Ο Ευάγγελος Αντώναρος αναλύει γιατι θα περάσει εύκολα η Συμφωνία των Πρεσπών και γιατι δεν τίθεται θέμα να προκληθούν εκλογές εξαιτίας της.

Μια εντελώς ψύχραιμη ανάλυση του πρώην υπουργού της κυβέρνησης Καραμανλή και για πολλές δεκαετίες ανατποκριτη ξένων ΜΜΕ στην Ελλάδα, Ευάγγελου Αντώναρου, γιατι θα περάσει από τη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών με την απαραιτητη πλειοψηφία των 151 και ισως και παραπάνω και γιατι δεν τιθεται θέμα να προκληθούν εκλογές εξαιτίας της Συμφωνίας…
Γραφει σε ένα ευστοχο άρθρο του στο facebook ο κυβερνητικός εκπροσωπος και υπουργός των κυβερνησεων της ΝΔ το 2008-2009:
“Οποιος εξακολουθει να νομίζει ότι δεν θα κυρωθεί απο τη σημερινή Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, μάλλον δεν καταλαβαίνει δυο πράγματα: 1. Πως λειτουργεί η διεθνής πολιτική — ιδίως όταν εμπλέκεται με ενεργό ρόλο η Ουάσιγκτων. 2. Ποιές μπορει να είναι και μέχρι ποιου σημείου μπορούν να φθάσουν οι αντιδράσεις μιας οποιασδήποτε χώρας, ιδιαίτερα του περιορισμένου μεγέθους όπως είναι η δική μας.
Ξέρω τι θα σπεύσουν να μου πουν πολλοί. Οτι είμαι κυνικός, ότι καταθέτω τα όπλα μπροστά σε υπαρκτές η φανταστικές πιέσεις, ότι οι Ελληνες είναι διαφορετικοί από άλλους λαούς, ότι πάνω από όλα — ακόμη από τις σχέσεις με τις ΗΠΑ — υπάρχει το εθνικό συμφέρον. Καλά και άγια όλα αυτα. Με μια διαφορά. Δεν έχουν καμμία σχέση με τη πραγματικότητα. Εγώ ξέρω την ιστορική αλήθεια: Οτι όποτε η Ελλάδα δεν φροντισε να βρει κοινό βηματισμό με τις χώρες που καθόριζαν τις διεθνεις εξελίξεις, ειδικά σε περιόδους μεγάλων ανακαταταξεων δυνάμεων (ακόμη κι όταν αυτές δεν ήταν άμεσα ορατες) πλήρωσε συνήθως μεγάλο τίμημα. Και ξέρω πόσο ωμά και χωρις περιστροφές μιλάνε οι ισχυροί όταν θίγονται τα συμφέροντα τους. Εχω πάρει μέρος σε πολλες τέτοιες συσκέψεις ανωτάτου επιπέδου.
Η μαγκιά — για να το πω λαικά και κατανοοητά — είναι όταν χώρες μεσαίου η μικρού μεγέθους καταφέρνουν να αναπτύξουν τον ίδιο βηματισμό με τις μεγάλες χώρες. Τις εθνικές περηφάνειες τις αφήνω δώρο σε όσους δεν νοιάζονται αν σε τελική ανάλυση η Ελλάδα και τα συμφέροντα της μικρύνουν. Πατριωτισμός είναι να βλεπεις στο μέλλον, όχι να αποχαυνώνεσαι στο παρελθόν.
Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν η κυβέρνηση ηταν ακόμη νεοδημοκρατική πριν την παπανδρεική εποχή, ήμουνα νεαρός τότε εγώ σύμβουλος τύπου σ ενα σπουδαίο υπουργό της εποχής. Ηξερε πως διάβαζα πολύ ξένο τύπο κι ότι διατηρούσε επαφές με το διπλωματικό σώμα στην Αθήνα. Ηταν έξυπνος άνθρωπος, με κοφτερό μυαλό. Καθε δυό τρείς μέρες λοιπον με ρώταγε μόλις έμπαινα στο γραφείο του: “Τι λέει ο αμερικανικός παράγοντας Βαγγέλη”. Συνήθως δεν ήμουνα σε θέση να του απαντήσω, γιατι απλά δεν ήξερα. Η ερώτηση αυτή όμως μου εντυπώθηκε στο μυαλό. Και κατάλαβα τι ήθελε να μου πει.
Πολλά χρόνια αργότερα, όταν είχα αναλάβει θέση στο κυβερνητικό σχήμα του Κώστα Καραμανλή, ένας άλλος, επίσης έμπειρος υπουργός μου έλεγε συχνα πυκνα. “Ποτέ δεν παίρνω μια πρωτοβουλία σημαντική στις Βρυξέλλες, αν δεν έχω διερευνήσει ποιες είναι οι αποψεις και οι προθέσεις του Γερμανού συναδέλφου μου.” Τα ίδια πράγματα δηλαδή με άλλα λόγια.
Οποιος καταλαβε, κατάλαβε. Οποιος δεν θέλέι να καταλάβει, είναι άξιος της τύχης του.
ΥΓ1. Κι επειδή κάποιοι καλοθελητές θα με ρωτήσουν: Μήπως όλα αυτά τα λες γιατι είσαι υπερ της κυρωσης της συμφωνιας. Απαντώ: Πρώτον, τη θέση μου για τη συμφωνία την έχω εκφράσει επανειλημμένα και μάλιστα γραπτως. Δεύτερον, πότε δεν μπερδεύω στις αναλύσεις μου το θέλω μου με το είναι.
ΥΓ2. Αν τελικά πάμε σε αναβολή της κυρωσης της συμφωνίας και πρόωρες εκλογές, ο μόνς; που μπορεί να αποφασίσει κάτι τέτοιο ειναι ο Αλέξης Τσίπρας — και πάντως όχι γιατι δεν θα έχει τις 151 ψήφους. Οι λόγοι θα είναι άλλοι ( κι ίσως τους πούμε μια άλλη φορά). Αλλά ο Μητσοτάκης θα πρέπει να προσεύχεται να μη του συμβει κάτι τέτοιο. Κι ας κάνει τωρα (ανέξοδα όπως λαθεμενα νομιζει) το παλληκάρι.”