Είστε εδώ

Ο κίνδυνος του υφέρποντος (του Ιωάννη Δαμίγου)

Πολλές φορές, μέσα σε προτάσεις ρητού ή γραπτού λόγου, υφέρπουν έντεχνα λέξεις και έννοιες που εισχωρούν στην σκέψη του αναγνώστη, του ακροατή ή του τηλεθεατή. Άλλοτε είναι έννοιες και λέξεις που δεν μπορούν να αφομοιωθούν εύκολα και γρήγορα, άλλοτε είναι επιτηδευμένα ελκυστικές προς άμεση βρώση. Οι πρώτες απαιτούν χρόνο για φιλτράρισμα και ανάλυση για ασφαλή προσέγγιση, οι δεύτερες είναι γρήγορες, επιθετικές και στόχο έχουν την αίσθηση, την εικόνα και το ονειρικό του εφικτού και απευθύνονται σε συγκεκριμένο επίπεδο μειωμένης ή ελάχιστης εκπαίδευσης. Οι επιτηδευμένα ελκυστικές, στοχεύουν με ταχύτητα να κατακλύσουν τον χώρο της σκέψης, αυτών. Ελευθερώνουν ένστικτα, παράγουν μύθους, οράματα  και προσηλυτίζουν στην ύπαρξη ανάγκης ομάδας, συνόλου, κοινών χαρακτηριστικών αναγκών, υπό την αιγίδα ηγεμόνων καθοδηγητών.

Πιο εύκολος και αποτελεσματικός στόχος για απαίδευτους, αυτός της εικόνας. Προάγεται και υπερασπίζεται από την τηλεόραση. Εικόνες γρήγορες, πολλές φορές επαναλαμβανόμενες, με ηχηρές μουσικές επενδύσεις, ανάλογου θέματος, θλιμμένου ή επιθετικού  ύφους σε συνδυασμό με λέξεις “κλειδιά” προς αφομοίωση. Χρώματα πολλά και έντονα που πλαισιώνουν τηλεπαιχνίδια με χρηματικά κέρδη, ή ανόητων ερωτήσεων δήθεν γνώσεων. Μέσα από τέτοια φαντασμαγορικά σκηνικά, περνούν τα μηνύματα με τα παραπάνω γνωρίσματα και ιδιότητες. Διαμορφώνεται έτσι ένας  μονόδρομος σκέψης.

Αυτός ο τρόπος έκφρασης, του υφέρποντος, στην πράξη, κερδίζει  έδαφος στην καθημερινότητά μας και εκδηλώνεται ακούσια, έως ότου καταστεί συνήθεια. Τρέφεται από παραλογισμό που γεννά μίσος για τον άλλο, τον εκτός ομάδας, το διαφορετικό και το άγνωστο.  Η αγενής συμπεριφορά, η επιθετικότητα, το “εγώ” που απαιτεί όλο και περισσότερο χώρο, η παράκαμψη κανόνων  προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος, η παραβατικότητα, η ανυπομονησία, η απειλή, η επίδειξη ισχύος σε αδύναμους και ανυπεράσπιστους, η άμεση δικαιολογία αποφυγής ευθύνης, η έλλειψη σεβασμού, η αθυροστομία των “νευρικών” οδηγών, η καταχρηστική οδήγηση σε ΛΕΑ  και άλλα πολλά, έγιναν γνώρισμα της κουλτούρας μας.

Μεταλαμπαδεύουμε έτσι, αυτές τις “αξίες”, στα παιδιά μας, που τις αντιγράφουν ως επιτυχία των γονέων. Τα καθιστούμε έτσι ευάλωτα και επιρρεπή σε παγίδευση από λέξεις, εικόνες και χρώματα χωρίς τη βάσανο του κόπου. Και τέλος τα αναγκάζουμε σε ένα τρόπο ζωής και σκέψης, έρμαια των λογής καιροσκόπων, προς εκμετάλλευση.

Ο υφέρπων φασισμός, ορέγεται τις αδυναμίες μας, την έλλειψη παιδείας και κατακτά το σπίτι μας, την γειτονιά μας, την πόλη μας και τέλος την χώρα μας. Δεν είναι μόνο η σβάστικα, τα στρατόπεδα εξόντωσης και οι χιτλερίσκοι, ο φασισμός! Είναι ο τρόπος της καθοδηγούμενης σκέψης, η συντήρηση του μίσους, η επιφανειακή γνώση, η μίμηση και αντιγραφή χαρακτήρων, περιορισμένων δυνατοτήτων, η πιστή και τυφλή υπακοή σε αρχηγούς.

Συναντάμε όλο και περισσότερους τέτοιους χαρακτήρες, στις καθημερινές μας τριβές στην κοινωνία. Άλλοι σε αρχικά στάδια αλλοτρίωσης, άλλοι σε ενδιάμεση κατάσταση και οι περισσότεροι στην “αποφοίτηση” της λοβοτομής. Είναι ο θορυβώδης γείτονας, που αγνοεί τις ώρες κοινής ησυχίας, είναι ο απέναντι κύριος που αφήνει μονίμως το καπάκι του κάδου ανοικτό, είναι η βιαστική γυναίκα που σε αγνοεί στην σειρά στο περίπτερο, είναι ο οδηγός, εν δυνάμει δολοφόνος, που περνά με κόκκινο, είναι αυτός που πετά την μάσκα στο πεζοδρόμιο. Αυτές είναι οι εκφράσεις φασισμού. Είναι η απώλεια συνείδησης.

Ο υφέρπων φασισμός είναι η “ίωση”. Και το μόνο φάρμακο, το μόνο εμβόλιο, που παράγει αντισώματα είναι η Παιδεία. Απαιτεί όμως χρόνο και κόπο για υγιή αποτελέσματα. Σεβασμό στον εαυτό μας πρώτα άρα σεβασμό στον άλλο, ακούσια. Συνεχής υπεράσπιση της αξιοπρέπειας. Του δώρου της ζωής.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *