου σβήνει με μια μονοκοντυλιά τη δουλειά του στην Ευρωβουλή ως αντιπροέδρου και όχι μόνο, τον Παππά, για τον οποίο έχει πλήρως υιοθετήσει τη βρώμικη κριτική της Δεξιάς με τις παράνομες ηχογραφήσεις και τη μπόλική λάσπη, “ξεχνώντας” ότι επί Παππά οι καναλάρχες πλήρωσαν για πρώτη φορά. Τον Πολάκη που πολλοί, ασθενείς, συγγενείς τους, πίνουν νερό στο όνομά του, πχ οι γυναίκες που χάρη σε αυτόν μπορούν πλέον να κάνουν ψηφιακή μαστογραφία ετησίως και κάθε 6 μήνες, αν έτσι κρίνει ο γιατρός τους, καταργώντας τη απαράδεκτη νομοθεσία επί Σαμαρά. Τη Δούρου που κατηγορεί ότι “πήρε το κόμμα στο λαιμό της” στην Περιφέρεια Αττικής, αποκρύπτοντας ότι το ποσοστό της ήταν το υψηλότερ από εκείνα της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνδυασμών του κόμματος σε όλη την Ελλάδα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Αν άραγε ήταν τόσο χάλια, θα κατάφερνε να πάρει 34%; Πώς πήρε το κόμμα στο λαιμό της λοιπόν; Ήταν δε η ίδια που στήριξε τον Τσακαλώτο στη θέση του Βαρουφάκη όπως παλαιότερα και τον Σακελλαρίδη όταν κάποιοι κρατούσαν αποστάσεις. Τέλος, η μπάλα του αρχιερέα Λακόπουλου παίρνει και τον Τσακαλώτο, τον οποίο καλεί, “να διαλέξει αν είναι πολιτικό στέλεχος, φραξιονιστής, ομαδάρχης ή χομπίστας”!
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος, χρησιμοποιώντας μάλιστα τις εκφράσεις, αρκετές από τις οποίες παραπέμπουν σε κέντρο νυκτερινής διασκέδασης και όχι σε αριστερό κόμμα, όπως, “πίσω θέσεις”,“μαρκίζα”, “πρώτο τραπέζι πίστα”, άλλες όπως “κάηκαν”, “βαρίδια”, “δαίμονες” ακόμη και μια ρήση του Σαρτρ για το ποδόσφαιρο: “τα πράγματα περιπλέκονται από την παρουσία της αντίπαλης ομάδας”.
Άραγε τι θέλει να πετύχει ο κ. Ανοικτό Παράθυρο με τις μονότονα επαναλαμβανόμενες, σχεδόν λέξη προς λέξη, επιθέσεις του στα συγκεκριμένα στελέχη;
Θέλει να προσφέρει εκδούλευση στον πρόεδρο;
Θέλει να επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα παλαιοκομματικό, πασοκογενές (όπως αυτός το θεωρεί) μοντέλο;
Τι σημαίνει αυτή η εμμονή του να είναι αυτός που θα καθορίσει το πώς κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευση;
Από που αντλεί τη νομιμοποίησή του;
Είναι μάλιστα τόσο προφανής και προκλητικά αδέξια και εμμονική η στοχοποίηση συγκεκριμένων στελεχών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που ακόμη και οι ελάχιστοι τους οποίους εξαίρει και λέει καλά λόγια, θα πρέπει να το ψάξουν και να αισθάνονται άβολα…
Και αυτό γιατί είναι ηλίου φαεινότερον, ότι παρότι το παράθυρο είναι ανοικτό, στο δωμάτιο είναι έντονη η οσμή θειαφιού…

Αντζελίνα η Συριζαία